Job 19

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

Därefter tog Job till orda och sade:

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

 Huru länge skolen I bedröva min själ  och krossa mig sönder med edra ord?

بارها به من اهانت کرده‌اید و از رفتار خود با من خجالت نمی‌کشید.

 Tio gånger haven I nu talat smädligt mot mig  och kränkt mig utan all försyn.

اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می‌رسد و به شما آسیبی نمی‌رساند.

 Om så är, att jag verkligen har farit vilse,  då är förvillelsen min egen sak.

شما خود را بهتر و برتر از من می‌دانید و مصیبتهای مرا نتیجهٔ گناه من می‌پندارید.

 Men viljen I ändå verkligen förhäva eder mot mig,  och påstån I att smäleken har drabbat mig med skäl,

درحالی‌که خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

 så veten fastmer att Gud har gjort mig orätt  och att han har omsnärjt mig med sitt nät.

حتّی وقتی از ظلمی که به من شده است، فریاد می‌زنم و کمک می‌طلبم، کسی به داد من نمی‌رسد.

 Se, jag klagar över våld, men får intet svar;  jag ropar, men får icke rätt.

خدا راه مرا بسته و آن را تاریک کرده است و امید رهایی از این وضع برای من نیست.

 Min väg har han iat, så att jag ej kommer fram,  och över mina stigar breder han mörker.

او عزّت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفته.

 Min ära har han avklätt mig,  och från mitt huvud har han tagit bort kronan.

از هر طرف مرا خُرد نموده و نهال آرزوهای مرا از ریشه کنده است.

 Från alla sidor bryter han ned mig, så att jag förgås;  han rycker upp mitt hopp, såsom vore det ett träd.

آتش غضب خود را بر من افروخته و مرا دشمن خود می‌شمارد.

 Sin vrede låter han brinna mot mig  och aktar mig såsom sina ovänners like.

لشکر خود را می‌فرستد تا چادر مرا محاصره کنند.

 Hans skaror draga samlade fram  och bereda sig väg till anfall mot mig;  de lägra sig runt omkring min hydda.

او خانواده‌ام را از من جدا کرد و آشنایانم را با من بیگانه ساخت.

 Långt bort ifrån mig har han drivit mina fränder;  mina bekanta äro idel främlingar mot mig.

خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من، فراموشم کرده‌اند

 Mina närmaste hava dragit sig undan,  och mina förtrogna hava förgätit mig.

و مهمان خانه‌ام مرا از یاد برده است. کنیزان خانه‌ام مرا نمی‌شناسند و برای آنها بیگانه شده‌ام.

 Mitt husfolk och mina tjänstekvinnor akta mig såsom främling;  en främmande man har jag blivit i deras ögon.

خدمتکار خود را با زاری و التماس صدا می‌کنم، امّا او جوابم را نمی‌دهد.

 Kallar jag på min tjänare, så svarar han icke;  ödmjukt måste jag bönfalla hos honom.

زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

 Min andedräkt är vidrig för min hustru,  jag väcker leda hos min moders barn.

حتّی بچّه‌ها با حقارت به من می‌نگرند و مسخره‌ام می‌کنند.

 Till och med de små barnen visa mig förakt;  så snart jag står upp, tala de ohöviskt emot mig.

دوستان صمیمی‌ام از من نفرت دارند و کسانی را که دوست می‌داشتم، از من روی‌گردان شده‌اند.

 Ja, en styggelse är jag för alla dem jag umgicks med;  de som voro mig kärast hava vänt sig emot mig.

از من فقط پوست و استخوان باقیمانده است و به سختی از مرگ گریخته‌ام.

 Benen i min kropp tränga ut i hud och hull;  knappt tandköttet har jag fått behålla kvar.

شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

 Haven misskund, haven misskund med mig, I mina vänner,  då nu Guds hand så har hemsökt mig.

چرا شما هم مانند خدا مرا عذاب می‌دهید؟ چرا مرا به حال خودم نمی‌گذارید؟

 Varför skolen I förfölja mig, I såsom Gud,  och aldrig bliva mätta av mitt kött?

ای کاش سخنان مرا کسی به یاد می‌آورد و در کتابی می‌نوشت

 Ack att mina ord skreves upp,  ack att de bleve upptecknade i en bok,

و یا با قلم آهنین آنها را بر سنگی حک می‌کرد، تا برای همیشه باقی بمانند.

 ja, bleve med ett stift av järn och med bly  för evig tid inpräglade i klippan!

امّا می‌دانم که نجات‌دهندهٔ من در آسمان است و روزی برای دفاع من به زمین خواهد آمد.

 Dock, jag vet att min förlossare lever,  och att han till slut skall stå fram över stoftet.

یقین دارم که حتّی پس از آن که گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می‌بینم.

 Och sedan denna min sargade hud är borta,  skall jag fri ifrån mitt kött få skåda Gud.

او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

 Ja, honom skall jag få skåda, mig till hjälp,  för mina ögon skall jag se honom, ej såsom en främling;  därefter trånar jag i mitt innersta.

وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب دهیم؟» از حال رفتم. شما می‌خواستید با بهانه‌ای مرا متّهم سازید.

 Men när I tänken: »huru skola vi icke ansätta honom!»  -- såsom vore skulden att finna hos mig --

پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.

 då mån I taga eder till vara för svärdet,  ty vreden hör till de synder som straffas med svärd;  så mån I då besinna att en dom skall komma.