Psalms 92

Psalmi sabbatina veisattava. Hyvä on Herraa kiittää, ja veisata kiitosta sinun nimelles, sinä kaikkein Ylimmäinen.

Bone estas glori la Eternulon Kaj prikanti Vian nomon, ho Plejaltulo;

Aamulla julistaa armoas, ja ehtoolla totuuttas,

Rakonti matene pri Via boneco Kaj nokte pri Via fideleco,

Kymmenkielisellä ja psaltarilla, soittain kanteleilla.

Sur dekkorda instrumento kaj sur psaltero, Per solenaj sonoj de harpo.

Sillä sinä ilahutit minua, Herra, sinun teoissas: ja minä iloiten kerskaan kättes töitä.

Ĉar Vi ĝojigis min, ho Eternulo, per Viaj agoj; La farojn de Viaj manoj mi prikantos.

Herra, kuinka sinun tekos ovat niin suuret? Sinun ajatukses ovat ylen syvät.

Kiel grandaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Tre profundaj estas Viaj pensoj.

Hullu ei usko sitä, ja tomppeli ei ymmärrä niitä.

Malklerulo ne scias, Kaj malsaĝulo tion ne komprenas.

Jumalattomat viheriöitsevät niinkuin ruoho, ja pahointekiät kaikki kukoistavat, siihenasti kuin he hukkuvat ijankaikkisesti.

Kiam malvirtuloj verdestas kiel herbo Kaj ĉiuj malbonaguloj floras, Tio kondukas al ilia ekstermiĝo por eterne.

Mutta sinä, Herra, olet korkein, ja pysyt ijankaikkisesti.

Kaj Vi estas alta eterne, ho Eternulo.

Sillä katso, sinun vihollises, Herra, katso, sinun vihollises pitää katooman, ja kaikki pahantekiät pitää hajoitettaman.

Ĉar jen Viaj malamikoj, ho Eternulo, Jen Viaj malamikoj pereas, Diskuras ĉiuj malbonaguloj.

Mutta minun sarveni tulee korotetuksi niinkuin yksisarvisen, ja minä voidellaan tuoreella öljyllä,

Sed mian kornon Vi altigas kiel la kornon de bubalo; Mi estas oleita per freŝa oleo.

Ja minun silmäni näkevät viholliseni, ja minun korvani kuulevat pahoja, jotka heitänsä asettavat minua vastaan.

Kaj mia okulo rigardas miajn malamikojn; Pri la malbonaguloj, miaj kontraŭuloj, aŭdas miaj oreloj.

Vanhurskaan pitää viheriöitsemän niinkuin palmupuu, ja kasvaman niinkuin sedripuu Libanonissa.

Virtulo verdestas, kiel palmo, Staras alte, kiel cedro sur Lebanon.

Jotka ovat istutetut Herran huoneessa, pitää viheriöitsemän meidän Jumalamme kartanoissa.

Plantitaj en la domo de la Eternulo, Ili verdestas en la kortoj de nia Dio.

Heidän pitää vesoman vielä vanhuudessansa, hedelmälliset ja vihannat oleman,

Ili floras ankoraŭ en la maljuneco, Estas sukplenaj kaj freŝaj,

Ja julistaman, että Herra on niin hurskas, minun turvani, ja ei ole hänessä vääryyttä.

Por sciigi, ke la Eternulo estas justa, Mia fortikaĵo, kaj ne ekzistas en Li maljusteco.