Psalms 104

Kiitä Herraa, sieluni! Herra, minun Jumalani, sinä olet sangen suuresti kunnioitettu, suurella kunnialla ja kaunistuksella olet sinä puetettu.

Binecuvîntează, suflete, pe Domnul! Doamne, Dumnezeule, Tu eşti nemărginit de mare! Tu eşti îmbrăcat cu strălucire şi măreţie!

Sinä puetat itses valkeudella niinkuin vaatteella: sinä levität taivaat niinkuin peitteen.

Te înveleşti cu lumina ca şi cu o manta; întinzi cerurile ca un cort.

Sinä peität sen päällyksen vedellä: sinä menet pilvissä niinkuin ratasten päällä, ja käyt tuulen siipein päällä.

Cu apele Îţi întocmeşti vîrful locuinţei Tale; din nori Îţi faci carul, şi umbli pe aripile vîntului.

Sinä teet enkelis hengeksi ja palvelias liekitseväiseksi tuleksi.

Din vînturi Îţi faci soli, şi din flăcări de foc, slujitori.

Sinä joka maan perustit perustuksensa päälle, ettei sen pidä liikkuman ijankaikkisesti.

Tu ai aşezat pămîntul pe temeliile lui, şi niciodată nu se va clătina.

Syvyydellä sinä sen peität niinkuin vaatteella, ja vedet seisovat vuorilla.

Tu îl acoperisei cu adîncul cum l-ai acoperi cu o haină; apele stăteau pe munţi,

Mutta sinun nuhtelemisestas he pakenevat: sinun jylinästäs he menevät pois.

dar, la ameninţarea Ta, au fugit, la glasul tunetului Tău au luat -o la fugă,

Vuoret astuvat ylös, ja laaksot astuvat alas siallensa, johon heidät perustanut olet.

suindu-se pe munţi şi pogorîndu-se în văi, pînă la locul, pe care li -l hotărîsei Tu.

Määrän sinä panit, jota ei he käy ylitse, eikä palaja maata peittämään.

Le-ai pus o margine, pe care nu trebuie s'o treacă, pentruca să nu se mai întoarcă să acopere pămîntul.

Sinä annat lähteet laaksoissa kuohua, niin että ne vuorten välitse vuotavat;

Tu faci să ţîşnească izvoarele în văi, şi ele curg printre munţi.

Että kaikki eläimet metsässä joisivat, ja että pedot janonsa sammuttaisivat.

Tu adăpi la ele toate fiarele cîmpului; în ele îşi potolesc setea măgarii sălbatici.

Heidän tykönänsä istuvat taivaan linnut, ja visertävät oksilla.

Păsările cerului locuiesc pe marginile lor, şi fac să le răsune glasul printre ramuri.

Sinä liotat vuoret ylhäältä: sinä täytät maan hedelmällä, jonka sinä saatat.

Din locaşul Tău cel înalt Tu uzi munţii; şi se satură pămîntul de rodul lucrărilor Tale.

Sinä kasvatat ruohon karjalle, ja jyvät ihmisten tarpeeksi, tuottaakses leipää maasta.

Tu faci să crească iarba pentru vite, şi verdeţuri pentru nevoile omului, ca pămîntul să dea hrană:

Ja että viina ihmisen sydämen ilahuttaa, ja hänen kasvonsa kaunistuu öljystä: ja leipä vahvistaa ihmisen sydämen.

vin, care înveseleşte inima omului, untdelemn, care -i înfrumuseţează faţa, şi pîne, care -i întăreşte inima.

Että Herran puut nesteestä täynnä olisivat: Libanonin sedripuut, jotka hän on istuttanut;

Se udă copacii Domnului, cedrii din Liban, pe cari i -a sădit El.

Siellä linnut pesiä tekevät, ja haikarat hongissa asuvat.

În ei îşi fac păsările cuiburi; iar cocostîrcul îşi are locuinţa în chiparoşi;

Korkiat vuoret ovat metsävuohten turva, ja kivirauniot kaninein.

munţii cei înalţi sînt pentru ţapii sălbatici, iar stîncile sînt adăpost pentru iepuri.

