Psalms 107

Kiittäkäät Herraa; sillä hän on hyvä, ja hänen laupiutensa pysyy ijankaikkisesti.

Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

Sanokaan Herran lunastetut, jotka hän on tuskasta vapahtanut,

Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

Ja jotka hän on maakunnista koonnut, idästä ja lännestä, pohjoisesta ja etelästä,

Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

Jotka eksyksissä vaelsivat korvessa umpitietä, ja ei he löytäneet kaupunkia asuaksensa,

Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

Isoovaiset ja janoovaiset; ja heidän sielunsa vaipui heissä.

Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

Ja he huusivat Herraa tuskissansa, ja hän pelasti heitä heidän hädistänsä,

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Ja vei heitä oikiaa tietä, että he menivät asuinkaupunkiin.

Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

Kiittäkään he siis Herraa hänen laupiutensa edestä, ja hänen ihmeittensä tähden, jotka hän ihmisten lasten kohtaan tekee:

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Että hän ravitsee himoitsevaisen sielun ja täyttää isoovaisen sielun hyvyydellä.

Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

Jotka istuvat pimeässä ja kuoleman varjossa, vangitut ahdistuksessa ja raudoissa:

Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

Että he olivat Jumalan käskyä vastaan kovakorvaiset, ja olivat katsoneet ylön ylimmäisen lain;

Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

Sentähden täytyi heidän sydämensä onnettomuudella vaivattaa, niin että he lankesivat, ja ei kenkään heitä auttanut.

Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

Ja he huusivat Herraa tuskissansa, ja hän autti heitä heidän hädistänsä,

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Ja vei heitä pimeydestä ulos ja kuoleman varjosta, ja särki heidän siteensä.

Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

Kiittäkään he siis Herraa hänen laupiutensa edestä, ja hänen ihmeittensä tähden, jotka hän ihmisten lasten kohtaan tekee:

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Että hän särkee vaskiportit, ja rikkoo rautaiset salvat.

Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

Hullut, jotka rangaistiin ylitsekäymisensä tähden, ja synteinsä tähden,

La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

Heidän sielunsa kauhistui kaikkea ruokaa, ja saivat kuolintautinsa.

Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

Ja he huusivat Herraa tuskissansa, ja hän autti heitä heidän hädistänsä.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Hän lähetti sanansa ja paransi heitä, ja pelasti heitä, ettei he kuolleet.

Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

Kiittäkään he siis Herraa hänen laupiutensa edestä, ja hänen ihmeittensä tähden, jotka hän ihmisten lasten kohtaan tekee,

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Ja uhratkaan kiitosuhria, ja luetelkaan hänen tekojansa ilolla.

Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

Jotka haaksilla meressä vaeltavat, ja asiansa toimittavat suurilla vesillä,

Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

He näkivät Herran työt, ja hänen ihmeensä syvyydessä.

Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

Kuin hän sanoi, ja paisutti suuren ilman, joka aallot nosti ylös,

Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

Niin he menivät ylös taivasta kohden ja menivät syvyyteen alas, että heidän sielunsa ahdistuksesta epäili,

Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

Että he horjuivat ja hoipertelivat niinkuin juopuneet, ja ei silleen neuvoa tietäneet;

Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

Ja he huusivat Herraa tuskissansa, ja hän autti heitä heidän hädistänsä.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

Ja hän hillitsi kovan ilman, että aallot asettuivat.

Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

Ja he tulivat iloisiksi, että tyveni, ja hän vei heitä satamaan heidän mielensä jälkeen.

Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

Kiittäkään he siis Herraa hänen laupiutensa edestä, ja hänen ihmeittensä tähden, jotka hän ihmisten lasten kohtaan tekee.

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Ja ylistäkään häntä kansan seurakunnassa, ja kiittäkään häntä vanhimpain seassa,

Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

Joka virrat teki erämaaksi, ja vesilähteet kuivaksi maaksi,

Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

Ettei hedelmällinen maa mitään kantanut, heidän pahuutensa tähden, jotka siinä asuivat.

Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

Erämaan teki hän vesilammiksi ja kuivan maan vesilähteeksi,

Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

Ja asetti sinne isoovaiset; ja he valmistivat siihen kaupunkia, jossa he asuivat,

Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

Ja kylvivät pellot ja viinapuita istuttivat, ja saivat jokavuotisen hedelmän.

Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

Ja hän siunasi heitä ja he sangen suuresti enenivät, ja hän antoi paljon karjaa heille;

Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

Jotka olivat painetut alas ja sorretut pahain väkivallalta ja ahdistukselta,

Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

Koska ylönkatse päämiesten päälle vuodatettu oli, ja kaikki maa eksyksissä ja autiona oli.

Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

Ja hän varjeli köyhää raadollisuudesta, ja enensi hänen sukunsa niinkuin lauman.

Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

Näitä vanhurskaat näkevät ja iloitsevat, ja jokainen paha suu pitää tukittaman.

La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

Kuka on taitava ja näitä kätkee, se ymmärtää Herran moninaisen laupiuden.

Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.