Psalms 22

Davidin Psalmi, edelläveisaajalle, peurasta, jota varhain väijytään. Minun Jumalani, minun Jumalani! miksis minun hylkäsit? minä parun, vaan minun apuni on kaukana.

Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min, Kaj estas malproksima de mia savo, de miaj plendaj paroloj?

Minun Jumalani! päivällä minä huudan, ja et sinä vastaa, ja en yölläkään vaikene.

Mia Dio, mi vokas en la tago, kaj Vi ne respondas; En la nokto, kaj mi ne trovas trankvilon.

Sinä olet pyhä, joka asut Israelin kiitoksessa.

Sed Vi estas sankta, Ho Vi, kiu loĝas inter la glorado de Izrael.

Meidän isämme toivoivat sinuun: ja kuin he toivoivat, niin sinä vapahdit heitä.

Vin fidis niaj patroj; Ili fidis, kaj Vi ilin helpis.

Sinua he huusivat, ja vapahdettiin: sinuun he turvasivat, ja ei tulleet häpiään.

Al Vi ili kriadis kaj estis savataj; Vin ili fidis, kaj ili ne devis honti.

Mutta minä olen mato ja en ihminen, ihmisten pilkka ja kansan ylönkatse.

Sed mi estas vermo kaj ne homo; Mokata de la homoj, malestimata de la popolo.

Kaikki, jotka minun näkevät, häpäisevät minua: he vääristelevät huuliansa ja päätänsä vääntelevät.

Ĉiuj, kiuj min vidas, insultas min, Malfermegas la buŝon, balancas la kapon, dirante:

Hän valittaa Herralle, hän vapahtakoon hänen: hän auttakoon häntä, jos hän mielistyy häneen.

Li apogis sin al la Eternulo: Tiu helpu lin; Tiu savu lin, se Li amas lin.

Sillä sinä olet minun vetänyt ulos äitini kohdusta: sinä olit minun turvani, ollessani vielä äitini rinnalla.

Vi eltiris ja min el la ventro, Vi zorgis pri mi sur la brusto de mia patrino.

Sinun päälles minä olen heitetty äitini kohdusta: sinä olet minun Jumalani hamasta äitini kohdusta.

Al Vi mi estis ĵetita de post la momento de mia naskiĝo; De la ventro de mia patrino Vi estas mia Dio.

Älä ole kaukana minusta; sillä ahdistus on läsnä, ja ei ole auttajaa,

Ne malproksimiĝu de mi, Ĉar malfeliĉo estas proksima, kaj helpanton mi ne havas.

Suuret mullit ovat minun piirittäneet, lihavat härjät kiertäneet minun ympäri.

Ĉirkaŭis min multaj bovoj, Fortaj bovoj Baŝanaj stariĝis ĉirkaŭ mi.

Kitansa avasivat he minua vastaan, niinkuin raateleva ja kiljuva jalopeura.

Ili malfermegis kontraŭ mi siajn buŝojn, Kiel leono ŝiranta kaj krieganta.

Minä olen kaadettu ulos niinkuin vesi, ja luuni ovat kaikki hajoitetut: minun sydämeni on niinkuin salattu vedenvaha ruumiissani.

Kiel akvo mi disverŝiĝis, Kaj disiĝis ĉiuj miaj ostoj; Mia koro fariĝis kiel vakso, Fandiĝis en mia interno.

Minun voimani on kuivettunut niinkuin kruusin muru, ja minun kieleni tarttuu suuni lakeen; ja sinä panet minun kuoleman tomuun.

Mia forto elsekiĝis kiel peco da poto; Mia lango algluiĝis al mia palato; Kaj Vi metas min en tomban polvon.

Sillä koirat ovat minun piirittäneet: julmain parvi saartain lävistänyt kuin jalopeura käteni ja jalkani.

