Job 21

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.
А Йов відповів та й сказав:
لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.
Уважно послухайте слово моє, і нехай буде мені це розрадою вашою!
به من فرصت بدهید تا حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید، مسخره‌ام کنید.
Перетерпіть мені, а я промовлятиму, по промові ж моїй насміхатися будеш.
من از خدا شکایت دارم نه از انسان، به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده‌ام.
Хіба до людини моє нарікання? Чи не мав би чого стати нетерпеливим мій дух?
به من نگاه کنید و از تعجّب دست بر دهان بگذارید و ساکت باشید.
Оберніться до мене й жахніться, та руку на уста свої покладіть...
وقتی مصیبت‌هایی را که بر سر من آمده است، به یاد می‌آ‌ورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می‌افتد.
І якщо я згадаю про це, то жахаюсь, і морозом проймається тіло моє...
چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می‌مانند و به قدرت و جلال می‌رسند؟
Чого несправедливі живуть, доживають до віку, й багатством зміцняються?
ایشان دارای فرزندان و نوه‌ها خواهند شد، و شاهد رشد ایشان خواهند بود.
Насіння їх міцно стоїть перед ними, при них, а їхні нащадки на їхніх очах...
خانه‌هایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است و خدا آنها را جزا نمی‌دهد.
Доми їхні то спокій від страху, і над ними нема бича Божого.
تعداد گلّه‌هایشان افزایش می‌یابد و هیچ‌کدام آنها تلف نمی‌شود.
Спинається бик його, і не даремно, зачинає корова його, й не скидає.
کودکانشان بیرون می‌روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می‌کنند.
Вони випускають своїх молодят, як отару, а їх діти вибрикують.
با آواز دایره و رباب و نی، از خوشحالی سرود می‌خوانند.
Вони голос здіймають при бубні та цитрі, і веселяться при звуку сопілки.
بدکاران، عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می‌گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از دنیا می‌روند.
Провадять в добрі свої дні, і сходять в спокої в шеол.
از خدا می‌خواهند که کاری به کارشان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.
А до Бога говорять вони: Уступися від нас, ми ж доріг Твоїх знати не хочем!
می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»
Що таке Всемогутній, що будем служити Йому? І що скористаєм, як будем благати Його?
آنها ادّعا می‌کنند که سعادتشان نتیجهٔ سعی و کوشش خود آنهاست، امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.
Та не в їхній руці добро їхнє, далека від мене порада безбожних...
آیا تا به حال چراغ شریران خاموش شده یا بلایی بر سرشان آمده است؟ آیا گاهی خدا آنها را از روی غضب خود جزا داده است؟
Як часто світильник безбожним згасає, і приходить на них їх нещастя? Він приділює в гніві Своїм на них пастки!
یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟
Вони будуть, немов та солома на вітрі, і немов та полова, що буря схопила її!
شما می‌گویید که خدا فرزندان گناهکاران را به عوض آنها مجازات می‌کند، امّا من می‌گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد، تا بداند که خدا از گناه چشم نمی‌پوشد.
Бог ховає синам його кривду Свою та нехай надолужить самому йому, і він знатиме!
خودشان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.
Нехай його очі побачать нещастя його, й бодай сам він пив гнів Всемогутнього!
آیا انسان پس از مرگ، زمانی که شمارهٔ ماههایش به سر آیند، نگران خانواده‌اش خواهد بود؟
Яке бо старання його про родину по ньому, як для нього число його місяців вже перелічене?
آیا کسی می‌تواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟
Чи буде хто Бога навчати знання, Його, що й небесних судитиме?
برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.
Оцей в повній силі своїй помирає, увесь він спокійний та мирний,
برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.
діжки його повні були молока, а мізок костей його свіжий.
برخی هم در بدبختی، درحالی‌که لذّتی از زندگی نبرده‌اند، می‌میرند.
А цей помирає з душею огірченою, і доброго не споживав він,
امّا همه یکسان به خاک می‌روند و خوراک کرمها می‌شوند.
та порохом будуть лежати обоє вони, і черва їх покриє...
من افکار شما را می‌دانم و نقشه‌های کینه‌توزانه‌ای که برای من می‌کشید.
Тож я знаю думки ваші й задуми, що хочете кривдити ними мене.
می‌گویید: «خانهٔ بزرگان و امیران چه شد و آنهایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»
Бож питаєте ви: Де князів дім, і де намет пробування безбожних?
بروید از کسانی‌که دنیا را دیده‌اند بپرسید و شرح سفر آنها را بخوانید.
Тож спитайтеся тих, що дорогою йдуть, а їхніх ознак не затаюйте:
آنگاه خواهید دانست که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می‌مانند و از غضب خدا نجات می‌یابند.
що буває врятований злий в день загибелі, на день гніву відводиться в захист!
کسی نیست که شرایران را متّهم کند و به سزای کارهایشان برساند.
Хто йому розповість у лице про дорогу його? А коли наробив, хто йому надолужить?
وقتی می‌میرند با احترام خاصی به خاک سپرده می‌شوند و در آرامگاهشان نگهبان می‌گمارند.
І на кладовище буде проваджений він, і про могилу подбають...
مردمِ بسیار جنازهٔ آنها را مشایعت می‌کنند، حتّی خاک هم آنها را با خوشی می‌پذیرد.
Скиби долини солодкі йому, і тягнеться кожна людина за ним, а тим, хто попереду нього, немає числа...
پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟ همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.
І як ви мене потішаєте марністю, коли з ваших відповідей зостається сама тільки фальш?...