Job 17

روح من شکسته و عمر من به پایان رسیده و پایم به لب گور رسیده است.

spiritus meus adtenuabitur dies mei breviabuntur et solum mihi superest sepulchrum

در همه‌جا می‌بینم که چگونه مردم مرا مسخره می‌کنند.

non peccavi et in amaritudinibus moratur oculus meus

خدایا، تو خودت شاهد من باش، زیرا هیچ‌کس از من حمایت نمی‌کند، همه مرا گناهکار می‌دانند، تو هم آنها را کور کرده‌ای و نمی‌توانند حقیقت را درک کنند. نگذار که آنها بر من پیروز شوند.

libera me et pone iuxta te et cuiusvis manus pugnet contra me

خدایا، تو خودت شاهد من باش، زیرا هیچ‌کس از من حمایت نمی‌کند، همه مرا گناهکار می‌دانند، تو هم آنها را کور کرده‌ای و نمی‌توانند حقیقت را درک کنند. نگذار که آنها بر من پیروز شوند.

cor eorum longe fecisti a disciplina et propterea non exaltabuntur

کسی‌که برای کسب منفعت از دوستان خود بدگویی کند، فرزندانش کور می‌شوند.

praedam pollicetur sociis et oculi filiorum eius deficient

خدا مرا مایهٔ تمسخر مردم ساخته و آنها به رویم تف می‌کنند.

posuit me quasi in proverbium vulgi et exemplum sum coram eis

چشمانم از غم تار گشته‌اند و از من سایه‌ای بیش باقی نمانده است.

caligavit ab indignatione oculus meus et membra mea quasi in nihili redacta sunt

آنانی که خود را درستکار می‌دانند، تعجّب می‌کنند؛ و آنها همگی مرا به بی‌خدایی متّهم کرده‌اند.

stupebunt iusti super hoc et innocens contra hypocritam suscitabitur

اشخاص نیک در کارهای خوب پیشرفت می‌نمایند و روز‌به‌روز قویتر می‌گردند.

et tenebit iustus viam suam et mundis manibus addet fortitudinem

اگر همه بیایید و در برابر من بایستید، گمان نمی‌کنم که بتوانم شخص فهمیده‌ای در بین شما پیدا کنم.

igitur vos omnes convertimini et venite et non inveniam in vobis ullum sapientem

عمر من به پایان رسیده است و آرزوهایم همه نقش بر آب شده‌اند.

dies mei transierunt cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum

دوستانم می‌گویند: «از پی شامِ تاریک، روز روشن می‌آید.» امّا خودم می‌دانم که من همیشه در تاریکی باقی خواهم ماند.

noctem verterunt in diem et rursum post tenebras spero lucem

یگانه آرزوی من این است که به دنیای مردگان بروم و آنجا خانهٔ ابدی من باشد.

si sustinuero infernus domus mea est in tenebris stravi lectulum meum

گور را پدر و کِرمی را که مرا می‌خورد، مادر و خواهر خود خواهم خواند.

putredini dixi pater meus es mater mea et soror mea vermibus

امید من کجاست؟ چه کسی آن را برایم پیدا می‌کند؟

ubi est ergo nunc praestolatio mea et patientiam meam quis considerat

امید من با من به گور نمی‌رود و با هم یک‌‌جا خاک نمی‌شویم.

in profundissimum infernum descendent omnia mea putasne saltim ibi erit requies mihi