Lamentations 3

Minä olen mies, jonka viheliäisyyttä nähdä täytyy hänen hirmuisuutensa vitsan kautta.

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

Hän johdatti minua ja vei pimeyteen ja ei valkeuteen.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Hän on kätensä kääntänyt minua vastaan, ja toimittaa toisin aina minun kanssani.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Hän on tehnyt lihani ja nahkani vanhaksi, ja luuni musertanut.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Hän rakensi minua vastaan, ja sapella ja vaivalla hän minua kääri.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

Hän on minut pannut pimeyteen, niinkuin aikaa kuolleet.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Hän on minut muurannut sisälle, etten minä pääse ulos, ja minut kovaan jalkapuuhun pannut.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Ja vaikka minä huudan ja parun, niin hän kuitenkin korvansa tukitsee minun rukouksestani.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Hän on muurannut tieni kiinni vuojonkivillä, ja polkuni sulkenut.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Hän on väijynyt minua niinkuin karhu, niinkuin jalopeura salaisuudessa.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Hän on minun antanut tieltä eksyä, ja minut repinyt säpäleiksi, ja minut autioksi tehnyt.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Hän on joutsensa jännittänyt, ja asettanut minun nuolella tarkoitettavaksi.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Hän ampui minun munaskuihini viinensä nuolet.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

Minä olen kaiken minun kansani nauru, ja heidän jokapäiväinen virtensä.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Hän on haikeudella minut ravinnut, ja koiruoholla juovuttanut.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Hän on hampaani somerolla rikki musertanut, hän kieritti minun tuhassa.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

Minun sieluni on ajettu pois rauhasta, minun täytyy hyvän unohtaa.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

Minä sanoin: minun voimani ja minun toivoni Herran päälle on kadonnut.

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

Muista siis, kuinka minä niin raadollinen ja hyljätty, koiruoholla ja sapella juotettu olen.

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

Minun sieluni sen kyllä muistaa, ja sitä itsellensä tutkistelee.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Minä panen sen sydämeeni; sentähden minä vielä nyt toivon.

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

Herran laupiudesta se on, ettemme ratki hukkuneet; ei hänen laupiutensa vielä loppunut.

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

Vaan joka huomen se on uusi, ja sinun uskollisuutes on suuri.

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

Herra on minun osani, sanoo minun sieluni; sentähden tahdon minä häneen toivoa.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

Herra on hyvä niille, jotka häneen toivovat, ja niille sieluille, jotka häntä kysyvät.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

Hyvä on olla kärsivällisenä ja Herralta apua toivoa.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

Hyvä on ihmiselle ijestä kantaa nuoruudessansa;

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

Että hän istuu yksinänsä, on vaiti, kuin jotakin hänen päällensä tulee,

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

Ja panee suunsa tomuun, ja odottaa toivoa,

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Ja antaa löydä poskillensa, ja paljon pilkkaa kärsii.

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

Sillä ei Herra syökse pois ijankaikkisesti.

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

Vaan hän saattaa murheelliseksi, ja taas armahtaa suuresta laupiudestansa.

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

Sillä ei hän sydämestänsä ihmisiä kurita eikä murheesen saata,

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Niinkuin hän tahtois raadolliset maan päällä ratki jalkainsa alla polkea,

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

Ja antais jonkun miehen oikeuden Ylimmäisen edessä tulla käännetyksi pois,

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

Ja ihmistä väärin tuomita asiassansa, niinkuin ei Herra sitä näkisikään.

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

Kuka tohtii siis sanoa: senkaltaiset tapahtuvat ilman Herran käskyä?

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

Eikö paha ja hyvä tule Korkeimman suusta?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

Miksi siis ihmiset nurisevat eläissänsä? Jokainen nuriskaan syntejänsä vastaan.

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Tutkistelkaamme ja etsikäämme meidän menoamme, ja palatkaamme Herran tykö.

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

Nostakaamme meidän sydämemme ja kätemme taivaasen päin, Jumalan tykö.

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

Me, me olemme syntiä tehneet ja kovakorvaiset olleet; (sentähden) et sinä säästänytkään.

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Vaan sinä olet vihalla meitä peittänyt ja vainonnut, ja armottomasti surmannut.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

Sinä verhoitit itses pilvellä, ettei rukous päässyt sen lävitse.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

Sinä olet meitä tunkioksi ja saastaisuudeksi kansain seassa tehnyt.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Kaikki meidän vihollisemme ovat suutansa ammottaneet meitä vastaan.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Me painetaan alas ja rangaistaan pelvolla ja ahdistuksella.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

Minun silmäni vuotavat vesi-ojia minun kansani tyttären surkeuden tähden.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Minun silmäni vuotavat ja ei taida lakata; ei he asetu,

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

Siihenasti että Herra katsoo taivaasta alas ja näkee.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

Minun silmäni kuluttaa minulta elämäni kaikkein minun kaupunkini tytärten tähden.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Minun viholliseni ovat minua kovin ajaneet takaa, niinkuin lintua ilman syytä.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

He ovat minun elämäni kuoppaan salvanneet, ja heittäneet kiven minun päälleni.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

Ovat myös vedet minun pääni ylitse käyneet; niin minä sanoin: nyt minä ratki hukassa olen.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Minä huusin avukseni sinun nimeäs, Herra, alhaalta kuopasta;

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

Ja sinä kuulit minun ääneni, älä korvias kätke minun huokauksestani ja huudostani.

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Sinä lähenet kuin minä sinua huudan, ja sanot: älä pelkää.

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Sinä, Herra, ratkaiset minun sieluni asian, ja lunastat minun henkeni.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

Herra katso, kuinka minulle niin vääryyttä tehdään, ja tuomitse minun oikeuteni.

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Sinä näet kaikki heidän kostonsa ja kaikki heidän ajatuksensa minusta.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Herra, sinä kuulet heidän pilkkansa ja kaikki heidän ajatuksensa minua vastaan,

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

Minun vainollisteni huulet ja heidän neuvonsa minua vastaan yli päivää.

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Katso, kuin he istuvat eli nousevat, niin he minusta virsiä laulavat.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Kosta heille, Herra, niinkuin he ansainneet ovat, heidän kättensä töiden jälkeen.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

Anna heidän sydämensä vavista ja sinun kiroustas tuta.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Vainoo heitä hirmuisuudella, ja hukuta heitä Herran taivaan alta.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.