Ĉar ĉirkaŭis min hundoj; Amaso da malbonuloj staras ĉirkaŭ mi; Ili mordas miajn manojn kaj piedojn.

Minä lukisin kaikki minun luuni; mutta he katselivat ja näkivät ihastuksensa minusta.

Mi povas kalkuli ĉiujn miajn ostojn; Ili rigardas kaj konstante rigardas.

He jakavat itsellensä minun vaatteeni ja heittävät hameestani arpaa.

Ili dividas miajn vestojn inter si, Pri mia tuniko ili lotas.

Mutta sinä, Herra, älä ole kaukana! minun väkevyyteni, riennä avukseni!

Sed Vi, ho Eternulo, ne malproksimiĝu; Mia forto, rapidu, por helpi min.

Pelasta minun sieluni miekasta, ja ainokaiseni koirilta.

Savu de la glavo mian animon, Mian solan savu de la hundo.

Vapahda minua jalopeuran suusta, ja päästä minua yksisarvillisista.

Savu min de buŝo de leono, Kaj helpu min kontraŭ kornoj de bubaloj.

Minä saarnaan sinun nimeäs veljilleni: minä ylistän sinua seurakunnassa.

Mi predikos Vian nomon al miaj fratoj; En la mezo de popola kunveno mi Vin gloros.

Ylistäkäät Herraa te, jotka häntä pelkäätte: koko Jakobin siemen kunnioittakoon häntä, ja kavahtakoon häntä kaikki Israelin siemen!

Respektantoj de la Eternulo, gloru Lin; Tuta semo de Jakob, honoru Lin; Tuta semo de Izrael, estimegu Lin.

Sillä ei hän hyljännyt eikä katsonut ylön köyhän raadollisuutta, eikä kääntänyt kasvojansa hänestä pois; vaan kuin se häntä huusi, kuuli hän sitä.

Ĉar Li ne malŝatis kaj ne malestimis la suferojn de premato, Kaj ne kaŝis antaŭ li Sian vizaĝon; Sed aŭskultis lin, kiam tiu kriis al Li.

Sinua minä ylistän suuressa seurakunnassa: minä maksan lupaukseni heidän edessänsä, jotka häntä pelkäävät.

Vin mi gloros en granda komunumo; Mi plenumos miajn promesojn antaŭ Liaj respektantoj.

Raadolliset syövät ja ravitaan, ja jotka Herraa etsivät, pitää häntä ylistämän: teidän sydämenne pitää elämän ijankaikkisesti.

La humiluloj manĝu kaj satiĝu, Gloru la Eternulon Liaj serĉantoj; Via koro vivu eterne.

Kaikki maailman ääret muistakaan ja kääntykään Herran tykö, ja kumartakaan sinun edessäs kaikki pakanain sukukunnat.

Rememoros kaj revenos al la Eternulo ĉiuj finoj de la mondo; Kaj kliniĝos antaŭ Vi ĉiuj popolaj familioj.

Sillä Herralta on valtakunta, ja hän vallitsee pakanoita.

Ĉar al la Eternulo apartenas la reĝado; Li reĝas super la popoloj.

Kaikki lihavat maan päällä pitää syömän ja kumartaman, hänen edessänsä polviansa notkistaman kaikki, jotka tomussa makaavat ja jotka surussansa elävät.

Manĝos kaj kliniĝos ĉiuj grasuloj de la tero; Antaŭ Li genufleksos ĉiuj forirantaj al la tombo Kaj nepovantaj konservi sian animon viva.

Hänen pitää saaman siemenen, joka häntä palvelee: Herrasta pitää ilmoitettaman lasten lapsiin.

Naskotaro Lin servos; Oni predikos pri mia Sinjoro al la estonta generacio.

He tulevat ja hänen vanhurskauttansa saarnaavat syntyvälle kansalle, että hän sen tekee.

Al naskota popolo oni venos kaj predikos Pri Lia justeco kaj pri Liaj faroj.