Proverbs 14

Viisas vaimo rakentaa huoneensa, vaan hullu kukistaa sen teollansa.
Elke wijze vrouw bouwt haar huis; maar die zeer dwaas is, breekt het af met haar handen.
Joka vaeltaa oikiaa tietä, se pelkää Herraa; mutta se, joka poikkee pois tieltänsä, ylönkatsoo hänen.
Die in zijn oprechtheid wandelt, vreest den HEERE; maar die afwijkt in zijn wegen, veracht Hem.
Tyhmän suussa on ylpeyden vitsa; vaan viisasten huulet varjelevat heitä.
In den mond des dwazen is een roede des hoogmoeds; maar de lippen der wijzen bewaren hen.
Jossa ei härkiä ole, siinä seimet puhtaana ovat; vaan jossa juhdat työtä tekevät, siinä tuloa kyllä on.
Als er geen ossen zijn, zo is de krib rein; maar door de kracht van den os is der inkomsten veel.
Totinen todistaja välttää valhetta; vaan väärä todistaja rohkiasti valhettelee.
Een waarachtig getuige zal niet liegen; maar een vals getuige blaast leugens.
Pilkkaaja etsii viisautta, ja ei löydä; vaan toimelliset viisauden huokiasti saavat.
De spotter zoekt wijsheid, en er is gene; maar de wetenschap is voor den verstandige licht.
Mene pois tyhmän tyköä; sillä et sinä opi mitään häneltä.
Ga weg van de tegenwoordigheid eens zotten mans; want gij zoudt bij hem geen lippen der wetenschap merken.
Toimellisen viisaus on teistänsä ottaa vaarin; vaan tyhmäin hulluus on sula petos.
De wijsheid des kloekzinnigen is zijn weg te verstaan; maar dwaasheid der zotten is bedriegerij.
Tyhmä nauraa syntiä, mutta hurskasten välillä on hyvä suosio.
Elke dwaas zal de schuld verbloemen; maar onder de oprechten is goedwilligheid.
Koska sydän on murheellinen, niin ei auta ulkonainen ilo.
Het hart kent zijn eigen bittere droefheid; en een vreemde zal zich met deszelfs blijdschap niet vermengen.
Jumalattomain huoneet kukistetaan, vaan jumalisten majat viheriöitsevät.
Het huis der goddelozen zal verdelgd worden; maar de tent der oprechten zal bloeien.
Monella on tie mielestänsä oikia, vaan viimeiseltä johdattaa se kuolemaan.
Er is een weg, die iemand recht schijnt; maar het laatste van dien zijn wegen des doods.
Naurun jälkeen tulee murhe, ja ilon perästä suru.
Het hart zal ook in het lachen smart hebben; en het laatste van die blijdschap is droefheid.
Tyhmälle tapahtuu laittamisensa jälkeen, vaan hyvä ihminen asetetaan hänen ylitsensä.
Die afkerig van hart is, zal van zijn wegen verzadigd worden; maar een goed man van zich zelven.
Taitamatoin uskoo kaikki, mutta ymmärtäväinen ottaa teistänsä vaarin.
De slechte gelooft alle woord; maar de kloekzinnige merkt op zijn gang.
Viisas pelkää ja karttaa pahaa, vaan tyhmä päätähavin menee.
De wijze vreest, en wijkt van het kwade; maar de zot is oplopende toornig, en zorgeloos.
Äkillinen ihminen tekee hullun töitä, ja kavala ihminen tulee vihattavaksi.
Die haastig is tot toorn, zal dwaasheid doen; en een man van schandelijke verdichtselen zal gehaat worden.
Taitamattomat perivät tyhmyyden; vaan se on toimellisten kruunu, että he toimellisesti tekevät.
De slechten erven dwaasheid; maar de kloekzinnigen zullen zich met wetenschap kronen.
Häijyn täytyy kumartaa hyviä, ja jumalattomat vanhurskasten porteissa.
De kwaden buigen voor het aangezicht der goeden neder, en de goddelozen voor de poorten des rechtvaardigen.
Köyhää vihaavat hänen lähimmäisensäkin; vaan rikkaalla on monta ystävää.
De arme wordt zelfs van zijn vriend gehaat; maar de liefhebbers des rijken zijn vele.
Joka katsoo lähimmäisensä ylön. hän tekee syntiä; vaan autuas on se, joka viheliäistä armahtaa.
Die zijn naaste veracht, zondigt; maar die zich der nederigen ontfermt, die is welgelukzalig.
Jotka viekkaudessa vaeltavat, niiltä puuttuu; mutta jotka hyvää ajattelevat, niille tapahtuu hyvyys ja uskollisuus.
Dwalen zij niet, die kwaad stichten? Maar weldadigheid en trouw is voor degenen, die goed stichten.
Jossa työtä tehdään, siinä kyllä on; vaan joka tyhjiin puheisiin tyytyy, siinä on köyhyys.
In allen smartelijken arbeid is overschot; maar het woord der lippen strekt alleen tot gebrek.
Viisasten rikkaus on heidän kruununsa, mutta tyhmäin hulluus on hulluus.
Der wijzen kroon is hun rijkdom; de dwaasheid der zotten is dwaasheid.
Uskollinen todistaja vapahtaa hengen, vaan väärä todistaja pettää.
Een waarachtig getuige redt de zielen; maar die leugens blaast, is een bedrieger.
Joka Herraa pelkää, hänellä on vahva linna, ja hänen lapsensa varjellaan.
In de vreze des HEEREN is een sterk vertrouwen, en Hij zal Zijn kinderen een Toevlucht wezen.
Herran pelko on elämän lähde, että kuoleman nuora välttää taidetaan.
De vreze des HEEREN is een springader des levens, om af te wijken van de strikken des doods.
Koska kuninkaalla on paljo väkeä, se on hänen kunniansa; vaan koska vähä on väkeä, se tekee päämiehen kehnoksi.
In de menigte des volks is des konings heerlijkheid; maar in gebrek van volk is eens vorsten verstoring.
Joka on pitkämielinen, se on viisas; vaan joka äkillinen on, se ilmoittaa tyhmyyden.
De lankmoedige is groot van verstand; maar die haastig is van gemoed, verheft de dwaasheid.
Leppyinen sydän on ruumiin elämä; vaan kateus on märkä luissa.
Een gezond hart is het leven des vleses; maar nijd is verrotting der beenderen.
Joka köyhälle tekee väkivaltaa, hän laittaa hänen luojaansa; vaan joka armahtaa vaivaista, se kunnioittaa Jumalaa.
Die den arme verdrukt, smaadt deszelfs Maker; maar die zich des nooddruftigen ontfermt, eert Hem.
Pahuutensa tähden jumalatoin kukistetaan; vaan vanhurskas on kuolemassakin rohkia.
De goddeloze zal heengedreven worden in zijn kwaad; maar de rechtvaardige betrouwt zelfs in zijn dood.
Toimellisen sydämessä lepää viisaus; mutta mitä tyhmäin mielessä on, se tulee ilmi.
Wijsheid rust in het hart des verstandigen; maar wat in het binnenste der zotten is, wordt bekend.
Vanhurskaus korottaa kansan, vaan synti on kansan häpiä.
Gerechtigheid verhoogt een volk, maar de zonde is een schandvlek der natiën.
Toimellinen palvelia on kuninkaalle otollinen; vaan häpiällistä palveliaa ei hän kärsi.
Het welbehagen des konings is over een verstandigen knecht; maar zijn verbolgenheid zal zijn over dengene, die beschaamd maakt.