Job 3

Sitte avasi Job suunsa ja kirosi päivänsä.

След това Йов отвори устата си и прокле деня си.

Ja Job vastasi ja sanoi:

И Йов заговори и каза:

Se päivä olkoon kadotettu, jona minä syntynyt olen, ja se yö, jona sanottiin: mies on siinnyt.

Да погине денят, в който се родих, и нощта, в която се каза: Зачена се мъжко!

Se päivä olkoon pimiä, ja älköön Jumala kysykö ylhäältä sen perään: älköön kirkkaus paistako hänen päällensä.

Мрак да бъде онзи ден; да не го зачита Бог отгоре и да не изгрее на него светлина!

Pimeys ja kuolon varjo peittäköön hänen, olkoon pilvi hänen päällänsä; ja musta päivän sumu tehkään hänen kauhiaksi.

Да го обладаят тъмнина и смъртна сянка, да го покрие облак, да го ужаси тъмата на деня!

Sen yön käsittäköön pimeys, ja älkään iloitko vuosikausien päiväin seassa, ja älkään tulko kuukausien lukuun.

Онази нощ — тъмнина да я обладава, да не се радва между дните на годината, да не влезе в числото на месеците!

Katso, olkoon se yö yksinäinen ja älköön yhtäkään iloa tulko siihen.

Ето, безплодна да бъде онази нощ, да не влезе в нея ликуване!

Ne jotka päivää kiroovat, he kirotkoot sitä, ne jotka ovat valmiit herättämään Leviatania.

Да я прокълнат онези, които кълнат деня, онези, които са изкусни да събудят Левиатан.

Sen tähdet olkoot pimiät hämärässänsä, odottakoot valkeutta, ja ei tulko, ja älkööt nähkö aamuruskon silmäripsiä,

Да потъмнеят звездите на здрача й, да чака светлина и да я няма и да не види лъчите на зората;

Ettei se sulkenut minun kohtuni ovea, ja ei kätkenyt onnettomuutta silmäini edestä.

защото не затвори вратата на майчината ми утроба и не скри страданието от очите ми.

Miksi en minä kuollut äitini kohdussa? Miksi en minä läkähtynyt äitini kohdusta tultuani?

Защо не умрях още от утробата и не издъхнах, щом излязох от корема?

Miksi he ovat ottaneet minun helmaansa? Miksi minä olen nisiä imenyt?

Защо ме приеха коленете и защо — гърдите, за да суча?

Niin minä nyt makaisin, olisin alallani, lepäisin, ja minulla olis lepo.

Защото сега щях да лежа и да почивам, щях да спя, тогава щях покой да имам —

Maan kuningasten ja neuvojain kanssa, jotka heillensä rakentavat sitä mikä kylmillä on;

с царе и съветници земни, които съградиха си развалини,

Eli päämiesten kanssa, joilla kultaa on, ja joiden huoneet ovat täynnä hopiaa;

или с князе, които имаха и злато, и къщите напълниха си със сребро.

Eli niinkuin keskensyntyneet kätketyt; ja en oliskaan: niinkuin nuoret lapset, jotka ei koskaan valkeutta nähneet.

Или като скрито мъртвородено не щеше да ме има, като децата, които не са видели светлина.

Siellä täytyy jumalattomain lakata väkivallastansa; siellä ovat ne levossa, jotka paljon vaivaa nähneet ovat;

Там безбожните престават да вилнеят и уморените там си почиват.

Siellä on vangeilla rauha muiden kanssa, ja ei kuule vaatian ääntä;

Там пленените са на спокойствие и гласа на угнетителя не чуват.

Siellä ovat sekä pienet että suuret, ja palveliat vapaat isännistänsä:

Там са малък и голям; и слугата е свободен от своя господар.

Miksi valkeus on annettu vaivaisille, ja elämä murheellisille sydämille?

Защо се дава светлина на страдащия и живот — на огорчените в душата,

Niille, jotka odottavat kuolemaa, ja ei se tule, ja kaivaisivat sitä ennen kuin aarnihautaa?

които за смъртта копнеят, но я няма; от имане скрито повече я търсят,

Niille, jotka kovin iloitsevat ja riemuitsevat, että he saisivat haudan?

и се радват до ликуване и веселят се, щом намерят гроба;

Ja sille miehelle, jonka tie kätketty on, ja hänen edestänsä Jumalalta peitetty?

на човека, чийто път е скрит, и когото Бог е оградил, затворил?

Sillä minun leipäni tykönä minä huokaan, ja minun parkuni vuodatetaan niinkuin vesi,

Защото още преди хляба ми въздишката ми идва и стенанията ми като вода се леят.

Sillä jota minä pelkäsin, se tuli minun päälleni, ja mitä minä kartin, tapahtui minulle.

Защото онова, от което се боях, ме връхлетя и онова, от което се ужасявах, ми се случи.

Enkö minä ollut onnellinen? enkö minä ollut rauhassa? eikö minulla ollut hyvä lepo? ja nyt senkaltainen levottomuus tulee.

Нямам мир, нито почивка, нито покой, и дойде беда.