Job 5

Nimitä siis, jos joku on, joka kanssas todistaa, ja kenen tykö pyhistä sinä itses käännät?

Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

Mutta tyhmän tappaa viha, ja taitamattoman kuolettaa kiivaus.

Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.

Minä näin tyhmän juurtuneen, ja kirosin kohta hänen huonettansa.

Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.

Hänen lapsensa pitää oleman kaukana terveydestä; ja pitää rikki murrettaman portissa, kussa ei yhtään auttajaa ole.

Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

Hänen elonsa pitää isoovaisen syömän, ja orjantappuroista sen ottaman; ja hänen kalunsa pitää ryövärien nielemän.

Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.

Sillä ei vaiva käy ylös tomusta; ja onnettomuus ei kasva maasta.

Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

Vaan ihminen syntyy onnettomuuteen; niinkuin kuumain hiilten kipinät sinkoilevat ylöskäsin.

Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

Kuitenkin tahdon minä Jumalasta tutkistella: Jumalasta minä tahdon puhua,

Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

Joka voimallisia töitä tekee, joita ei tutkia taideta, ja ihmeitä, joita ei lukea taideta;

Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;

Joka antaa sateen maan päälle, ja antaa tulla veden teiden päälle;

Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

Joka ylentää nöyrät korkeuteen, ja korottaa sorrettuja autuuteen.

Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.

Hän tekee kavalain aivoitukset tyhjäksi, ettei heidän kätensä mitään toimittaa taida.

Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

Hän käsittää taitavat kavaluudessansa, ja pahain neuvo kukistetaan,

Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.

Että he päivällä juoksevat pimeydessä, ja koperoitsevat puolipäivänä niinkuin yöllä.

En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

Ja hän auttaa köyhää miekasta, ja heidän suustansa, ja voimallisten kädestä.

Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.

Ja hän on köyhän turva, että vääryys pitäis suunsa kiinni.

Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.

Katso, autuas on se ihminen, jota Jumala kurittaa; sentähden älä hylkää Kaikkivaltiaan kuritusta.

Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;

Sillä hän haavoittaa ja sitoo; hän lyö ja hänen kätensä terveeksi tekee.

Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.

Kuudesta murheesta päästää hän sinun; ja seitsemännestä ei tule mitään pahaa sinulle.

En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.

Kalliilla ajalla vapahtaa hän sinun kuolemasta, ja sodassa miekasta.

En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

Hän peittää sinun kielen ruoskalta; ja ei sinun pidä pelkäämän hävitystä, koska se tulee.

Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.

Hävityksessä ja nälässä sinä naurat; ja et pelkää metsän petoja.

Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

Sillä sinun liittos pitää oleman kivien kanssa kedolla, ja maan pedot pitää sinun kanssas rauhallisesti oleman.

Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

Sinä ymmärrät, että sinun majas on rauhassa, ja sinä oleskelet asuinsiassas ilman syntiä.

Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.

Ja sinä saat ymmärtää, että siemenes on suureksi tuleva, ja vesas niinkuin ruoho maassa.

Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

Ja sinä tulet vanhalla ijällä hautaan, niinkuin elositoma ajallansa korjataan.

En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

Katso, sitä me olemme tutkineet, ja se on niin: kuule sitä, ja tunne sinä myös se hyväkses.

Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.