Job 16

من این سخنان را بسیار شنیده‌ام. تسلّی شما مرا زیادتر عذاب می‌دهد.

Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

من این سخنان را بسیار شنیده‌ام. تسلّی شما مرا زیادتر عذاب می‌دهد.

Muchas veces he oído cosas como éstas: Consoladores molestos sois todos vosotros.

تا به کی به این حرفهای بیهوده ادامه می‌دهید؟ آیا شما باید همیشه حرف آخر را بزنید؟

¿Tendrán fin las palabras ventosas? Ó ¿qué te animará á responder?

اگر من هم به جای شما بودم می‌توانستم چنین سخنانی بگویم و به عنوان اعتراض سر خود را تکان بدهم.

También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, Que yo os tendría compañía en las palabras, Y sobre vosotros movería mi cabeza.

امّا من شما را نصیحت می‌کردم و با سخنان گرم، شما را تسلّی می‌دادم.

Mas yo os alentaría con mis palabras, Y la consolación de mis labios apaciguaría el dolor vuestro.

هرچه بگویم، از درد و رنج من کاسته نمی‌شود و اگر هم ساکت بمانم، دردم دوا نخواهد شد.

Si hablo, mi dolor no cesa; Y si dejo de hablar, no se aparta de mí.

زیرا تو ای خدا، مرا از زندگی خسته کرده‌ای و خانواده‌ام را از بین برده‌ای.

Empero ahora me ha fatigado: Has tú asolado toda mi compañía.

تو عرصه را بر من تنگ کردی و دشمن من شدی. من لاغر و استخوانی شده‌ام و مردم این را نتیجهