Psalms 89

Etanin sen Esrahilaisen opetus. Minä veisaan Herran armoja ijankaikkisesti, ja ilmoitan sinun totuuttas suullani suvusta sukuun,

La favorfarojn de la Eternulo mi kantos eterne; De generacio al generacio mi sciigos Vian fidelecon per mia buŝo.

Ja sanon: ijankaikkinen armo käy ylös: sinä pidät uskollisesti totuutes taivaissa.

Ĉar mi diris: Por eterne estas fundamentita la boneco, En la ĉielo estas fortikigita Via fideleco.

Minä olen liiton tehnyt valittuini kanssa: minä olen vannonut Davidille palvelialleni:

Mi faris interligon kun Mia elektito. Mi ĵuris al David, Mia sklavo:

Hamaan ijankaikkisuuteen vahvistan minä sinun siemenes, ja rakennan sinun istuimes suvusta sukuun, Sela!

Por eterne Mi fortikigos vian semon, Kaj Mi konstruis vian tronon por ĉiuj generacioj. Sela.

Ja taivaat pitää ylistämän, Herra, sinun ihmeitäs, niin myös totuuttas pyhäin seurakunnassa.

Kaj la ĉielo gloras Viajn miraklojn, ho Eternulo, Kaj Vian fidelecon en la anaro de la sanktuloj.

Sillä kuka taidetaan pilvissä verrattaa Herraan? ja kuka on Herran kaltainen jumalain lasten seassa?

Ĉar kiu en la ĉielo estas egala al la Eternulo? Kiu estas simila al la Eternulo inter la potenculoj?

Jumala on sangen väkevä pyhäinsä kokouksissa, ja ihmeellinen kaikkein seassa, jotka ovat hänen ympärillänsä.

Dio estas potenca en la anaro de la sanktuloj, Kaj timinda por ĉiuj, kiuj Lin ĉirkaŭas.

Herra Jumala Zebaot, kuka on niinkuin sinä, väkevä Jumala? ja sinun totuutes on sinun ympärilläs.

Ho Eternulo, Dio Cebaot, Kiu estas potenca kiel Vi, ho Eternulo? Kaj Via fideleco estas en ĉio, kio Vin ĉirkaŭas.

Sinä vallitset pauhaavaisen meren: sinä hillitset paisuvaiset aallot.

Vi regas la malkvietecon de la maro; Kiam leviĝas ĝiaj ondoj, Vi ilin kvietigas.

Sinä lyöt Rahabin kuoliaaksi: sinä hajoitat vihollises urhoollisella käsivarrellas.

Vi faligis Rahabon, kiel mortigiton; Per Via forta brako Vi diskurigis Viajn malamikojn.

Taivaat ovat sinun, maa myös on sinun: sinä olet perustanut maan piirin, ja mitä siinä on.

Al Vi apartenas la ĉielo, kaj ankaŭ al Vi apartenas la tero; La universon, kaj ĉion, kio ĝin plenigas, Vi fondis.

Pohjan ja etelän olet sinä luonut: Tabor ja Hermon kiittävät sinun nimeäs.

La nordon kaj la sudon Vi kreis; Tabor kaj Ĥermon prikantas Vian nomon.

Sinulla on voimallinen käsivarsi: väkevä on sinun kätes, ja korkia on oikia kätes.

Vi havas brakon kun forto; Potenca estas Via mano, alta estas Via dekstra.

Vanhurskaus ja tuomio on istuimes vahvistus: armo ja totuus ovat sinun kasvois edessä.

Virto kaj justeco estas la fundamento de Via trono; Boneco kaj vero iras antaŭ Via vizaĝo.

Autuas on se kansa, joka ihastua taitaa: Herra, heidän pitää vaeltaman sinun kasvois valkeudessa.

Feliĉa estas la popolo, kiu konas trumpetadon; Ho Eternulo, en la lumo de Via vizaĝo ili marŝas;

Heidän pitää iloitseman joka päivä sinun nimestäs, ja sinun vanhurskaudessas kunnialliset oleman.

