Proverbs 14

زن دانا خانهٔ خود را آباد می‌کند، امّا زن نادان با دست خود خانهٔ خود را خراب می‌سازد.
Мудра жінка будує свій дім, а безумна своєю рукою руйнує його.
کسانی‌که با صداقت رفتار می‌نمایند، از خداوند می‌ترسند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می‌کنند.
Хто ходить в простоті своїй, боїться той Господа, а в кого дороги криві, той погорджує Ним.
پُر حرفی شخص نادان را به زحمت می‌اندازد، امّا سخنان شخص دانا او را محافظت می‌کند.
На устах безумця галузка пихи, а губи премудрих їх стережуть.
اگر گاو نباشد، انبار از غلّه خالی می‌ماند، با نیرو و قوّت گاو محصول فراوان به دست می‌آید.
Де немає биків, там ясла порожні, а щедрість врожаю у силі вола.
شاهد امین دروغ نمی‌گوید، امّا از دهان شاهد نادرست دروغ می‌بارد.
Свідок правдивий не лже, а свідок брехливий говорить неправду.
کسی‌که همه‌چیز را مسخره می‌کند، هرگز نمی‌تواند حکمت را بیابد، ولی شخص عاقل به آسانی آن را به دست می‌آورد.
Насмішник шукає премудрости, та надаремно, пізнання легке для розумного.
از مردم نادان دوری کن، زیرا چیزی ندارند که به تو یاد بدهند.
Ходи здалека від людини безумної, і від того, в кого мудрих уст ти не бачив.
حکمتِ شخص عاقل راهنمای اوست، امّا حماقتِ افراد نادان باعث گمراهی آنها می‌شود.
Мудрість розумного то розуміння дороги своєї, а глупота дурних то омана.
آدمهای نادان از گناه کردن دست نمی‌کشند، امّا درستکاران رضامندی خدا را می‌خواهند.
Нерозумні сміються з гріха, а між праведними уподобання.
تنها دل انسان است که تلخی او را احساس می‌کند و در خوشی او نیز کسی جز خودش نمی‌تواند شریک باشد.
Серце знає гіркоту своєї душі, і в радість його не втручається інший.
خانهٔ مردم بدکار خراب می‌شود، امّا خانهٔ راستان وسعت می‌یابد.
Буде вигублений дім безбожних, а намет безневинних розквітне.
راهی که فکر می‌‌کنی راست است، ممکن است به مرگ منتهی شود.
Буває, дорога людині здається простою, та кінець її стежка до смерти.
خنده می‌تواند اندوه را پنهان کند، امّا هنگامی‌که خنده تمام شود، درد و اندوه بر جای خود باقی می‌ماند.
Також іноді і від сміху болить серце, і закінчення радости смуток.
آدم خدا نشناس نتیجهٔ کار خود را می‌بیند و شخص نیکو از ثمرهٔ کارهای خود بهره می‌گیرد.
Хто підступного серця, насититься той із доріг своїх, а добра людина із чинів своїх.
آدم نادان هر حرفی را باور می‌کند، امّا شخص عاقل سنجیده رفتار می‌نماید.
Вірить безглуздий в кожнісіньке слово, а мудрий зважає на кроки свої.
شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌کند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.
Мудрий боїться й від злого вступає, нерозумний же гнівається та сміливий.
شخص تندخو کارهای احمقانه می‌کند و آدم حیله‌گر مورد نفرت قرار می‌گیرد.
Скорий на гнів учиняє глупоту, а людина лукава зненавиджена.
حماقت نصیب نادانان می‌شود و حکمت نصیب عاقلان.
Нерозумні глупоту вспадковують, а мудрі знанням коронуються.
مردم بدکار عاقبت در برابر اشخاص نیک سر تعظیم فرود می‌آورند و محتاج آنها می‌شوند.
Поклоняться злі перед добрими, а безбожники при брамах праведного.
ثروتمندان دوستان زیاد دارند، امّا شخص فقیر را حتّی همسایه‌هایش نیز تحقیر می‌کنند.
Убогий зненавиджений навіть ближнім своїм, а в багатого друзі численні.
تحقیر کردن اشخاص فقیر گناه است، خوشا به حال کسی‌که بر آنها ترحّم کند.
Хто погорджує ближнім своїм, той грішить, а ласкавий до вбогих блаженний.
کسانی‌که نقشه‌های پلید در سر می‌پرورانند، گمراه می‌شوند؛ امّا آنهایی که نیّت خوب دارند، مورد محبّت و اعتماد قرار می‌گیرند.
Чи ж не блудять, хто оре лихе? А милість та правда для тих, хто оре добро.
کسی‌که زحمت می‌کشد، منفعت عایدش می‌شود؛ امّا شخصی که فقط حرف می‌زند، فقیر می‌گردد.
Кожна праця приносить достаток, але праця уст в недостаток веде.
ثروت نصیب مردم دانا می‌شود، امّا پاداش اشخاص نادان حماقت آنهاست.
Корона премудрих їхня мудрість, а вінець нерозумних глупота.
شاهد امین جان مردم را نجات می‌دهد، امّا شاهد دروغگو به مردم خیانت می‌کند.
Свідок правдивий визволює душі, а свідок обманливий брехні торочить.
کسی‌که از خدا می‌ترسد، تکیه‌گاه مستحکمی ‌دارد و فرزندانش در امان می‌باشند.
У Господньому страхові сильна надія, і Він пристановище дітям Своїм.
خدا‌ترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگاه می‌دارد.
Страх Господній криниця життя, щоб віддалятися від пасток смерти.
عظمت یک پادشاه به تعداد مردمی است که بر آنها حکومت می‌کند. پادشاه بدون رعیت نابود می‌شود.
У численності люду величність царя, а в браку народу погибіль володаря.
کسی‌که صبر و حوصله دارد، شخص بسیار دانایی است، امّا از آدم تندخو حماقت سرمی‌زند.
Терпеливий у гніві багаторозумний, а гнівливий вчиняє глупоту.
آرامش فکری به بدن سلامتی می‌بخشد، ولی حسادت استخوان را می‌پوساند.
Лагідне серце життя то для тіла, а заздрість гнилизна костей.
کسی‌که به فقرا ظلم می‌کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به مردم مسکین ترحّم می‌نماید، خدا را احترام نموده است.
Хто тисне нужденного, той ображає свого Творця, а хто милостивий до вбогого, той поважає Його.
مردم خداشناس وقتی بمیرند، پناهگاهی خواهند داشت، امّا گناهکاران به وسیلهٔ گناهانشان تباه می‌شوند.
Безбожний у зло своє падає, а праведний повний надії й при смерті своїй.
اشخاص فهمیده حکمت را در دل خود حفظ می‌کنند، ولی آدمهای نادان از حکمت بهره‌ای ندارند.
Мудрість має спочинок у серці розумного, а що в нутрі безумних, те виявиться.
صداقت مایهٔ سرفرازی یک قوم است و گناه باعث رسوایی آن.
Праведність люд підіймає, а беззаконня то сором народів.
پادشاه از خدمتگزاران دانا خشنود می‌شود، امّا کسانی‌که شرارت می‌کنند، مورد غضب او قرار می‌گیرند.
Ласка царева рабові розумному, гнів же його проти того, хто соромить його.