Job 33

Kuule siis, Job, minun puhettani, ja ota vaari kaikista sanoistani!

Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.

Katso, minä avaan suuni, ja kieleni puhuu minun suussani.

Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.

Minun sydämeni puhuu oikeuden, ja minun huuleni sanoo puhtaan ymmärryksen.

Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.

Jumalan henki on tehnyt minun, ja KaikkivaItiaan henki on minulle antanut elämän.

La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.

Jos taidat, niin vastaa minua; valmista itses, ja tule minun eteeni.

Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.

Katso, minä olen Jumalan oma niinkuin sinäkin, ja savesta olen minä myös tehty.

Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.

Katso, ei sinun tarvitse hämmästyä minua, ja minun käteni ei ole sinulle raskas.

Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.

Sinä olet puhunut minun korvaini kuullen: sinun ääntäs täytyy minun kuulla:

Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:

Minä olen puhdas ja ilman laitosta, viatoin ja synnitöin.

Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;

Katso, hän on löytänyt syyn minua vastaan, sentähden pitää hän minun vihollisenansa.

Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;

Hän on pannut minun jalkani jalkapuuhun, ja kätkenyt minun tieni.

Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.

Katso, juuri siitä minä päätän, ettes ole hurskas; sillä Jumala on suurempi kuin yksikään ihminen.

Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.

Miksis riitelet hänen kanssansa, ettei hän tee sinulle lukua kaikista töistänsä?

Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?

Jos Jumala vihdoin jotakin käskee, ei hän sitä jälistä ajattele.

Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.

Uninäössä yöllä, kuin uni tulee ihmisten päälle, kuin he makaavat vuoteessa,

En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,

Silloin hän ilmoittaa ihmisten korviin, ja vahvistaa sen heidän nuhtelemisellansa,

Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,

Kääntääksensä ihmistä aivoituksestansa, ja varjellaksensa ylpeydestä.

Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,

Hän säästää hänen sieluansa turmeluksesta, ja hänen elämäänsä, ettei se miekkaan lankeaisi.

Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.

Ja kurittaa häntä kivulla vuoteessansa, ja kaikki hänen luunsa väkevällä kivulla,

Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.

Ja niin toimittaa hänen kauhistumaan ruokaa, ja hänen mielensä kyylyttämään ravintoa;

Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.

Että hänen lihansa surkastuu, niin ettei sitä nähdä, ja hänen luunsa särkyvät, niin ettei niitä mielellä katsella;

Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.

Että hänen sielunsa lähenee turmelusta, ja hänen elämänsä kuolemaa.

Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.

Kuin siis hänen tykönsä tulee enkeli, välimies, joka ainoa on enempi tuhansia, ilmoittamaan sille ihmiselle vanhurskauttansa,

Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,

Ja armahtaa häntä, ja sanoo: pelasta häntä menemästä alas turmelukseen; sillä minä olen löytänyt sovinnon;

Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.

Niin hänen lihansa tuorehtii enemmin kuin lapsuudessa ja tulee taas niinkuin nuoruutensa aikana.

Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.

Hän rukoilee Jumalaa, joka hänelle osoittaa armon: hän antaa kasvonsa nähdä ilolla, ja maksaa ihmiselle hänen vanhurskautensa.

Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.

Hän tunnustaa ihmiselle ja sanoo: minä olen syntiä tehnyt ja oikeuden vääntänyt; vaan ei se minua auttanut.

Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;

Hän pelasti minun sieluni, ettei se tulisi turmelukseen, vaan että minun elämäni näkis valkeuden.

Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.

Katso, nämät kaikki tekee Jumala itsekullekin kolme kertaa,

Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,

Tuodaksensa heidän sielunsa jälleen turmeluksesta ja valaistaksensa elävien valkeudella.

Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.

Job, ota tästä vaari ja kuule, ole myös ääneti, että minä puhuisin!

Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.

Mutta jos sinulla on jotakin puhumista, niin vastaa minua. Puhu! sillä minä tahdon, ettäs olisit vanhurskas.

Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.

Jos ei, niin kuule sinä minua, ja ole ääneti; minä opetan sinulle taidon.

Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.