Job 29

ایّوب به کلام خود ادامه داده گفت:

Y VOLVIÓ Job á tomar su propósito, y dijo:

ای کاش دوران سابق و آن روزهایی که خدا مراقب و مواظب من بود، دوباره می‌آمد.

¡Quién me tornase como en los meses pasados, Como en los días que Dios me guardaba,

در آن روزها نور او بر من می‌تابید و راه تاریک مرا روشن می‌کرد.

Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, Á la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;

آن وقت دوران کامرانی من بود و از دوستی خدا برخوردار بودم.

Como fué en los días de mi mocedad, Cuando el secreto de Dios estaba en mi tienda;

خدای قادر مطلق با من بود و فرزندانم دور من جمع بودند.

Cuando aún el Omnipotente estaba conmigo, Y mis hijos alrededor de mi;

پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌‌ها برای من روغن زیتون جاری می‌شد.

Cuando lavaba yo mis caminos con manteca, Y la piedra me derramaba ríos de aceite!

وقتی به دروازهٔ شهر می‌رفتم و بر کرسی خود می‌نشستم،

Cuando salía á la puerta á juicio, Y en la plaza hacía preparar mi asiento,

جوانان برای من راه باز می‌کردند و ریش‌سفیدان به احترام من برمی‌خاستند.

Los mozos me veían, y se escondían; Y los viejos se levantaban, y estaban en pie;

رهبران شهر از حرف زدن باز می‌ایستادند و سکوت می‌کردند.

Los príncipes detenían sus palabras, Ponían la mano sobre su boca;

حتّی شخصیّت‌های مهم با دیدن من ساکت می‌شدند.

La voz de los principales se ocultaba, Y su lengua se pegaba á su paladar:

هرکسی که مرا می‌دید و سخنان مرا می‌شنید، مرا ستایش می‌نمود.

Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, Y los ojos que me veían, me daban testimonio:

زیرا من به داد مردم فقیر می‌رسیدم و به یتیمانِ بی‌کس کمک می‌کردم.

Porque libraba al pobre que gritaba, Y al huérfano que carecía de ayudador.

کسانی‌که در حال مرگ بودند، برایم دعا می‌کردند و با کار نیک، دل بیوه زنان را شاد می‌ساختم.

La bendición del que se iba á perder venía sobre mí; Y al corazón de la viuda daba alegría.

کارهای خود را از روی عدل و انصاف انجام می‌دادم.

Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto; Y mi toca era juicio.

برای کورها چشم و برای مردم لَنگ، پا بودم.

Yo era ojos al ciego, Y pies al cojo.

از نیازمندان مثل یک پدر دستگیری می‌کردم و از حق غریبان دفاع می‌نمودم.

Á los menesterosos era padre; Y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia:

دندانهای نیش ظالمان را می‌شکستم و شکار را از دهنشان می‌گرفتم.

Y quebraba los colmillos del inicuo, Y de sus dientes hacía soltar la presa.

آرزو داشتم که بعد از یک عمر شاد و طولانی، به آسودگی در خانهٔ خود بمیرم.

Y decía yo: En mi nido moriré, Y como arena multiplicaré días.

مثل درختی بودم که ریشه‌اش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش با شبنم شاداب می‌شدند.

Mi raíz estaba abierta junto á las aguas, Y en mis ramas permanecía el rocío.

همه از من تمجید می‌کردند و قدرت و نیروی من روزافزون بود.

Mi honra se renovaba en mí, Y mi arco se corroboraba en mi mano.

همه به سخنان من گوش می‌دادند و از پندهای من استفاده می‌کردند.

Oíanme, y esperaban; Y callaban á mi consejo.

وقتی من سخنانم را تمام می‌کردم، کسی حرفی نمی‌زد. کلام من مانند قطرات شبنم بر آنها می‌چکید.

Tras mi palabra no replicaban, Y mi razón destilaba sobre ellos.

آنها همچون دهقانی که چشم به راه باران باشد، با شوق تمام منتظر شنیدن کلام من می‌بودند.

Y esperábanme como á la lluvia, Y abrían su boca como á la lluvia tardía.

وقتی دلسرد می‌شدند، با یک تبسم آنها را دلگرم می‌ساختم و با روی خوش، آنها را تشویق می‌نمودم.

Si me reía con ellos, no lo creían: Y no abatían la luz de mi rostro.

در میان آنها، مانند پادشاه حکومت می‌کردم و در هنگام غم، آنها را تسلّی می‌دادم.

Calificaba yo el camino de ellos, y sentábame en cabecera; Y moraba como rey en el ejército, Como el que consuela llorosos.