Psalms 132

Veisu korkeimmassa Kuorissa. Muista, Herra, Davidia, ja kaikkia hänen vaivojansa,

Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;

Joka Herralle vannoi, ja lupasi lupauksen Jakobin väkevälle:

Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:

En mene huoneeni majaan, enkä vuoteeseeni pane maata;

Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;

En anna silmäini unta saada, enkä silmälautaini torkkua,

Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,

Siihenasti kuin minä löydän sian Herralle, Jakobin väkevän asumiseksi.

Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.

Katso, me kuulimme hänestä Ephratassa: me olemme sen löytäneet metsän kedoilla.

Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.

Me tahdomme hänen asuinsioihinsa mennä, ja kumartaa hänen jalkainsa astinlaudan edessä.

Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.

Nouse, Herra, sinun lepoos, sinä ja sinun väkevyytes arkki.

Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.

Anna pappis pukea heitänsä vanhurskaudella ja sinun pyhäs riemuitkaan.

Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.

Älä käännä pois voideltus kasvoja, sinun palvelias Davidin tähden.

Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.

Herra on vannonut Davidille totisen valan, ja ei hän siitä vilpistele: sinun ruumiis hedelmästä minä istutan istuimelles.

La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;

Jos sinun lapses minun liittoni pitävät, ja minun todistukseni, jotka minä heille opetan, niin heidän lapsensa myös pitää sinun istuimellas istuman ijankaikkisesti.

Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.

Sillä Herra on Zionin valinnut, ja tahtoo sitä asuinsiaksensa.

Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:

Tämä on minun leponi ijankaikkisesti: tässä minä tahdon asua; sillä se minulle kelpaa.

Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.

Minä hyvästi siunaan hänen elatuksensa, ja hänen köyhillensä kyllä annan leipää.

Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.

Hänen pappinsa minä puetan autuudella; ja hänen pyhänsä pitää ilolla riemuitseman.

Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.

Siellä minä annan puhjeta Davidin sarven: minä valmistan kynttilän voidellulleni.

Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.

Hänen vihollisensa minä häpiällä puetan; mutta hänen päällänsä pitää hänen kruununsa kukoistaman.

Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.