Job 3

Sitte avasi Job suunsa ja kirosi päivänsä.

După aceea, Iov a deschis gura şi a blestemat ziua în care s'a născut.

Ja Job vastasi ja sanoi:

A luat cuvîntul şi a zis:

Se päivä olkoon kadotettu, jona minä syntynyt olen, ja se yö, jona sanottiin: mies on siinnyt.

,,Blestemată să fie ziua în care m'am născut,

Se päivä olkoon pimiä, ja älköön Jumala kysykö ylhäältä sen perään: älköön kirkkaus paistako hänen päällensä.

Prefacă-se în întunerec ziua aceea, să nu se îngrijească Dumnezeu de ea din cer, şi să nu mai strălucească lumina peste ea!

Pimeys ja kuolon varjo peittäköön hänen, olkoon pilvi hänen päällänsä; ja musta päivän sumu tehkään hänen kauhiaksi.

S'o cuprindă întunerecul şi umbra morţii, nori groşi să vină peste ea, şi neguri de peste zi s'o înspăimînte!

Sen yön käsittäköön pimeys, ja älkään iloitko vuosikausien päiväin seassa, ja älkään tulko kuukausien lukuun.

Noaptea aceea! S'o acopere întunerecul, să piară din an, să nu mai fie numărată între luni!

Katso, olkoon se yö yksinäinen ja älköön yhtäkään iloa tulko siihen.

Da, stearpă să fie noaptea aceea, ducă-se veselia din ea!

Ne jotka päivää kiroovat, he kirotkoot sitä, ne jotka ovat valmiit herättämään Leviatania.

Blestemată să fie de ceice blastămă zilele, de ceice ştiu să întărîte Leviatanul;

Sen tähdet olkoot pimiät hämärässänsä, odottakoot valkeutta, ja ei tulko, ja älkööt nähkö aamuruskon silmäripsiä,

să se întunece stelele din amurgul ei, în zădar să aştepte lumina, şi să nu mai vadă genele zorilor zilei!

Ettei se sulkenut minun kohtuni ovea, ja ei kätkenyt onnettomuutta silmäini edestä.

Căci n'a închis pîntecele care m'a zămislit, nici n'a ascuns suferinţa dinaintea ochilor mei.

Miksi en minä kuollut äitini kohdussa? Miksi en minä läkähtynyt äitini kohdusta tultuani?

Dece n'am murit în pîntecele mamei mele? Dece nu mi-am dat sufletul la ieşirea din pîntecele ei?

Miksi he ovat ottaneet minun helmaansa? Miksi minä olen nisiä imenyt?

Dece am găsit genunchi cari să mă primească? Şi ţîţe cari să-mi dea lapte?

Niin minä nyt makaisin, olisin alallani, lepäisin, ja minulla olis lepo.

Acum aş fi culcat, aş fi liniştit, aş dormi şi m'aş odihni

Maan kuningasten ja neuvojain kanssa, jotka heillensä rakentavat sitä mikä kylmillä on;

cu împăraţii şi cei mari de pe pămînt, cari şi-au zidit falnice morminte,

Eli päämiesten kanssa, joilla kultaa on, ja joiden huoneet ovat täynnä hopiaa;

cu domnitorii cari aveau aur, şi şi-au umplut casele cu argint.

Eli niinkuin keskensyntyneet kätketyt; ja en oliskaan: niinkuin nuoret lapset, jotka ei koskaan valkeutta nähneet.

Sau n'aş mai fi în viaţă, aş fi ca o stîrpitură îngropată, ca nişte copii cari n'au văzut lumina!

Siellä täytyy jumalattomain lakata väkivallastansa; siellä ovat ne levossa, jotka paljon vaivaa nähneet ovat;

Acolo nu te mai necăjesc cei răi, acolo se odihnesc cei sleiţi de puteri.

Siellä on vangeilla rauha muiden kanssa, ja ei kuule vaatian ääntä;

Acolo cei puşi în lanţuri sînt lăsaţi toţi în pace, nu mai aud glasul asupritorului;

Siellä ovat sekä pienet että suuret, ja palveliat vapaat isännistänsä:

cel mai mic şi cel mare sînt tot una acolo, şi robul scapă de stăpînul său.

Miksi valkeus on annettu vaivaisille, ja elämä murheellisille sydämille?

Pentru ce dă Dumnezeu lumină celui ce sufere, şi viaţă celor amăriţi la suflet,

Niille, jotka odottavat kuolemaa, ja ei se tule, ja kaivaisivat sitä ennen kuin aarnihautaa?

cari aşteaptă moartea şi nu vine; măcar că o doresc mai mult decît o comoară,

Niille, jotka kovin iloitsevat ja riemuitsevat, että he saisivat haudan?

cari n'ar mai putea de bucurie şi de veselie, dacă ar găsi mormîntul? -

Ja sille miehelle, jonka tie kätketty on, ja hänen edestänsä Jumalalta peitetty?

Pentruce, zic, dă El lumină omului care nu ştie încotro să meargă, pe care îl îngrădeşte Dumnezeu de toate părţile?

Sillä minun leipäni tykönä minä huokaan, ja minun parkuni vuodatetaan niinkuin vesi,

Suspinurile îmi sînt hrana de toate zilele, şi jalea mi se varsă ca apa.

Sillä jota minä pelkäsin, se tuli minun päälleni, ja mitä minä kartin, tapahtui minulle.

De ce mă tem, aceea mi se întîmplă; de ce mi -e frică, de aceea am parte!

Enkö minä ollut onnellinen? enkö minä ollut rauhassa? eikö minulla ollut hyvä lepo? ja nyt senkaltainen levottomuus tulee.

N'am nici linişte, nici pace, nici odihnă, şi necazul dă peste mine.``