Job 13

چیزهایی را که بیان کردید، من قبلاً دیده و شنیده بودم.

“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.

هر چیزی را که شما می‌دانید، من هم می‌دانم و از شما کمتر نیستم.

Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.

امّا می‌خواهم که با قادر مطلق صحبت کنم و با او بحث نمایم.

Ama ben Her Şeye Gücü Yeten’le konuşmak, Davamı Tanrı’yla tartışmak istiyorum.

ولی شما حقیقت را با دروغ می‌پوشانید و طبیبان بی‌کفایتی هستید.

Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

اگر به راستی عاقل می‌بودید، حرفی نمی‌زدید.

Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.

حالا به دلایل من توجّه کنید و به سخن من گوش بدهید.

Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.

چرا دروغ می‌گویید فکر می‌کنید که دروغ شما منفعتی برای خدا دارد؟

Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O’nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

می‌خواهید به بهانهٔ طرفداری از او، حقیقت را بپوشانید و ادّعای خود را ارائه نمایید.

O’nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı’nın davasını mı savunacaksınız?

اگر خدا از نزدیک به شما نگاه کند، آیا چیز خوبی در شما پیدا می‌کند؟ آیا می‌توانید او را هم مثل انسانها فریب بدهید؟

Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O’nu da mı aldatacaksınız?

بدانید که اگر از این کار دست نکشید، خدا شما را جزا خواهد می‌دهد.

Gizlice O’nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.

و قدرت او شما را به وحشت می‌اندازد.

O’nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?

دلایل شما بی‌معنی و ادّعایتان مانند دیوارهای گِلی سُست و بی‌اساس است.

Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

پس خاموش باشید و به من فرصت بدهید که حرف خود را بزنم و بعد هرچه می‌خواهد بشود!

“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.

با این کار، جان خود را به خطر می‌اندازم.

Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.

هیچ امیدی ندارم. گرچه خدا مرا بکشد، در حضور او از خود دفاع خواهم کرد.

Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.

ممکن است با راستگویی خود نجات یابم، چون شخص بی‌گناهی هستم، با جرأت در پیشگاه خدا می‌ایستم.

Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O’nun karşısına çıkamaz.

اکنون به سخنان من گوش بدهید و به توضیحات من توجّه کنید.

Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

ادّعای من این است: من می‌دانم که تبرئه می‌شوم.

İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.

خدایا آیا برای متّهم کردن من می‌آیی؟ اگر چنین است، من آماده‌ام تا ساکت شوم و بمیرم.

Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

خدایا، از تو فقط دو تقاضا دارم و اگر آنها را اجابت فرمایی، آنگاه می‌توانم با تو روبه‌رو شوم.

“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

از مجازات من دست بردار و با هیبت خود مرا به وحشت نینداز.

Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.

خدایا اول تو حرف بزن و من پاسخ خواهم داد، یا اجازه بده حرف خود را بزنم و آن وقت جواب مرا بده.

Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

به من بگو که گناه و تقصیر من چیست و خطاهای مرا نشان بده.

Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.

چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ چرا با من مثل دشمن خودت برخورد می‌کنی؟

Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?

آیا تو سعی می‌کنی مرا بترسانی؟ من چیزی بیشتر از یک برگ نیستم؛ آیا به یک پَر‌ِ کاه حمله می‌کنی؟

Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?

تو اتّهامات تلخی را علیه من می‌آوری، حتّی برای گناهانی که در جوانی مرتکب شدم.

Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

پاهایم را در زنجیر می‌گذاری و هر قدمی که برمی‌دارم مراقب من هستی.

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.

در نتیجه مانند چوبِ پوسیده و لباسِ بید خورده نابود می‌شوم.

“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.