Job 32

آن سه دوست ایّوب دیگر جوابی نداشتند که به او بدهند، زیرا او خودش را بی‌گناه می‌دانست.

De tre männen upphörde nu att svara Job, eftersom han höll sig själv för rättfärdig.

آنگاه شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از خاندان رام، که در آنجا حاضر بود خشمگین شد، چون ایّوب خود را بی‌گناه می‌دانست و خدا را متّهم می‌کرد.

Då blev Elihu, Barakels son, från Bus, av Rams släkt, upptänd av vrede. Mot Job upptändes han av vrede, därför att denne menade sig hava rätt mot Gud;

او همچنین بر آن سه دوست ایّوب خشمگین بود؛ زیرا هرچند جواب درستی نداشتند تا ایّوب را قانع کنند که گناهکار است، او را محکوم می‌ساختند.

och mot hans tre vänner upptändes hans vrede, därför att de icke funno något svar varmed de kunde vederlägga Job.

الیهو تا آن لحظه صبر کرده و به ایّوب جوابی نداده بود، چون دیگران از او بزرگتر بودند.

Hittills hade Elihu dröjt att tala till Job, därför att de andra voro äldre till åren än han.

ولی وقتی دید که آنها ساکت مانده‌اند، خشمگین شد.

Men då nu Elihu såg att de tre männen icke mer hade något att svara, upptändes hans vrede.

پس الیهو رشتهٔ سخن را به دست گرفته گفت: چون من جوانتر از شما هستم، بنابراین ترسیدم که اظهار عقیده کنم.

Så tog då Elihu, Barakels son, från Bus, till orda och sade;  Ung till åren är jag,  I däremot ären gamla.  Därför höll jag mig tillbaka och var försagd  och lade ej fram för eder min mening.

به خود گفتم که شما پیرترید و باید از روی تجربهٔ سالهای عمر خود با حکمت سخن بگویید.

 Jag tänkte: »Må åldern tala,  och må årens mängd förkunna visdom.»

امّا این روح خدای قادر مطلق است که به انسان حکمت می‌بخشد،

 Dock, på anden i människorna kommer det an,  den Allsmäktiges livsfläkt giver dem förstånd.

سن و سال نیست که به ما حکمت می‌آموزد یا کمک می‌کند که بفهمیم چه چیزی درست است.

 Icke de åldriga äro alltid visast,  icke de äldsta förstå bäst vad rätt är.

پس حالا به من گوش بدهید، تا نظر خود را برای شما بیان کنم.

 Därför säger jag nu: Hör mig;  jag vill lägga fram min mening, också jag.

من با صبر و دقّت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، امّا هیچ‌کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده‌ای به ایّوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.

 Se, jag väntade på vad I skullen tala,  jag lyssnade efter förstånd ifrån eder,  efter skäl som I skullen draga fram.

من با صبر و دقّت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، امّا هیچ‌کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده‌ای به ایّوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.

 Ja, noga aktade jag på eder.  Men se, ingen fanns, som vederlade Job,  ingen bland eder, som kunde svara på hans ord.

نگویید که ما حکیم هستیم و تنها خدا می‌تواند گناهکار را به‌خاطر گناهش مقصّر بداند.

 Nu mån I icke säga: »Vi möttes av vishet;  Gud, men ingen människa, kan nedslå denne.»

ایّوب با شما صحبت می‌کرد نه با من. اگر با من صحبت می‌کرد، طور دیگری به او جواب می‌دادم.

 Skäl mot min mening har han icke lagt fram,  ej heller skall jag bemöta honom med edra bevis.

شما دیگر جرأت ندارید که جوابی بدهید یا حرفی بزنید.

 Se, nu stå de bestörta och svara ej mer,  målet i munnen hava de mist.

اکنون چون شما سکوت کرده‌اید، من نمی‌توانم خاموش بنشینم و چیزی نگویم.

 Och jag skulle vänta, då de nu intet kunna säga,  då de stå där och ej mer hava något svar!

من می‌خواهم حرف خود را بزنم و عقیدهٔ خود را بیان کنم،

 Nej, också jag vill svara i min ordning,  jag vill lägga fram min mening, också jag.

زیرا حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

 Ty, fullt upp har jag av skäl,  anden i mitt inre vill spränga mig sönder.

دل من مثل مَشکِ شراب پُر و نزدیک به ترکیدن است.

 Ja, mitt inre är såsom instängt vin,  likt en lägel med nytt vin är det nära att brista.

تا حرف نزنم آرام نمی‌گیرم، پس باید حرف بزنم.

 Så vill jag då tala och skaffa mig luft,  jag vill upplåta mina läppar och svara.

من از کسی طرفداری نمی‌کنم و از روی چاپلوسی حرف نمی‌زنم،

 Jag får ej hava anseende till personen,  och jag skall ej till någon tala inställsamma ord.

زیرا اگر تملّق و چاپلوسی کنم، خالقم به حیات من خاتمه می‌دهد.

 Nej, jag förstår ej att tala inställsamma ord;  huru lätt kunde ej eljest min skapare rycka mig bort!