Job 34

Ja Elihu vielä sanoi:

Elihu parolis plue, kaj diris:

Te taitavat, kuulkaat minun puhettani, ja te ymmärtäväiset, ottakaat korviinne.

Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.

Sillä korva koettelee puheen, ja suu maistaa ruan.

Ĉar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la manĝaĵon.

Valitkaamme meillemme oikeus, tietääksemme keskenämme, mikä hyvä on.

Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.

Sillä Job on sanonut: minä olen hurskas, ja Jumala on kieltänyt minulta oikeuteni.

Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;

Minun täytyy valhetella, ehkä minulla vielä oikeus olis: minä vaivataan ilman ansiota minun nuoliltani.

En mia juĝa afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.

Kuka on Jobin vertainen, joka irvistystä juo niinkuin vettä,

Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?

Ja käy pahantekiäin kanssa tiellä, niin että vaeltaa jumalattomain kanssa?

Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;

Sillä hän on sanonut: Ei se auta ihmistä, että hän pyytää Jumalalle kelvata.

Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, Se li serĉas favoron de Dio.

Sentähden, te toimelliset, kuulkaat minua. Pois se, että Jumala olis jumalatoin ja Kaikkivaltias väärä.

Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;

Sillä hän antaa itsekullekin ihmiselle ansionsa jälkeen, ja maksaa tiensä jälkeen.

Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, Kaj laŭ la vojo de ĉiu Li renkontas lin.

Ilman epäilemätä, ei Jumala tuomitse ketään vääryydellä, eikä Kaikkivaltias käännä oikeutta.

Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.

Kuka on asettanut ne mitkä maan päällä ovat, ja kuka on pannut koko maanpiirin?

Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?

Jos hän tahtois, niin hän vois kaikkein hengen ja elämän koota tykönsä.

Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,

Kaikki liha kuolis yhteen, ja ihminen tulis tuhaksi jälleen.

Tiam pereus absolute ĉiu karno, Kaj homo refariĝus polvo.

Onko sinulla ymmärrystä, niin kuule näitä, ja ota vaari puheeni äänestä.

Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; Atentu la voĉon de miaj paroloj.

Taivuttaisko joku sentähden oikeuden, että hän vihaa häntä, ja tahtoisitkos hurskaan ja jalon tuomita jumalattomaksi?

Ĉu povas regi malamanto de justeco? Ĉu vi povas akuzi la Plejjustulon?

Pitäiskö sanottaman kuninkaalle: sinä Belial! ja ruhtinaille: te jumalattomat!

Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; Aŭ al altranguloj: Malpiulo?

Joka ei kuitenkaan katso ruhtinain muotoa, eikä pidä eroitusta rikkaan ja köyhän välillä; sillä he ovat kaikki hänen käsialansa.

Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, Kaj ne preferas riĉulon antaŭ malriĉulo; Ĉar ĉiuj estas faritaĵo de Liaj manoj.

Pikaisesti täytyy heidän kuolla vielä puoliyönäkin: kansan täytyy hämmästyä ja hukkua: väkevä voimatoinna otetaan pois.

Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.

Sillä hänen silmänsä näkevät jokaisen tien, ja hän katsoo kaikki heidän askeleensa.

Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn paŝojn Li vidas.

Ei pimiä eikä kuoleman varjo ole siellä, että pahantekiät itsensä siinä salaisivat.

Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin kaŝi malbonaguloj.

Sillä ei ole yhdellekään sallittu, että hän tulis Jumalan kanssa oikeudelle.

Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por juĝo.

Hän musertaa monta epälukuista tuimaa, ja asettaa muita heidän siaansa;

Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;

Että hän tuntee heidän työnsä, ja kukistaa heitä yöllä, että he muserretaan rikki.

Ĉar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasiĝas.

Hän heittää jumalattomat ilmeisesti kokoon,

Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas;

Ettei he häntä seuranneet, ja ei tahtoneet ymmärtää hänen teitänsä;

Pro tio, ke ili forturniĝis de Li Kaj ne penis kompreni ĉiujn Liajn vojojn,

Että vaivaisten hunto tulis hänen eteensä ja hän kuulis viheliäisten huudon.

Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, Kaj Li aŭdis la kriadon de mizeruloj.

Jos hän antaa rauhan, kuka tahtoo kadottaa? ja jos hän peittää kasvonsa, kuka taitaa katsoa hänen päällensä, kansan ja ihmisten seassa?

Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li kaŝas Sian vizaĝon, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,

Niin ei hän anna ulkokullatun hallita, kansan lankeemuksen tähden.

Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.

Minä puhun Jumalan edessä, joka sanoo: minä olen säästänyt, en minä turmele.

Al Dio oni devas diri: Mi fieriĝis, mi ne plu faros malbonon;

Ellen minä ole osannut, niin opeta sinä minua: jos minä olen tehnyt väärin, niin en minä sitä silleen tee.

Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljustaĵon, mi ne plu faros.

Onko joku, joka vastaa sinun puolestas, koska et sinä tahdo? se on sinun ehdossas, ja ei minun. Jos sinä nyt jotakin tiedät,niin puhu.

Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne plaĉis. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.

Toimellisten miesten sallin minä kyllä puhua minulleni. Ja taitava mies kuulee minua.

Saĝaj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min aŭskultas:

Mutta Job puhuu tyhmästi, ja hänen puheessansa ei ole ymmärrystä.

Ijob parolas malsaĝe, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.

Minun isäni! anna Jobia koeteltaa loppuun asti, että hän kääntää itsensä vääräin ihmisten tykö.

Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, Pro tio, ke li aliĝas al homoj pekaj;

Hän on paitsi entisiä syntejänsä vielä nyt pilkannut: anna hänen meidän edessämme lyödyksi tulla, ja sitte hän riidelkään kyllä sanoillansa Jumalan edessä.

Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontraŭ Dio.