Job 16

Sitte vastasi Job ja sanoi:

Maar Job antwoordde en zeide:

Minä olen usein senkaltaista kuullut: te olette kaikki häijyt lohduttajat.

Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

Koska siis nämät tyhjät puheet loppuvat? eli mikä sinun niin rohkaisee puhumaan?

Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?

Minä taitaisin myös puhua niinkuin tekin. Minä soisin teidän sielunne olevan minun sieluni siassa, niin minä löytäisin myös sanoja teitä vastaan, ja taitaisin vääntää päätäni teitä vastaan.

Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

Minä tahtoisin vahvistaa teitä suullani, ja lohduttaa huulillani.

Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.

Mutta ehkä minä puhuisin, niin ei kuitenkaan minun vaivani lakkaa: jos minä vaikenen, niin ei se kuitenkaan mene minusta pois.

Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?

Mutta nyt hän saattaa minulle vaivaisuuden: sinä hävität koko minun seurani.

Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.

Sinä olet tehnyt minun ryppyiseksi, että olis todistus minua vastaan: minun laihuuteni nousee minua vastaan, ja sanoo minua vastaan.

Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

Hänen vihansa repäisee minun, ja joka minua vihaa, kiristelee hampaitansa minun päälleni; ja minun viholliseni silmät kiiluvat minun päälleni.

Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

He ammottivat suunsa minua vastaan, ja ovat minua häpiällisesti poskelle piesseet: he ovat sammuttaneet vihansa minun päälleni.

Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

Jumala on minun hyljännyt väärille, ja antanut minun tulla jumalattomain käsiin.

God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.

Minä olin rauhassa, vaan hän on minun murentanut, hän on tarttunut minun kaulaani, ja särkenyt minun, ja pannut minun hänellensä maaliksi.

Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

Hänen ampujansa ovat piirittäneet minun: hän on reväissyt minun munaskuuni, eikä säästänyt: hän on vuodattanut minun sappeni maan päälle:

Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.

Hän on haavoittanut minun yhdellä haavalla toisen perään: Hän karkasi minun päälleni niinkuin joku väkevä.

Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.

Minä ompelin säkin minun nahkani päälle, ja laskin sarveni multaan.

Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

Minun kasvoni ovat soaistut itkusta, ja silmälautani päällä on kuoleman varjo.

Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

Ehkei kuitenkaan minun kädessäni ole vääryys, ja minun rukoukseni on puhdas.

Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

Maa, älä peitä minun vertani, ja älkään olko minun huudolleni siaa.

O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

Ja katso, minun todistajani on taivaassa, ja joka minun tuntee, on korkeudessa.

Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

Minun ystäväni ovat minun pilkkaajani; mutta minun silmäni vuodattavat kyyneliä Jumalan tykö,

Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

Joka ihmisen puolesta vastaa Jumalan tykönä, niinkuin ihmisen lapsi lähimmäisensä puolesta.

Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

Mutta määrätyt vuodet ovat tulleet, ja minä menen sitä tietä pois, jota en minä jälleen palaja.

Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.