Lamentations 3

Minä olen mies, jonka viheliäisyyttä nähdä täytyy hänen hirmuisuutensa vitsan kautta.

Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

Hän johdatti minua ja vei pimeyteen ja ei valkeuteen.

Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

Hän on kätensä kääntänyt minua vastaan, ja toimittaa toisin aina minun kanssani.

Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

Hän on tehnyt lihani ja nahkani vanhaksi, ja luuni musertanut.

Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

Hän rakensi minua vastaan, ja sapella ja vaivalla hän minua kääri.

Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

Hän on minut pannut pimeyteen, niinkuin aikaa kuolleet.

Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

Hän on minut muurannut sisälle, etten minä pääse ulos, ja minut kovaan jalkapuuhun pannut.

Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

Ja vaikka minä huudan ja parun, niin hän kuitenkin korvansa tukitsee minun rukouksestani.

Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

Hän on muurannut tieni kiinni vuojonkivillä, ja polkuni sulkenut.

Gimel. Hij heeft mijn wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

Hän on väijynyt minua niinkuin karhu, niinkuin jalopeura salaisuudessa.

Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

Hän on minun antanut tieltä eksyä, ja minut repinyt säpäleiksi, ja minut autioksi tehnyt.

Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

Hän on joutsensa jännittänyt, ja asettanut minun nuolella tarkoitettavaksi.

Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

Hän ampui minun munaskuihini viinensä nuolet.

He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

Minä olen kaiken minun kansani nauru, ja heidän jokapäiväinen virtensä.

He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

Hän on haikeudella minut ravinnut, ja koiruoholla juovuttanut.

He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

Hän on hampaani somerolla rikki musertanut, hän kieritti minun tuhassa.

Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

Minun sieluni on ajettu pois rauhasta, minun täytyy hyvän unohtaa.

Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

Minä sanoin: minun voimani ja minun toivoni Herran päälle on kadonnut.

Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

Muista siis, kuinka minä niin raadollinen ja hyljätty, koiruoholla ja sapella juotettu olen.

Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

Minun sieluni sen kyllä muistaa, ja sitä itsellensä tutkistelee.

Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

Minä panen sen sydämeeni; sentähden minä vielä nyt toivon.

Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

Herran laupiudesta se on, ettemme ratki hukkuneet; ei hänen laupiutensa vielä loppunut.

Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

Vaan joka huomen se on uusi, ja sinun uskollisuutes on suuri.

Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

Herra on minun osani, sanoo minun sieluni; sentähden tahdon minä häneen toivoa.

Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

Herra on hyvä niille, jotka häneen toivovat, ja niille sieluille, jotka häntä kysyvät.

Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

Hyvä on olla kärsivällisenä ja Herralta apua toivoa.

Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

Hyvä on ihmiselle ijestä kantaa nuoruudessansa;

Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

Että hän istuu yksinänsä, on vaiti, kuin jotakin hänen päällensä tulee,

Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

Ja panee suunsa tomuun, ja odottaa toivoa,

Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

Ja antaa löydä poskillensa, ja paljon pilkkaa kärsii.

Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

Sillä ei Herra syökse pois ijankaikkisesti.

Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

Vaan hän saattaa murheelliseksi, ja taas armahtaa suuresta laupiudestansa.

Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

Sillä ei hän sydämestänsä ihmisiä kurita eikä murheesen saata,

Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensen kinderen niet van harte.

Niinkuin hän tahtois raadolliset maan päällä ratki jalkainsa alla polkea,

Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

Ja antais jonkun miehen oikeuden Ylimmäisen edessä tulla käännetyksi pois,

Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

Ja ihmistä väärin tuomita asiassansa, niinkuin ei Herra sitä näkisikään.

Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

Kuka tohtii siis sanoa: senkaltaiset tapahtuvat ilman Herran käskyä?

Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

Eikö paha ja hyvä tule Korkeimman suusta?

Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

Miksi siis ihmiset nurisevat eläissänsä? Jokainen nuriskaan syntejänsä vastaan.

Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

Tutkistelkaamme ja etsikäämme meidän menoamme, ja palatkaamme Herran tykö.

Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

Nostakaamme meidän sydämemme ja kätemme taivaasen päin, Jumalan tykö.

Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

Me, me olemme syntiä tehneet ja kovakorvaiset olleet; (sentähden) et sinä säästänytkään.

Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

Vaan sinä olet vihalla meitä peittänyt ja vainonnut, ja armottomasti surmannut.

Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood. Gij hebt niet verschoond.

Sinä verhoitit itses pilvellä, ettei rukous päässyt sen lävitse.

Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

Sinä olet meitä tunkioksi ja saastaisuudeksi kansain seassa tehnyt.

Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

Kaikki meidän vihollisemme ovat suutansa ammottaneet meitä vastaan.

Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

Me painetaan alas ja rangaistaan pelvolla ja ahdistuksella.

Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

Minun silmäni vuotavat vesi-ojia minun kansani tyttären surkeuden tähden.

Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

Minun silmäni vuotavat ja ei taida lakata; ei he asetu,

Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

Siihenasti että Herra katsoo taivaasta alas ja näkee.

Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

Minun silmäni kuluttaa minulta elämäni kaikkein minun kaupunkini tytärten tähden.

Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

Minun viholliseni ovat minua kovin ajaneet takaa, niinkuin lintua ilman syytä.

Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

He ovat minun elämäni kuoppaan salvanneet, ja heittäneet kiven minun päälleni.

Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

Ovat myös vedet minun pääni ylitse käyneet; niin minä sanoin: nyt minä ratki hukassa olen.

Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

Minä huusin avukseni sinun nimeäs, Herra, alhaalta kuopasta;

Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

Ja sinä kuulit minun ääneni, älä korvias kätke minun huokauksestani ja huudostani.

Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

Sinä lähenet kuin minä sinua huudan, ja sanot: älä pelkää.

Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

Sinä, Herra, ratkaiset minun sieluni asian, ja lunastat minun henkeni.

Resch. HEERE! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

Herra katso, kuinka minulle niin vääryyttä tehdään, ja tuomitse minun oikeuteni.

Resch. HEERE! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

Sinä näet kaikki heidän kostonsa ja kaikki heidän ajatuksensa minusta.

Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

Herra, sinä kuulet heidän pilkkansa ja kaikki heidän ajatuksensa minua vastaan,

Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

Minun vainollisteni huulet ja heidän neuvonsa minua vastaan yli päivää.

Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

Katso, kuin he istuvat eli nousevat, niin he minusta virsiä laulavat.

Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

Kosta heille, Herra, niinkuin he ansainneet ovat, heidän kättensä töiden jälkeen.

Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

Anna heidän sydämensä vavista ja sinun kiroustas tuta.

Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

Vainoo heitä hirmuisuudella, ja hukuta heitä Herran taivaan alta.

Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.