Psalms 130

خداوندا، از شدّت غم و اندوه به درگاه تو فریاد می‌کنم.

En vallfartssång.  Ur djupen ropar jag till dig, HERRE.

خداوندا، فریاد مرا بشنو و به دعای من توجّه فرما.

 Herre, hör min röst,  låt dina öron akta på      mina böners ljud.

خداوندا، اگر گناهان ما را به یاد آوری، چه کسی تبرئه خواهد شد؟

 Om du, HERRE, vill tillräkna missgärningar,      Herre, vem kan då bestå?

امّا تو، خدای بخشنده هستی و ما باید به تو احترام بگذاریم.

 Dock, hos dig är ju förlåtelse,      på det att man må frukta dig.

من بی‌صبرانه منتظر کمک از جانب خداوند هستم، زیرا به وعدهٔ او اعتماد دارم.

 Jag väntar efter HERREN,      min själ väntar,      och jag hoppas på hans ord.

من بیشتر از نگهبانانی که منتظر طلوع صبح هستند، در انتظار خداوند می‌باشم.

 Min själ väntar efter Herren      mer än väktarna efter morgonen,      ja, mer än väktarna efter morgonen.

ای اسرائیل، بر خداوند توکّل کن، زیرا از روی محبّت پایدارش همیشه مایل است که شما را نجات بخشد.

 Hoppas på HERREN, Israel;      ty hos HERREN är nåd,  och mycken förlossning är hos honom.

او قوم خود، اسرائیل را از تمام گناهانشان نجات می‏بخشد.

 Och han skall förlossa Israel      från alla dess missgärningar.