Proverbs 1

Salomon, Davidin pojan, Israelin kuninkaan sananlaskut;
De spreuken van Salomo, den zoon van David, den koning van Israël,
Oppia viisautta ja kuritusta, ymmärtää tiedon puhetta,
Om wijsheid en tucht te weten; om te verstaan redenen des verstands;
Vastaanottaa ymmärryksen neuvoa, vanhurskautta, oikeutta ja siveyttä;
Om aan te nemen onderwijs van goed verstand, gerechtigheid, en recht, en billijkheden;
Että tyhmät viisaaksi tulisivat ja nuorukaiset taidon ja ymmärryksen saisivat.
Om den slechten kloekzinnigheid te geven, den jongeling wetenschap en bedachtzaamheid.
Joka viisas on, se kuulkaan, että jän viisaammaksi tulis; ja joka toimellinen on, se ottakoon neuvon,
Die wijs is, zal horen, en zal in lere toenemen; en die verstandig is, zal wijzen raad bekomen;
Että hän ymmärtäis sananlaskut ja niiden selityksen, viisasten opin ja heidän tapauksensa.
Om te verstaan een spreuk en de uitlegging, de woorden der wijzen en hun raadselen.
Herran pelko on viisauden alku; tyhmät hylkäävät viisauden ja opin.
De vrees des HEEREN is het beginsel der wetenschap; de dwazen verachten wijsheid en tucht.
Poikani kuule isäs kuritusta, ja älä hylkää äitis käskyä!
Mijn zoon! hoor de tucht uws vaders, en verlaat de leer uwer moeder niet;
Sillä se on sinun sinun pääs päällä otollinen kaunistus, ja käädyt kaulassas.
Want zij zullen uw hoofd een aangenaam toevoegsel zijn, en ketenen aan uw hals.
Poikani! jos pahanjuoniset sinua sinua houkuttelevat, niin älä heihin suostu.
Mijn zoon! indien de zondaars u aanlokken, bewillig niet;
Jos he sanovat: käy meidän kanssamme: me väijymme verta, ja viritämme pauloja nuhteettoman eteen ilman syytä;
Indien zij zeggen: Ga met ons, laat ons loeren op bloed, ons versteken tegen den onschuldige, zonder oorzaak;
Me nielemme hänen, niinkuin helvetti elävältä, ja hurskaan niinkuin hautaan pudotamme;
Laat ons hen levend verslinden, als het graf; ja, geheel en al, gelijk die in den kuil nederdalen;
Me löydämme kaikellaista kallista tavaraa, ja täytämme huoneemme saaliista;
Alle kostelijk goed zullen wij vinden, onze huizen zullen wij met roof vullen.
Koettele meidän kanssamme : meillä kaikilla pitää yksi kukkaro oleman:
Gij zult uw lot midden onder ons werpen; wij zullen allen een buidel hebben.
Poikani! älä vaella heidän kanssansa: estä jalkas heidän retkiltänsä.
Mijn zoon! wandel niet met hen op den weg; weer uw voet van hun pad.
Sillä heidän jalkansa juoksevat pahuuteen, ja he kiiruhtavat verta vuodattamaan.
Want hun voeten lopen ten boze; en zij haasten zich om bloed te storten.
Sillä turhaan verkot viritetään lintuin silmäin edessä.
Zekerlijk, het net wordt tevergeefs gespreid voor de ogen van allerlei gevogelte;
Itse he myös väijyvät toinen toisensa verta, ja petoksella seisovat toinen toisensa hengen perään.
En deze loeren op hun eigen bloed, en versteken zich tegen hun zielen.
Niin kaikki ahneet tekevät, ja ahneus on isännillensä surmaksi.
Zo zijn de paden van een iegelijk, die gierigheid pleegt; zij zal de ziel van haar meester vangen.
Viisaus ulkona valittaa, ja kadulla äänensä ilmoittaa.
De opperste Wijsheid roept overluid daarbuiten; Zij verheft Haar stem op de straten.
Hän huutaa kansan edessä portissa, ja tuottaa sanansa edes kaupungissa, sanoen:
Zij roept in het voorste der woelingen; aan de deuren der poorten spreekt Zij Haar redenen in de stad;
Kuinka kauvan te tyhmät tahdotte olla taitamattomat, ja pilkkakirveet rakastaa naurua? ja te hullut vihata opetusta?
Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de spotters voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap haten?
Kääntäkäät itsenne minun kuritukseni puoleen: katso, ja minä tuon teille henkeni edes, ja ilmoitan teille sanani;
Keert u tot Mijn bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u bekend maken.
Että minä kutsuin teitä, ja te estelitte teitänne: minä kokotin käteni, ja ei yksikään ottanut siitä vaaria,
Dewijl Ik geroepen heb, en gijlieden geweigerd hebt; Mijn hand uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte;
Te hylkäsitte kaiken neuvoni, ja ette tahtoneet kuritustani;
En gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt;
Niin minä myös nauran teidän vahinkoanne, ja pilkkaan teitä, kuin teidän päällenne tulee se, jota te pelkäätte,
Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt.
Kuin se tulee, jota te pelkäätte, niinkuin rajuilma, ja tuska niinkuin tuulispää; kuin teidän päällenne tulee ahdistus ja vaiva.
Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;
Silloin he minua avuksensa huutavat, ja en minä kuule heitä: varhain he etsivät minua, ja ei löydä minua.
Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden;
Että he vihasivat opetusta, ja ei ottaneet vastaan Herran pelkoa,
Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben, en de vreze des HEEREN niet hebben verkoren.
Eikä tyytyneet minun neuvooni, mutta laittivat kaiken kuritukseni;
Zij hebben in Mijn raad niet bewilligd; al Mijn bestraffingen hebben zij versmaad;
Niin pitää heidän syömän tiensä hedelmästä, ja neuvostansa ravituksi tuleman.
Zo zullen zij eten van de vrucht van hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen.
Sillä tyhmäin himo tappaa heidät, ja hulluin onni kadottaa heidät.
Want de afkering der slechten zal hen doden, en de voorspoed der zotten zal hen verderven.
Mutta joka minua kuulee, hän asuu turvallisesti, ja ei mitään pahaa pelkää.
Maar die naar Mij hoort, zal zeker wonen, en hij zal gerust zijn van de vreze des kwaads.