Pro Via nomo ili ĝojas la tutan tagon, Kaj ili fieras pro Via justeco.

Sillä sinä olet heidän väkevyytensä kerskaus, ja sinun armos kautta nostat sinä ylös meidän sarvemme.

Ĉar Vi estas la beleco de ilia forto; Kaj pro Via favoro altiĝas nia korno.

Sillä Herra on meidän kilpemme, ja pyhä Israelissa on meidän kuninkaamme.

Ĉar de la Eternulo estas nia ŝildo, Kaj de la Sanktulo de Izrael estas nia reĝo.

Silloin sinä puhuit näyissä pyhilles ja sanoit: minä olen sankarin herättänyt auttamaan: minä olen korottanut valitun kansasta.

Tiam Vi parolis en vizio al Viaj fideluloj, Kaj Vi diris: Mi sendis helpon al heroo, Mi altigis elektiton el la popolo.

Minä olen löytänyt palveliani Davidin: minä olen hänen voidellut pyhällä öljylläni.

Mi trovis Davidon, Mian sklavon, Per Mia sankta oleo Mi lin ŝmiris.

Minun käteni tukee häntä, ja minun käsivarteni vahvistaa häntä.

Mia mano lin subtenos, Kaj Mia brako lin fortikigos.

Ei pidä viholliset häntä voittaman, ja väärät ei pidä häntä sulloman.

Ne venkos lin malamiko, Kaj malbonagulo lin ne premos.

Vaan minä lyön hänen vihollisensa hänen edestänsä; ja niitä, jotka häntä vihaavat, tahdon minä vaivata.

Kaj Mi disbatos antaŭ lia vizaĝo liajn malamikojn, Kaj liajn malamantojn Mi frapos.

Mutta minun totuuteni ja armoni pitää hänen tykönänsä oleman, ja hänen sarvensa pitää minun nimeeni nostettaman ylös.

Kaj Mia fideleco kaj Mia favoro estas kun li; Kaj per Mia nomo altiĝos lia korno.

Minä asetan hänen kätensä mereen, ja hänen oikian kätensä virtoihin.

Kaj Mi etendos super la maron lian brakon Kaj super la riverojn lian dekstran manon.

Näin hänen pitää minun kutsuman: sinä olet minun Isäni, Jumalani ja turvani, joka minua auttaa.

Li vokos Min: Vi estas mia patro, Mia Dio, kaj la roko de mia savo.

Ja minä asetan hänen esikoiseksi, kaikkein korkeimmaksi kuningasten seassa maan päällä.

Kaj Mi faros lin unuenaskito, Ĉefo super la reĝoj de la tero.

Minä pidän hänelle armoni tähteellä ijankaikkisesti, ja minun liittoni pitää hänelle vahva oleman.

Por ĉiam Mi konservos al li Mian favoron; Kaj Mia interligo kun li estos fidela.

Minä annan hänelle ijankaikkisen siemenen, ja vahvistan hänen istuimensa niinkauvan kuin taivaat pysyvät.

Kaj lian semon Mi faros eterna, Kaj lian tronon longedaŭra kiel la ĉielo.

Mutta jos hänen lapsensa minun lakini hylkäävät, ja ei vaella minun oikeudessani,

Se liaj filoj forlasos Mian instruon Kaj ne iros laŭ Miaj leĝoj;

Jos he minun säätyni turmelevat, ja ei minun käskyjäni pidä;

Se Miajn decidojn ili malplenumos Kaj Miajn ordonojn ili ne observos:

Niin minä heidän syntinsä vitsalla rankaisen, ja heidän pahat tekonsa haavoilla.

Tiam Mi per bastono punos ilian pekon Kaj per batoj ilian krimon;

Mutta armoani en minä hänestä käännä pois, enkä salli totuuteni vilpistellä.

Sed Mian favoron Mi ne forprenos de li, Kaj Mian fidelecon Mi ne perfidos;

En minä riko liittoani, ja mitä minun suustani käynyt on, en minä muuta.

