Lamentations 3

Minä olen mies, jonka viheliäisyyttä nähdä täytyy hänen hirmuisuutensa vitsan kautta.

Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.

Hän johdatti minua ja vei pimeyteen ja ei valkeuteen.

Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.

Hän on kätensä kääntänyt minua vastaan, ja toimittaa toisin aina minun kanssani.

Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.

Hän on tehnyt lihani ja nahkani vanhaksi, ja luuni musertanut.

Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.

Hän rakensi minua vastaan, ja sapella ja vaivalla hän minua kääri.

Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.

Hän on minut pannut pimeyteen, niinkuin aikaa kuolleet.

Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.

Hän on minut muurannut sisälle, etten minä pääse ulos, ja minut kovaan jalkapuuhun pannut.

Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.

Ja vaikka minä huudan ja parun, niin hän kuitenkin korvansa tukitsee minun rukouksestani.

Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.

Hän on muurannut tieni kiinni vuojonkivillä, ja polkuni sulkenut.

Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.

Hän on väijynyt minua niinkuin karhu, niinkuin jalopeura salaisuudessa.

Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.

Hän on minun antanut tieltä eksyä, ja minut repinyt säpäleiksi, ja minut autioksi tehnyt.

Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;

Hän on joutsensa jännittänyt, ja asettanut minun nuolella tarkoitettavaksi.

Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.

Hän ampui minun munaskuihini viinensä nuolet.

Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.

Minä olen kaiken minun kansani nauru, ja heidän jokapäiväinen virtensä.

Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.

Hän on haikeudella minut ravinnut, ja koiruoholla juovuttanut.

Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.

Hän on hampaani somerolla rikki musertanut, hän kieritti minun tuhassa.

Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.

Minun sieluni on ajettu pois rauhasta, minun täytyy hyvän unohtaa.

At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.

Minä sanoin: minun voimani ja minun toivoni Herran päälle on kadonnut.

At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.

Muista siis, kuinka minä niin raadollinen ja hyljätty, koiruoholla ja sapella juotettu olen.

Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.

Minun sieluni sen kyllä muistaa, ja sitä itsellensä tutkistelee.

Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.

Minä panen sen sydämeeni; sentähden minä vielä nyt toivon.

Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.

Herran laupiudesta se on, ettemme ratki hukkuneet; ei hänen laupiutensa vielä loppunut.

Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.

Vaan joka huomen se on uusi, ja sinun uskollisuutes on suuri.

Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.

Herra on minun osani, sanoo minun sieluni; sentähden tahdon minä häneen toivoa.

Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.

Herra on hyvä niille, jotka häneen toivovat, ja niille sieluille, jotka häntä kysyvät.

Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.

Hyvä on olla kärsivällisenä ja Herralta apua toivoa.

Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.

Hyvä on ihmiselle ijestä kantaa nuoruudessansa;

Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.

Että hän istuu yksinänsä, on vaiti, kuin jotakin hänen päällensä tulee,

Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.

Ja panee suunsa tomuun, ja odottaa toivoa,

Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.

Ja antaa löydä poskillensa, ja paljon pilkkaa kärsii.

Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.

Sillä ei Herra syökse pois ijankaikkisesti.

Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.

Vaan hän saattaa murheelliseksi, ja taas armahtaa suuresta laupiudestansa.

Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.

Sillä ei hän sydämestänsä ihmisiä kurita eikä murheesen saata,

Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.

Niinkuin hän tahtois raadolliset maan päällä ratki jalkainsa alla polkea,

Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.

Ja antais jonkun miehen oikeuden Ylimmäisen edessä tulla käännetyksi pois,

Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,

Ja ihmistä väärin tuomita asiassansa, niinkuin ei Herra sitä näkisikään.

Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.

Kuka tohtii siis sanoa: senkaltaiset tapahtuvat ilman Herran käskyä?

Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?

Eikö paha ja hyvä tule Korkeimman suusta?

Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?

Miksi siis ihmiset nurisevat eläissänsä? Jokainen nuriskaan syntejänsä vastaan.

Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?

Tutkistelkaamme ja etsikäämme meidän menoamme, ja palatkaamme Herran tykö.

Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.

Nostakaamme meidän sydämemme ja kätemme taivaasen päin, Jumalan tykö.

Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.

Me, me olemme syntiä tehneet ja kovakorvaiset olleet; (sentähden) et sinä säästänytkään.

Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.

Vaan sinä olet vihalla meitä peittänyt ja vainonnut, ja armottomasti surmannut.

Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.

Sinä verhoitit itses pilvellä, ettei rukous päässyt sen lävitse.

Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.

Sinä olet meitä tunkioksi ja saastaisuudeksi kansain seassa tehnyt.

Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.

Kaikki meidän vihollisemme ovat suutansa ammottaneet meitä vastaan.

Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.

Me painetaan alas ja rangaistaan pelvolla ja ahdistuksella.

Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.

Minun silmäni vuotavat vesi-ojia minun kansani tyttären surkeuden tähden.

Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.

Minun silmäni vuotavat ja ei taida lakata; ei he asetu,

Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.

Siihenasti että Herra katsoo taivaasta alas ja näkee.

Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.

Minun silmäni kuluttaa minulta elämäni kaikkein minun kaupunkini tytärten tähden.

Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.

Minun viholliseni ovat minua kovin ajaneet takaa, niinkuin lintua ilman syytä.

Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.

He ovat minun elämäni kuoppaan salvanneet, ja heittäneet kiven minun päälleni.

Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.

Ovat myös vedet minun pääni ylitse käyneet; niin minä sanoin: nyt minä ratki hukassa olen.

Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.

Minä huusin avukseni sinun nimeäs, Herra, alhaalta kuopasta;

Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.

Ja sinä kuulit minun ääneni, älä korvias kätke minun huokauksestani ja huudostani.

Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.

Sinä lähenet kuin minä sinua huudan, ja sanot: älä pelkää.

Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.

Sinä, Herra, ratkaiset minun sieluni asian, ja lunastat minun henkeni.

Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.

Herra katso, kuinka minulle niin vääryyttä tehdään, ja tuomitse minun oikeuteni.

Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.

Sinä näet kaikki heidän kostonsa ja kaikki heidän ajatuksensa minusta.

Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.

Herra, sinä kuulet heidän pilkkansa ja kaikki heidän ajatuksensa minua vastaan,

Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,

Minun vainollisteni huulet ja heidän neuvonsa minua vastaan yli päivää.

Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.

Katso, kuin he istuvat eli nousevat, niin he minusta virsiä laulavat.

Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.

Kosta heille, Herra, niinkuin he ansainneet ovat, heidän kättensä töiden jälkeen.

Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.

Anna heidän sydämensä vavista ja sinun kiroustas tuta.

Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.

Vainoo heitä hirmuisuudella, ja hukuta heitä Herran taivaan alta.

Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.