Job 21

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

Därefter tog Job till orda och sade:

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

 Hören åtminstone på mina ord;  låten det vara den tröst som I given mig.

به من فرصت بدهید تا حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید، مسخره‌ام کنید.

 Haven fördrag med mig, så att jag får tala;  sedan jag har talat, må du bespotta.

من از خدا شکایت دارم نه از انسان، به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده‌ام.

 Är då min klagan, såsom när människor eljest klaga?  Eller huru skulle jag kunna vara annat än otålig?

به من نگاه کنید و از تعجّب دست بر دهان بگذارید و ساکت باشید.

 Akten på mig, så skolen I häpna  och nödgas lägga handen på munnen.

وقتی مصیبت‌هایی را که بر سر من آمده است، به یاد می‌آ‌ورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می‌افتد.

 Ja, när jag tänker därpå, då förskräckes jag själv,  och förfäran griper mitt kött.

چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می‌مانند و به قدرت و جلال می‌رسند؟

 Varför få de ogudaktiga leva,  ja, med åldern växa till i rikedom?

ایشان دارای فرزندان و نوه‌ها خواهند شد، و شاهد رشد ایشان خواهند بود.

 De se sina barn leva kvar hos sig,  och sin avkomma hava de inför sina ögon.

خانه‌هایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است و خدا آنها را جزا نمی‌دهد.

 Deras hus stå trygga, ej hemsökta av förskräckelse;  Gud låter sitt ris icke komma vid dem.

تعداد گلّه‌هایشان افزایش می‌یابد و هیچ‌کدام آنها تلف نمی‌شود.

 När deras boskap parar sig, är det icke förgäves;  lätt kalva deras kor, och icke i otid.

کودکانشان بیرون می‌روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می‌کنند.

 Sina barn släppa de ut såsom en hjord,  deras piltar hoppa lustigt omkring.

با آواز دایره و رباب و نی، از خوشحالی سرود می‌خوانند.

 De stämma upp med pukor och harpor,  och glädja sig vid pipors ljud.

بدکاران، عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می‌گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از دنیا می‌روند.

 De förnöta sina dagar i lust,  och ned till dödsriket fara de i frid.

از خدا می‌خواهند که کاری به کارشان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.

 Och de sade dock till Gud: »Vik ifrån oss,  dina vägar vilja vi icke veta av.

می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»

 Vad är den Allsmäktige, att vi skulle tjäna honom?  och vad skulle det hjälpa oss att åkalla honom?»

آنها ادّعا می‌کنند که سعادتشان نتیجهٔ سعی و کوشش خود آنهاست، امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.

 Det är sant, i deras egen hand står ej deras lycka,  och de ogudaktigas rådslag vare fjärran ifrån mig!

آیا تا به حال چراغ شریران خاموش شده یا بلایی بر سرشان آمده است؟ آیا گاهی خدا آنها را از روی غضب خود جزا داده است؟

 Men huru ofta utslocknar väl de ogudaktigas lampa,  huru ofta händer det att ofärd kommer över dem,  och att han tillskiftar dem lotter i vrede?

یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟

 De borde ju bliva såsom halm för vinden,  lika agnar som stormen rycker bort.

شما می‌گویید که خدا فرزندان گناهکاران را به عوض آنها مجازات می‌کند، امّا من می‌گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد، تا بداند که خدا از گناه چشم نمی‌پوشد.

 »Gud spar åt hans barn att lida för hans ondska.»  Ja, men honom själv borde han vedergälla, så att han finge känna det.

خودشان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.

 Med egna ögon borde han se sitt fall,  och av den Allsmäktiges vrede borde han få dricka.

آیا انسان پس از مرگ، زمانی که شمارهٔ ماههایش به سر آیند، نگران خانواده‌اش خواهد بود؟

 Ty vad frågar han efter sitt hus, när han själv är borta,  när hans månaders antal har nått sin ände?

آیا کسی می‌تواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟

 »Skall man då lära Gud förstånd,  honom som dömer över de högsta?»

برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

 Ja, den ene får dö i sin välmaktstid,  där han sitter i allsköns frid och ro;

برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

 hans stävor hava fått stå fulla med mjölk,  och märgen i hans ben har bevarat sin saft.

برخی هم در بدبختی، درحالی‌که لذّتی از زندگی نبرده‌اند، می‌میرند.

 Den andre måste dö med bedrövad själ,  och aldrig fick han njuta av någon lycka.

امّا همه یکسان به خاک می‌روند و خوراک کرمها می‌شوند.

 Tillsammans ligga de så i stoftet,  och förruttnelsens maskar övertäcka dem.

من افکار شما را می‌دانم و نقشه‌های کینه‌توزانه‌ای که برای من می‌کشید.

 Se, jag känner väl edra tankar  och de funder med vilka I viljen nedslå mig.

می‌گویید: «خانهٔ بزرگان و امیران چه شد و آنهایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»

 I spörjen ju: »Vad har blivit av de höga herrarnas hus,  av hyddorna när de ogudaktiga bodde?»

بروید از کسانی‌که دنیا را دیده‌اند بپرسید و شرح سفر آنها را بخوانید.

 Haven I då ej frågat dem som vida foro,  och akten I ej på deras vittnesbörd:

آنگاه خواهید دانست که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می‌مانند و از غضب خدا نجات می‌یابند.

 att den onde bliver sparad på ofärdens dag  och bärgad undan på vredens dag?

کسی نیست که شرایران را متّهم کند و به سزای کارهایشان برساند.

 Vem vågar ens förehålla en sådan hans väg?  Vem vedergäller honom, vad han än må göra?

وقتی می‌میرند با احترام خاصی به خاک سپرده می‌شوند و در آرامگاهشان نگهبان می‌گمارند.

 Och när han har blivit bortförd till graven,  så vakar man sedan där vid kullen.

مردمِ بسیار جنازهٔ آنها را مشایعت می‌کنند، حتّی خاک هم آنها را با خوشی می‌پذیرد.

 Ljuvligt får han vilja under dalens torvor.  I hans spår drager hela världen fram;  före honom har och otaliga gått.

پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟ همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.

 Huru kunnen I då bjuda mig så fåfänglig tröst?  Av edra svar står allenast trolösheten kvar.