Sinä teet kuun aikoja jakamaan, ja aurinko tietää laskemisensa.

El a făcut luna ca să arate vremile; soarele ştie cînd trebuie să apună.

Sinä teet pimeyden ja yö tulee: silloin kaikki metsän eläimet tulevat ulos.

Tu aduci întunerecul, şi se face noapte: atunci toate fiarele pădurilor se pun în mişcare;

Nuoret jalopeurat saaliin perään kiljuvat, ja elatustansa Jumalalta etsivät.

puii de lei mugesc după pradă, şi îşi cer hrana dela Dumnezeu.

Mutta kuin aurinko koittaa, niin he kokoontuvat, ja luolissansa makaavat.

Cînd răsare soarele, ele fug înapoi, şi se culcă în vizuinile lor.

Niin menee myös ihminen työhönsä, ja askareillensa ehtoosen asti.

Dar omul iese la lucrul său, şi la munca lui, pînă seara.

Herra, kuinka suuret ja monet ovat sinun käsialas? Sinä olet kaikki taitavasti säätänyt, ja maa on täynnä sinun tavaraas.

Cît de multe sînt lucrările Tale, Doamne! Tu pe toate le-ai făcut cu înţelepciune, şi pămîntul este plin de făpturile Tale.

Tämä meri, joka niin suuri ja lavia on, siinä epälukuiset liikuvat, sekä pienet että suuret eläimet;

Iată marea cea întinsă şi mare: în ea se mişcă nenumărate vieţuitoare mici şi mari.

Siellä haahdet kuljeskelevat: siinä valaskalat ovat, jotkas tehnyt olet, leikitsemään hänessä.

Acolo în ea, umblă corăbiile, şi în ea este leviatanul acela pe care l-ai făcut să se joace în valurile ei.

Kaikki odottavat sinua, ettäs heille antaisit ruan ajallansa.

Toate aceste vieţuitoare Te aşteaptă, ca să le dai hrana la vreme.

Koskas heille annat, niin he kokoovat: koskas kätes avaat, niin he hyvyydellä ravitaan.

Le -o dai Tu, ele o primesc; Îţi deschizi Tu mîna, ele se satură de bunătăţile Tale.

Jos sinä kasvos peität, niin he hämmästyvät: koska sinä otat heidän henkensä pois, niin he hukkuvat, ja tomuksi tulevat jälleen.

Îţi ascunzi Tu Faţa, ele tremură; le iei Tu suflarea: ele mor, şi se întorc în ţărîna lor.

Sinä lähetät ulos henkes, niin he luoduksi tulevat, ja sinä uudistat maan muodon.

Îţi trimeţi Tu suflarea: ele sînt zidite, şi înoieşti astfel faţa pămîntului.

Herran kunnia pysyy ijankaikkisesti: Herra iloitsee töissänsä.

În veci să ţină slava Domnului! Să Se bucure Domnul de lucrările Lui!

Hän katsahtaa maan päälle, niin se vapisee: hän rupee vuoriin, niin ne suitsevat.

El priveşte pămîntul, şi pămîntul se cutremură; atinge munţii, şi ei fumegă.

Minä veisaan Herralle minun elinaikanani, ja kiitän minun Jumalaani niinkauvan kuin minä olen.

Voi cînta Domnului cît voi trăi, voi lăuda pe Dumnezeul meu cît voi fi.

Minun puheeni kelpaa hänelle, ja minä iloitsen Herrassa.

Fie plăcute Lui cuvintele mele! Mă bucur de Domnul.

Syntiset maalta lopetetaan, ja jumalattomat ei pidä silleen oleman: kiitä Herraa, sieluni, Halleluja!

Să piară păcătoşii de pe pămînt, şi cei răi să nu mai fie! Binecuvintează, suflete, pe Domnul! Lăudaţi pe Domnul!