Psalms 74

خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کردی؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم چنین خشمگین شده‌ای؟

Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?

قوم خود را به یاد آور، آنانی را که از زمان قدیم برگزیدی تا قوم تو باشند. آنانی را که از بردگی بازخرید کردی تا طایفهٔ خاص تو باشند. صهیون را که در آن ساکن بودی به یاد آور.

Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı’nı.

بر این خرابه‌ها عبور کن و ببین که دشمن چگونه همه‌چیز را در خانهٔ تو ویران نموده است!

Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.

دشمنانت در معبد بزرگ تو، بانگ پیروزی برآوردند و پرچم خود را در آنجا برافراشتند.

Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.

مانند هیزم‌شکنانی که با تبر برای قطع درختان آمده باشند،

Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.

تمام نقش‌های تراشیده شده را با چکش و تبر خراب کردند.

Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.

مکانهای مقدّس تو را خراب کردند و آن را به آتش کشیدند و جایی را که محل پرستش تو بود، بی‌حرمت ساختند.

Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.

با خود گفتند: «آنها را بکلّی لِه می‌کنیم.» پس تمام معابد را در سراسر خاک اسرائیل آتش زدند.

İçlerinden, “Hepsini ezelim!” dediler. Ülkede Tanrı’yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.

همه آثار مقدّس ما را از بین بردند. هیچ‌یک از انبیا باقی نمانده‌اند و هیچ‌کس نمی‌‌داند که این وضع تا به کی ادامه خواهد داشت.

Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...

خدایا، تا به کی به دشمنانت اجازه می‌دهی که به تو توهین کنند؟ آیا آنان همیشه نام تو را بی‌حرمت خواهند ساخت؟

Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?

چرا به ما کمک نمی‌کنی؟ چرا دست خود را عقب کشیده‌ای؟

Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!

امّا تو ای خدا، از روز ازل پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.

با قدرت خود دریا را شکافتی و سر نهنگها را در اعماق دریا شکستی.

[] Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.

تو سر هیولای دریایی را شکستی و او را خوراک صحرانشینان کردی.

Livyatan’ın başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.

چشمه‌ها و جوی‌ها را جاری ساختی و رودخانه‌های بزرگی را که همیشه جاری بودند خشک کردی.

Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.

شب و روز را پدید آوردی و ماه و خورشید را در آسمان قرار دادی.

Gün senindir, gece de senin, Ay ve güneşi sen yerleştirdin,

حدّ و حدود تمام جهان از توست و تو تابستان و زمستان را به وجود آوردی.

Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.

امّا خداوندا، ببین که دشمنان چگونه تو را مسخره می‌کنند و مردم بی‌خدا، به نام تو توهین می‌کنند.

Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.

قوم بیچاره‌ات را فراموش نکن و قوم خود را به دست دشمنانشان رها مکن.

Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.

پیمانی را که با ما بسته‌ای به یاد آور، زیرا که شریران در مکانهای تاریک، در سرتاسر سرزمین ما در کمینند.

Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.

مظلومان را شرمنده مکن، تا مردم مسکین و نیازمند نام تو را ستایش کنند.

Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.

خدایا، برخیز و از حق خود دفاع کن، ببین که مردم بی‌خدا، تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!

فریاد خشمگین دشمنان و غوغای مخالفین را که همیشه بلند است، نادیده مگیر!

Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!