Proverbs 5

Poikani, ota vaari viisaudestani: kallista korvas oppiini,

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

Ettäs pitäisit hyvän neuvon, ja sinun huules pitäis toimen.

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

Sillä porton huulet ovat niin kuin mesileipä, ja hänen kitansa liukkaampi kuin öljy;

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

Mutta viimeiseltä karvas kuin koiruoho, ja terävä kuin kaksiteräinen miekka.

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

Hänen jalkansa menevät alas kuolemaan, ja hänen askeleensa joutuvat helvettiin.

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

Ei hän käy kohdastansa elämän tielle: huikentelevaiset ovat hänen astumisensa, niin ettei hän tiedä, kuhunka hän menee.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

Niin kuulkaat nyt minua, lapseni, ja älkäät poiketko minun puheistani.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

Olkoon sinun ties kaukana hänestä, ja älä lähesty hänen hänen huoneensa ovea,

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

Ettes antaisi kunniaas muukalaisille, ja vuosias julmille;

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

Ettei muukalaiset ravittaisi sinun varastas, ja sinun työs olis toisen huoneessa,

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

Ja sinä viimein huokaisit, koska elämäs ja hyvyytes tuhlannut olet,

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

Ja sanoisit: voi! kuinka minä olen vihannut hyvää neuvoa, ja sydämeni on hyljännyt kurituksen!

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

Ja en kuullut opettajani ääntä, enkä kallistanut korvaani opettajaini puoleen!

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

Minä olen lähes kaikkeen pahuuteen joutunut, kaiken kansan ja seurakunnan keskellä.

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Juo vettä kaivostas, ja mitä lähteestäs vuotaa.

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

Anna luontolähtees vuotaa ulos, ja vesiojas kujille.

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

Mutta pidä ne yksinäs, ja ei yksikään muukalainen sinun kanssas.

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

Sinun kaivos olkoon siunattu, ja iloitse nuoruutes vaimosta.

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

Se on suloinen niinkuin naaras hirvi, ja otollinen niinkuin metsävuohi: hänen rakkautensa sinua aina ravitkoon; ja iloita itseäs aina hänen rakkaudestansa.

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

Poikani, miksis annat muukalaisen sinuas pettää, ja halajat vierasta syliä?

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

Sillä Herran edessä ovat kaikkien ihmisten tiet, ja hän tutkii kaikki heidän askeleensa.

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

Jumalattoman vääryys käsittää hänen, ja hänen syntinsä paulat ottavat hänet kiinni.

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

Hänen pitää kuoleman, ettei hän antanut opettaa itsiänsä, ja suuressa tyhmyydessänsä tulee hän petetyksi.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.