Job 9

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟
А Йов відповів та й сказав:
همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟
Справді пізнав я, що так... Та як оправдатись людині земній перед Богом?
چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.
Якщо вона схоче на прю стати з Ним, Він відповіді їй не дасть ні на одне із тисячі скаржень...
زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.
Він мудрого серця й могутньої сили; хто був проти Нього упертий і цілим зостався?
بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.
Він гори зриває, й не знають вони, що в гніві Своїм Він їх перевернув.
زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.
Він землю трясе з її місця, і стовпи її трусяться.
اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.
Він сонцеві скаже, й не сходить воно, і Він запечатує зорі.
به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.
Розтягує небо Він Сам, і ходить по морських висотах,
دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.
Він Воза створив, Оріона та Волосожара, та зорі південні.
عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.
Він чинить велике та недослідиме, предивне, якому немає числа!...
از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.
Ось Він надо мною проходить, та я не побачу, і Він перейде, а я не приглянусь до Нього...
هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟
Ось Він схопить кого, хто заверне Його, хто скаже Йому: що Ти робиш?
خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.
Бог гніву Свойого не спинить, під Ним гнуться Рагавові помічники,
پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟
що ж тоді відповім я Йому? Які я слова підберу проти Нього,
هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.
я, який коли б був справедливий, то не відповідав би, я, що благаю свойого Суддю?
حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.
Коли б я взивав, а Він мені відповідь дав, не повірю, що вчув би мій голос,
او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.
Він, що бурею може розтерти мене та помножити рани мої безневинно...
مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.
Не дає Він мені й звести духа мого, бо мене насичає гіркотою.
با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟
Коли ходить про силу, то Він Всемогутній, коли ж ходить про суд, хто посвідчить мені?
اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.
Якщо б справедливим я був, то осудять мене мої уста, якщо я безневинний, то вчинять мене винуватим...
گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.
Я невинний, проте своєї душі я не знаю, і не радий життям своїм я...
خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.
Це одне, а тому я кажу: невинного як і лукавого Він вигубляє...
وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.
Якщо нагло бич смерть заподіює, Він з проби невинних сміється...
اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟
У руку безбожного дана земля, та Він лиця суддів її закриває... Як не Він, тоді хто?
زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.
А дні мої стали швидкіші, як той скороход, повтікали, не бачили доброго,
سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.
проминули, немов ті човни очеретяні, мов орел, що несеться на здобич...
اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟
Якщо я скажу: Хай забуду своє нарікання, хай зміню я обличчя своє й підбадьорюся,
زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.
то боюся всіх смутків своїх, і я знаю, що Ти не очистиш мене...
پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟
Все одно буду я винуватий, то нащо надармо я мучитися буду?
هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.
Коли б я умився сніговою водою, і почистив би лугом долоні свої,
تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.
то й тоді Ти до гробу опустиш мене, і учинить бридким мене одіж моя...
تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.
Бо Він не людина, як я, й Йому відповіді я не дам, і не підемо разом на суд,
کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.
поміж нами нема посередника, що поклав би на нас на обох свою руку...
اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،
Нехай забере Він від мене Свойого бича, Його ж страх хай мене не жахає,
آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.
тоді буду казати, й не буду боятись Його, бо я не такий сам з собою!...