Job 24

چرا خدا وقتی را برای داوری تعیین نمی‌کند؟ تا به کی بندگان او انتظار بکشند؟
Для чого часи не заховані від Всемогутнього? Ті ж, що знають Його, Його днів не побачать!
مردم شریر حدودِ زمین را تغییر می‌دهند تا زمین زیادتری به دست آورند. گلّهٔ مردم را می‌دزدند و به چراگاهِ خود می‌برند.
Пересовують межі безбожні, стадо грабують вони та пасуть,
الاغانِ یتیمان را می‌ربایند و گاو بیوه زنان را گرو می‌گیرند.
займають осла в сиротини, беруть у заставу вола від удовиць,
مردم مسکین را از حق خود محروم می‌سازند و نیازمندان از ترس آنها خود را مخفی می‌کنند.
вони бідних з дороги спихають, разом мусять ховатися збіджені краю...
مردم فقیر، مانند الاغهای وحشی به‌خاطر به دست آوردن خوراک برای خود و فرزندان خود، در بیابان زحمت می‌کشند.
Тож вони, бідарі, немов дикі осли на пустині, виходять на працю свою, здобичі шукаючи, степ йому хліба дає для дітей...
در کشتزاری که مال خودشان نیست درو می‌کنند و در تاکستان شریران خوشه می‌چینند.
На полі вночі вони жнуть, і збирають собі виноград у безбожного,
شبها برهنه و بدون لباس در سرما می‌خوابند.
наго ночують вони, без одежі, і не мають вкриття собі в холоді,
در زیر بارانِ کوهستان خیس می‌شوند و در بین صخره‌‌ها پناه می‌برند.
мокнуть від зливи гірської, а заслони не маючи, скелю вони обіймають...
اشخاص ظالم، کودکان یتیم را از آغوش مادرانشان می‌ربایند و اطفال فقیران را در مقابل قرض خود گرو می‌گیرند.
Сироту відривають від перс, і в заставу беруть від убогого...
این مردم مسکین، برهنه و با شکم گرسنه محصول دیگران را حمل می‌کنند.
Ходять наго вони, без вбрання, і голодними носять снопи.
در کارخانه‌ها روغنِ زیتون می‌کشند و شراب می‌سازند، بدون آن که خودشان مزهٔ آن را بچشند.
Хоч між мурами їхніми роблять оливу, топчуть чавила, та прагнуть вони!
صدای ناله و فریاد ستمدیدگان و زخمیانِ در حال مرگ، از شهر به گوش می‌رسد که کمک می‌طلبند، امّا خدا به نالهٔ آنها توجّه نمی‌کند.
Стогнуть люди із міста, і кричить душа вбиваних, а Бог на це зло не звертає уваги...
کسانی هستند که برضد نور طغیان می‌کنند! راه آن را نمی‌شناسند و در آن راه نمی‌روند.
Вони проти світла бунтують, не знають доріг Його, і на стежках Його не сидять.
آدمکشان، صبح زود برمی‌خیزند تا مردم فقیر و محتاج را به قتل برسانند، و در شب دزدی می‌کنند
На світанку встає душогуб, замордовує бідного та злидаря, а ніч він проводить, як злодій...
زانیان منتظر سپیده‌دَم هستند و صورت خود را می‌پوشانند، بنابراین هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را ببیند.
А перелюбника око чекає смеркання, говорячи: Не побачить мене жодне око! і заслону кладе на обличчя...
شبها برای دزدی به خانه‌های مردم نقب می‌زنند و هنگام روز خود را پنهان می‌کنند و روی روشنی را نمی‌بینند.
Підкопуються під доми в темноті, замикаються вдень, світла не знають вони,
شب تاریک برای آنها همچون روشنی صبح است، زیرا سر و کارشان با وحشتِ تاریکی است. صوفر
бо ранок для них усіх разом то темрява, і знають вони жахи темряви...
شخص شریر دستخوش سیل و توفان می‌شود و زمین او مورد لعنت خدا قرار می‌گیرد و بی‌ثمر می‌ماند.
Такий легкий він на поверхні води, на землі їхня частка проклята, не вернеться він на дорогу садів-виноградів...
خشکی و گرما، آب برف را تبخیر می‌کند و گناهکاران در کام مرگ فرو می‌روند.
Як посуха та спека їдять сніжну воду, так шеол поїсть грішників!
حتّی مادرانشان هم آنها را از یاد می‌برند و فراموش می‌کنند؛ و آنها همچون درختی شکسته، توسط کرمها خورده می‌شوند.
Забуде його лоно матері, буде жерти черва його, мов солодощі, більше не буде він згадуваний, і безбожник поламаний буде, мов дерево!...
به زنان بدون فرزند آزار می‌رسانند و به بیوه زنان احسان نمی‌کنند.
Чинить зло для бездітної він, щоб вона не родила, і вдовиці не зробить добра.
خدا با قدرت خود ظالمان را نابود می‌سازد. آنها ظاهراً موفّق به نظر می‌رسند، امّا در واقع امیدی در زندگی ندارند.
А міццю своєю він тягне могутніх, коли він встає, то ніхто вже не певний свойого життя!
شاید خدا به آنها در زندگی امنیّت ببخشد و از آنها حمایت کند، ولی همیشه مراقب رفتار آنهاست.
Бог дає йому все на безпеку, і на те він спирається, та очі Його бачать їхні дороги:
برای مدّتی موفّق می‌شوند، لیکن بزودی مثل علف، پژمرده می‌شوند و مانند خوشه‌های گندم، قطع می‌گردند.
підіймуться трохи й немає вже їх, бо понижені... Як усе, вони гинуть, і зрізуються, немов та колоскова головка...
چه کسی می‌تواند سخنان مرا تکذیب کند؟
Якщо ж ні, то хто зробить мене неправдомовцем, а слово моє на марноту оберне?