Psalms 2

2:1

چرا ملّتها شورش می‌کنند؟ چرا مردم بی‌جهت دسیسه می‌چینند؟

Varför larma hedningarna och tänka folken fåfänglighet?

2:2

پادشاهان زمین قیام می‌کنند، و حاکمان علیه خداوند و برگزیدهٔ او توطئه می‌نمایند.

Jordens konungar resa sig upp, och furstarna rådslå med varandra, mot HERREN och hans smorde:

2:3

آنها می‌گویند: «بیایید زنجیر بندگیِ خداوند را پاره کنیم و خود را از قید و بند او آزاد سازیم.»

»Låt oss slita sönder deras bojor och kasta deras band ifrån oss.»

2:4

خداوند که در آسمان بر تخت خود نشسته است، به نقشه‌های ایشان می‌خندد.

Han som bor i himmelen ler, HERREN bespottar dem.

2:5

آنگاه از روی خشم آنها را سرزنش می‌نماید و با غضب خود آنها را به وحشت انداخته، می‌فرماید:

Då talar han till dem i sin vrede, och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:

2:6

«من پادشاهِ برگزیدهٔ خود را در صهیون، کوه مقدّس خود، بر تخت نشانده‌ام.»

»Jag själv har insatt min konung på Sion, mitt heliga berg.»

2:7

پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام می‌کنم، او به من گفته است: 'از امروز من پدر تو شده‌ام، و تو پسر من هستی.

Jag vill förtälja om vad beslutet är; HERREN sade till mig: »Du är min son, jag har i dag fött dig.

2:8

تو از من بخواه، و من تمام ملّتها را میراث تو می‌سازم؛ و تمام زمین از آن تو خواهد بود.

Begär av mig, så skall jag giva dig hedningarna till arvedel och jordens ändar till egendom.

2:9

تو با عصای آهنین بر آنان حکمرانی خواهی کرد و مانند کوزهٔ کوزه‌گران آنان را درهم خواهی شکست.'»

Du skall sönderslå dem med järnspira, såsom lerkärl skall du krossa dem.»

2:10

اکنون ای پادشاهان، توجّه کنید و ای حکمرانان روی زمین، آگاه باشید.

Så kommen nu till förstånd, I konungar; låten varna eder, I domare på jorden.

2:11

خداوند را با ترس و لرز خدمت کنید.

Tjänen HERREN med fruktan, och fröjden eder med bävan.

2:12

در برابر او تعظیم کنید، مبادا خشم او برافروخته شده شما را هلاک سازد. خوشا به حال کسانی‌که به او پناه می‌برند.

Hyllen sonen, så att han icke vredgas och I förgåns på eder väg; ty snart kunde hans vrede upptändas. Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.