Mi ne malplenumos Mian interligon, Kaj tion, kio eliris el Mia buŝo, Mi ne ŝanĝos.

Minä olen vihdoin vannonut pyhyyteni kautta: en minä Davidille valehtele.

Unu aferon Mi ĵuris per Mia sankteco: Mi ne perfidos al David;

Hänen siemenensä on oleva ijankaikkisesti, ja hänen istuimensa minun edessäni niinkuin aurinko.

Lia semo estos eterna, Kaj lia trono estos kiel la suno antaŭ Mi.

Ja niinkuin kuu, vahvistetaan se ijankaikkisesti, ja on vahvana niinkuin todistus pilvissä, Sela!

Kiel la luno, ĝi staros eterne, Kaj kiel la atestulo en la ĉielo ĝi estos fidinda. Sela.

Vaan nyt sinä syökset ja heität pois, ja vihastut voidellulles.

Sed nun Vi forpuŝis kaj malestimis, Vi koleris Vian sanktoleiton.

Sinä särjet palvelias liiton, ja tallaat hänen kruununsa maahan.

Vi disigis la interligon kun Via sklavo, Ĵetis sur la teron lian kronon.

Sinä rikot hänen muurinsa, ja annat hänen linnansa särjettää.

Vi detruis ĉiujn liajn barilojn, Ruinigis liajn fortikaĵojn.

Häntä raatelevat kaikki ohitsekäyväiset: hän on tullut läsnäolevaisillensa nauruksi.

Prirabas lin ĉiuj pasantoj; Li fariĝis mokataĵo por siaj najbaroj.

Sinä korotat hänen vihollistensa oikian käden, ja ilahutat kaikki hänen vainollisensa.

Vi altigis la dekstran manon de liaj malamikoj, Vi ĝojigis ĉiujn liajn kontraŭulojn.

Hänen miekkansa voiman olet sinä myös ottanut pois, ja et salli hänen voittaa sodassa,

Vi returnis la tranĉon de lia glavo, Kaj ne subtenis lin en la milito.

Sinä hävitit hänen puhtautensa, ja annoit hänen istuimensa kaatua maahan.

Vi forigis lian brilon, Kaj lian tronon Vi ĵetis sur la teron.

Sinä lyhennät hänen nuoruutensa ajat, ja peität hänen häpiällä, Sela!

Vi mallongigis la tagojn de lia juneco, Vi kovris lin per honto. Sela.

Herra, kuinka kauvan sinä sinus niin salaat? ja annat hirmuisuutes palaa niinkuin tulen?

Ĝis kiam, ho Eternulo, Vi kaŝos Vin senĉese Kaj Via kolerego brulos kiel fajro?

Muista, kuinka lyhyt minun elämäni on: miksis tahdoit kaikki ihmiset hukkaan luoda?

Ho, rememoru, kia estas la daŭro de mia vivo, Por kia vantaĵo Vi kreis ĉiujn homidojn.

Kuka elää, ja ei näe kuolemaa? kuka sielunsa tuonelan käsistä pelastaa? Sela!

Kiu homo vivas kaj neniam vidos morton, Savos sian animon de la mano de Ŝeol? Sela.

Herra, kussa ovat sinun entiset armos, jotkas Davidille vannonut olet totuudessas?

Kie estas Viaj antaŭaj favorfaroj, mia Sinjoro, Pri kiuj Vi ĵuris al David per Via fideleco?

Muista, Herra, palveliais pilkkaa, jonka minä kannan helmassani, kaikista niin monista kansoista,

Rememoru, mia Sinjoro, la malhonoron de Viaj sklavoj, Kiun mi portas en mia brusto de ĉiuj multaj popoloj,

Joilla, Herra, vihollises pilkkaavat, joilla he pilkkaavat voideltus askelia.

Kaj per kiu malhonoras Viaj malamikoj, ho Eternulo, Per kiu ili malhonoras la paŝosignojn de Via sanktoleito.

Kiitetty olkoon Herra ijankaikkisesti, amen! ja amen!

Glorata estu la Eternulo eterne. Amen, kaj Amen!