Job 19

Mutta Job vastasi ja sanoi:

Тогава Йов отговори и каза:

Kuinka kauvan te vaivaatte minun sieluani? ja runtelette minua sanoilla?

Докога ще измъчвате душата ми и с думи ще ме съкрушавате?

Te olette nyt kymmenen kertaa pilkanneet minua; ja ette häpee minua niin vaivata.

Вече десет пъти стана да ме укорявате, не се срамувате да ме обиждате.

Jos minä erehdyn, niin minä itselleni erehdyn.

И ако наистина съм съгрешил, грешката ми с мен остава.

Mutta te tosin nousette minua vastaan, ja soimaatte minun pilkkaani.

Ако наистина ще се големеете против мен и ще хвърляте против мен позора ми,

Niin tietäkäät nyt, että Jumala hukuttaa minun, ja on piirittänyt minun verkkoihinsa.

знайте тогава, че Бог е изкривил правото ми и с мрежата Си ме е заобиколил.

Katso, ehkä minä vielä väkivallan tähden huutaisin, niin ei kuitenkaan kuulla minua: jos minä parkuisin, niin ei tässä ole oikeutta.

Ето, аз викам: Неправда! — но няма кой да ме чуе; крещя за помощ, но няма правосъдие.

Hän on aidannat minun tieni, etten minä taida sitä käydä, ja pannut pimeyden minun poluilleni.

Той е преградил пътя ми, така че не мога да мина, и е сложил тъмнина в пътеките ми.

Hän on riisunut minun kunniani minulta, ja ottanut pois kruunun minun päästäni.

Съблякъл ме е от славата ми и е отнел венеца от главата ми.

Hän on maahan kukistanut minun joka kulmalta, ja laskenut minun menemään; ja on reväissyt ylös minun toivoni niinkuin puun.

Отвсякъде ме съкрушава и аз преминавам; и е изкоренил надеждата ми като дърво.

Hän on hirmuisesti vihastunut minun päälleni, ja pitää minun vihamiehenänsä.

Разпалил е и яростта Си против мен, счита ме като един от враговете Си.

Hänen sotajoukkonsa ovat kokoontuneet, ja asettaneet tiensä minua kohden, ja piirittäneet minun majani.

Полковете Му настъпват заедно и построяват пътя си срещу мен, разполагат се на стан около шатрата ми.

Hän on eroittanut minun veljeni kauvas minusta, ja minun tuttavani ovat minulle muukalaisiksi tulleet.

Отдалечил е от мен братята ми и познатите ми напълно се отчуждиха от мен.

Minun lähimmäiseni piiloivat minua, ja minun ystäväni ovat unhottaneet minun.

Роднините ми ме оставиха и близките ми ме забравиха.

Minun huonekuntalaiseni ja piikani pitävät minua vieraana, minä olen tuntemattomaksi tullut heidän silmäinsä edessä.

Домашните ми и слугините ми ме считат за чужд, в очите им съм чужденец.

Minä huusin palveliaani, ja ei hän vastannut minua: minun täytyy rukoilla häntä omalla suullani.

Викам слугата си, но той не отговаря, моля го с устата си.

Minun emäntäni vieroi minun henkeäni, ja minun täytyy palvella omia lapsiani.

Дъхът ми е противен на жена ми и молбите ми — на децата на майчината ми утроба.

Ja nuoretkin lapset minun katsovat ylön: jos minä nousen, niin he puhuvat minua vastaan.

Дори и малките деца ме презират, ставам и те говорят против мен.

Kaikki uskolliset ystäväni kauhistuvat minua; ja joita minä rakastin, ovat kääntäneet itsensä minua vastaan.

Всичките ми близки се отвращават от мен и онези, които обичам, се обърнаха против мен.

Minun luuni tarttuivat minun nahkaani ja lihaani, ja en minä taida nahallani peittää hampaitani.

Костите ми залепват за кожата ми и плътта ми, отървах се само с кожата на зъбите си.

Armahtakaat minun päälleni, armahtakaat minun päälleni, te minun ystäväni! sillä Jumalan käsi on minuun sattunut!

Съжалете ме, съжалете ме, вие, приятели мои, защото Божията ръка до мен се допря!

Miksi te vainootte minua niinkuin Jumalakin, ja ette taida minun lihastani ravittaa?

Защо ме преследвате като Бог и не се насищате с плътта ми?

Jospa minun puheeni kirjoitettaisiin! jospa ne kirjaan pantaisiin, ja painettaisiin!

О, да се напишеха думите ми! Да се запишеха в книга!

Raudalla kaivettaisiin lyijy ijankaikkiseksi muistoksi kiveen.

Да бяха издълбани на скала навеки с желязна писалка и олово!

Sillä minä tiedän minun Lunastajani elävän: ja hän on tästälähin maan päällä seisova.

Защото зная, че е жив Изкупителят ми, и че в последното време ще застане на земята.

Ja vaikka vihdoin minun nahkani ja tämä (ruumis) lakastuu, saan minä kuitenkin minun lihassani nähdä Jumalan.

И след като изтлее кожата ми, пак от плътта си ще видя Бога,

Hänen minä olen minulleni näkevä, ja minun silmäni katsovat häntä, ja ei kenkään outo. Minun munaskuuni ovat kuluneet minun helmassani.

когото сам аз ще видя и моите очите ще гледат, но не като чужденец. Вътрешностите ми вътре в мен топят се.

Tosin teidän pitäis sanoman: Miksi me vainoamme häntä? sillä tämän puheen perustus löytyy minun tykönäni.

Като казвате: Как ще го гоним? — и че коренът на това се намира в мен —

Peljätkäät siis miekkaa, sillä viha on pahain töiden kostomiekka, että te tietäisitte kurituksen tulevan.

тогава бойте се от меча, защото гневът носи наказанието на меча, за да познаете, че има съд.