Job 16

Sitte vastasi Job ja sanoi:

Тогава Йов отговори и каза:

Minä olen usein senkaltaista kuullut: te olette kaikki häijyt lohduttajat.

Много такива съм слушал; окаяни утешители сте всички вие!

Koska siis nämät tyhjät puheet loppuvat? eli mikä sinun niin rohkaisee puhumaan?

Имат ли край вятърничавите думи? Или какво те подбужда да отговаряш?

Minä taitaisin myös puhua niinkuin tekin. Minä soisin teidän sielunne olevan minun sieluni siassa, niin minä löytäisin myös sanoja teitä vastaan, ja taitaisin vääntää päätäni teitä vastaan.

Аз също можех да говоря като вас, да бе душата ви на мястото на моята душа. Можех думи против вас да трупам и глава да клатя срещу вас.

Minä tahtoisin vahvistaa teitä suullani, ja lohduttaa huulillani.

Аз бих ви укрепил с устата си и утехата на устните ми би донесла облекчение.

Mutta ehkä minä puhuisin, niin ei kuitenkaan minun vaivani lakkaa: jos minä vaikenen, niin ei se kuitenkaan mene minusta pois.

Ако говоря, болката ми не олеква, ако мълча, какво ме облекчава?

Mutta nyt hän saattaa minulle vaivaisuuden: sinä hävität koko minun seurani.

Но Той сега ме изтощи. Ти цялото ми домочадие опустоши.

Sinä olet tehnyt minun ryppyiseksi, että olis todistus minua vastaan: minun laihuuteni nousee minua vastaan, ja sanoo minua vastaan.

Сграбчил си ме и това е за свидетелство; мършавостта ми се изправя против мен и свидетелства в лицето ми.

Hänen vihansa repäisee minun, ja joka minua vihaa, kiristelee hampaitansa minun päälleni; ja minun viholliseni silmät kiiluvat minun päälleni.

Гневът Му ме разкъсва и преследва, със зъби скърца против мен, като противник остри против мен очите си.

He ammottivat suunsa minua vastaan, ja ovat minua häpiällisesti poskelle piesseet: he ovat sammuttaneet vihansa minun päälleni.

Отварят против мен устата си, по бузата ме удрят със презрение и против мен събират се.

Jumala on minun hyljännyt väärille, ja antanut minun tulla jumalattomain käsiin.

Бог ме предава на неправедния, в ръцете на безбожните ме хвърля.

Minä olin rauhassa, vaan hän on minun murentanut, hän on tarttunut minun kaulaani, ja särkenyt minun, ja pannut minun hänellensä maaliksi.

Бях в покой — Той ме разтърси, за врата ме хвана и разби ме, за Свой прицел ме постави.

Hänen ampujansa ovat piirittäneet minun: hän on reväissyt minun munaskuuni, eikä säästänyt: hän on vuodattanut minun sappeni maan päälle:

Стрелците Му ме обикалят — пронизва без пощада бъбреците ми, излива жлъчката ми на земята.

Hän on haavoittanut minun yhdellä haavalla toisen perään: Hän karkasi minun päälleni niinkuin joku väkevä.

Разцепва ме със пролом върху пролом, връх мен се спуска като великан.

Minä ompelin säkin minun nahkani päälle, ja laskin sarveni multaan.

Върху кожата си вретище уших и рога си в пръстта окалях.

Minun kasvoni ovat soaistut itkusta, ja silmälautani päällä on kuoleman varjo.

Лицето ми от плач подпухна и смъртна сянка е върху клепачите ми,

Ehkei kuitenkaan minun kädessäni ole vääryys, ja minun rukoukseni on puhdas.

макар в ръцете ми насилие да няма и да е чиста моята молитва.

Maa, älä peitä minun vertani, ja älkään olko minun huudolleni siaa.

О, земьо, не покривай ти кръвта ми и нека няма място за вика ми!

Ja katso, minun todistajani on taivaassa, ja joka minun tuntee, on korkeudessa.

Ето, и сега свидетелят ми е в небето и този, що свидетелства за мен — във висините.

Minun ystäväni ovat minun pilkkaajani; mutta minun silmäni vuodattavat kyyneliä Jumalan tykö,

Приятелите ми ми се присмиват. Окото ми рони сълзи към Бога,

Joka ihmisen puolesta vastaa Jumalan tykönä, niinkuin ihmisen lapsi lähimmäisensä puolesta.

за да защити правото на човек пред Бога и на човешки син — пред ближния му.

Mutta määrätyt vuodet ovat tulleet, ja minä menen sitä tietä pois, jota en minä jälleen palaja.

Защото преброените години отминават и аз ще отида на път, от който няма да се върна.