Psalms 95

بیایید خداوند را بسراییم و برای او که پشتیبان و نجات‌دهندهٔ ماست، آواز شادمانی سر دهیم.

 Kommen, låtom oss höja glädjerop till HERREN,  jubel till vår frälsnings klippa.

با شکرگزاری به پیشگاه او بیاییم و با سراییدن سرودهای شاد، او را پرستش نماییم.

 Låtom oss träda fram för hans ansikte med tacksägelse  och höja jubel till honom med lovsånger.

زیرا خداوند، خدای متعال است، پادشاه بزرگ بر تمام خدایان.

 Ty HERREN är en stor Gud,  en stor konung över alla gudar.

او فرمانروای سراسر زمین است، از اعماق اقیانوسها تا فراز بلندترین قلّه‌ها.

 Han har jordens djup i sin hand,  och bergens höjder äro hans;

زمین و دریاها همه به او تعلّق دارند زیرا که او آنها را ساخته است.

 hans är havet, ty han har gjort det,  och hans händer hava danat det torra.

بیایید در پیشگاه او، سرِ تعظیم فرود آوریم و او را بپرستیم، بیایید در حضور او زانو بزنیم، زیرا که او ما را آفریده است.

 Kommen, låtom oss tillbedja och nedfalla,  låtom oss knäböja för HERREN, vår skapare.

او خدای ما و ما قوم او هستیم، ما گلّهٔ او و او شبان ماست. به آنچه او امروز می‌گوید، گوش کنید:

 Ty han är vår Gud,  och vi äro det folk som han har till sin hjord,  vi äro får som stå under hans vård.

«مانند اجدادتان در بیابان مریبا و مسّا، تمرّد نکنید.

 O att I villen i dag höra hans röst!  Förhärden icke edra hjärtan såsom i Meriba,  såsom på Massas dag i öknen,

آنها در آنجا مرا امتحان کردند، درحالی‌که همهٔ كارهایی را که انجام داده بودم، با چشمان خود دیده بودند.

 där edra fäder frestade mig,  där de prövade mig, fastän de hade sett mina verk.

مدّت چهل سال از آنها بیزار بودم و گفتم: این مردم ذاتاً گمراه هستند و از دستورات من سرپیچی می‌کنند!

 I fyrtio år var det släktet mig till leda,  och jag sade: »De äro ett folk som far vilse med sitt hjärta,  och de vilja icke veta av mina vägar.»

در خشم سوگند یاد کردم که آنها به آرامی من نخواهند رسید.»

 Så svor jag då i min vrede:  »De skola icke komma in i min vila.»