Job 29

ایّوب به کلام خود ادامه داده گفت:

addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit

ای کاش دوران سابق و آن روزهایی که خدا مراقب و مواظب من بود، دوباره می‌آمد.

quis mihi tribuat ut sim iuxta menses pristinos secundum dies quibus Deus custodiebat me

در آن روزها نور او بر من می‌تابید و راه تاریک مرا روشن می‌کرد.

quando splendebat lucerna eius super caput meum et ad lumen eius ambulabam in tenebris

آن وقت دوران کامرانی من بود و از دوستی خدا برخوردار بودم.

sicut fui in diebus adulescentiae meae quando secreto Deus erat in tabernaculo meo

خدای قادر مطلق با من بود و فرزندانم دور من جمع بودند.

quando erat Omnipotens mecum et in circuitu meo pueri mei

پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌‌ها برای من روغن زیتون جاری می‌شد.

quando lavabam pedes meos butyro et petra fundebat mihi rivos olei

وقتی به دروازهٔ شهر می‌رفتم و بر کرسی خود می‌نشستم،

quando procedebam ad portam civitatis et in platea parabant cathedram mihi

جوانان برای من راه باز می‌کردند و ریش‌سفیدان به احترام من برمی‌خاستند.

videbant me iuvenes et abscondebantur et senes adsurgentes stabant

رهبران شهر از حرف زدن باز می‌ایستادند و سکوت می‌کردند.

principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo

حتّی شخصیّت‌های مهم با دیدن من ساکت می‌شدند.

vocem suam cohibebant duces et lingua eorum gutturi suo adherebat

هرکسی که مرا می‌دید و سخنان مرا می‌شنید، مرا ستایش می‌نمود.

auris audiens beatificabat me et oculus videns testimonium reddebat mihi

زیرا من به داد مردم فقیر می‌رسیدم و به یتیمانِ بی‌کس کمک می‌کردم.

quod liberassem pauperem vociferantem et pupillum cui non esset adiutor

کسانی‌که در حال مرگ بودند، برایم دعا می‌کردند و با کار نیک، دل بیوه زنان را شاد می‌ساختم.

benedictio perituri super me veniebat et cor viduae consolatus sum

کارهای خود را از روی عدل و انصاف انجام می‌دادم.

iustitia indutus sum et vestivit me sicut vestimento et diademate iudicio meo

برای کورها چشم و برای مردم لَنگ، پا بودم.

oculus fui caeco et pes claudo

از نیازمندان مثل یک پدر دستگیری می‌کردم و از حق غریبان دفاع می‌نمودم.

pater eram pauperum et causam quam nesciebam diligentissime investigabam

دندانهای نیش ظالمان را می‌شکستم و شکار را از دهنشان می‌گرفتم.

conterebam molas iniqui et de dentibus illius auferebam praedam

آرزو داشتم که بعد از یک عمر شاد و طولانی، به آسودگی در خانهٔ خود بمیرم.

dicebamque in nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies

مثل درختی بودم که ریشه‌اش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش با شبنم شاداب می‌شدند.

radix mea aperta est secus aquas et ros morabitur in messione mea

همه از من تمجید می‌کردند و قدرت و نیروی من روزافزون بود.

gloria mea semper innovabitur et arcus meus in manu mea instaurabitur

همه به سخنان من گوش می‌دادند و از پندهای من استفاده می‌کردند.

qui me audiebant expectabant sententiam et intenti tacebant ad consilium meum

وقتی من سخنانم را تمام می‌کردم، کسی حرفی نمی‌زد. کلام من مانند قطرات شبنم بر آنها می‌چکید.

verbis meis addere nihil audebant et super illos stillabat eloquium meum

آنها همچون دهقانی که چشم به راه باران باشد، با شوق تمام منتظر شنیدن کلام من می‌بودند.

expectabant me sicut pluviam et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum

وقتی دلسرد می‌شدند، با یک تبسم آنها را دلگرم می‌ساختم و با روی خوش، آنها را تشویق می‌نمودم.

si quando ridebam ad eos non credebant et lux vultus mei non cadebat in terram

در میان آنها، مانند پادشاه حکومت می‌کردم و در هنگام غم، آنها را تسلّی می‌دادم.

si voluissem ire ad eos sedebam primus cumque sederem quasi rex circumstante exercitu eram tamen maerentium consolator