Lamentations 5

Muista, Herra, kuinka meille tapahtui: katso ja näe meidän ylönkatsettamme.

,,Adu-Ţi aminte, Doamne, de ce ni s'a întîmplat! Uită-Te şi vezi-ne ocara!

Meidän perintömme on muukalaisten osaksi tullut, ja huoneemme ulkonaisten omaksi.

Moştenirea noastră a trecut la nişte străini, casele noastre la cei din alte ţări!

Me olemme orvot ilman isää, ja äitimme ovat niinkuin lesket.

Am rămas orfani, fără tată; mamele noastre sînt ca nişte văduve.

Vettä, joka meidän omamme oli, me joimme rahalla, omat halot me ostimme hinnalla.

Apa noastră o bem pe bani, şi lemnele noastre trebuie să le plătim.

kaulallamme me vaivaa kärsimme; ja ehkä me jo väsyneet olimme, ei kuitenkaan meille lepoa annettu.

Prigonitorii ne urmăresc cu îndîrjire, şi cînd obosim, nu ne dau odihnă.

Meidän piti Egyptin ja Assyrian alle meitämme antaman, että me sittekin leipää ravinnoksemme saaneet olisimme.

Am întins mîna spre Egipt, spre Asiria, ca să ne săturăm de pîne.

Meidän isämme ovat syntiä tehneet, ja ei enään ole käsissä; ja meidän pitää heidän pahoja tekojansa nautitseman.

Părinţii noştri, cari au păcătuit, nu mai sînt, iar noi le purtăm păcatele.

Orjat meitä vallitsevat; ja ei ole kenkään, joka meitä heidän käsistänsä pelastaa.

Robii ne stăpînesc, şi nimeni nu ne izbăveşte din mînile lor.

Meidän pitää hakeman leipämme hengen paolla, miekan edessä korvessa.

Ne căutăm pînea cu primejdia vieţii noastre, căci ne ameninţă sabia în pustie.

Meidän ihomme on poltettu, niinkuin pätsissä, hirmuisen nälän tähden.

Ne arde pielea ca un cuptor, de frigurile foamei.

He ovat vaimot Zionissa raiskanneet ja neitseet Juudan kaupungeissa.

Au necinstit pe femei în Sion, pe fecioare în cetăţile lui Iuda.

Ruhtinaat he ovat hirttäneet, ja vanhimpia ei he kunnioittaneet.

Mai marii noştri au fost spînzuraţi de mînile lor; Bătrînilor nu le -a dat nici o cinste

Nuorukaiset piti jauhaman, ja piskuisten täytyi puita kantaissansa kompastua.

Tinerii au fost puşi să rîşnească, şi copiii cădeau supt poverile de lemn.

Vanhat puuttuivat porteista, ja nuorukaiset ei enään kanteletta soita.

Bătrînii nu se mai duc la poartă, şi tinerii au încetat să mai cînte.

Meidän sydämemme ilo loppui, meidän tanssimme on kääntynyt murheeksi.

S'a dus bucuria din inimile noastre, şi jalea a luat locul jocurilor noastre.

Meidän päästämme on kruunu pudonnut; voi nyt meitä, että me niin olemme syntiä tehneet!

A căzut cununa de pe capul nostru! Vai de noi, căci am păcătuit!

Sentähden on myös sydämemme murheissansa; niiden tähden ovat meidän silmämme pimenneet;

Dacă ne doare inima, dacă ni s'au întunecat ochii,

Zionin vuoren tähden, että se niin hävitetty on, että ketut hänessä juoksentelevat.

este din pricină că muntele Sionului este pustiit, din pricină că se plimbă şacalii prin el.

Mutta sinä Herra, joka ijankaikkisesti olet, ja istuimes ijästä ikään!

Dar Tu, Doamne, împărăţeşti pe vecie; scaunul Tău de domnie dăinuieşte din neam în neam!

Miksis meidät ijankaikkisesti unohdat, ja niin kauvan meitä peräti hylkäät?

Pentruce să ne uiţi pe vecie, şi să ne părăseşti pentru multă vreme?

Palauta, Herra, meitä jälleen sinun tykös, että me taas palaisimme; uudista meidän päivämme niinkuin ne alusta olivat.

Întoarce-ne la Tine, Doamne, şi ne vom întoarce! Dă-ne iarăş zile ca cele de odinioară!

Oletkos meitä peräti heittänyt pois, ja sangen suuresti vihastunut meidän päällemme?

Să ne fi lepădat Tu de tot oare, şi să Te fi mîniat Tu pe noi peste măsură de mult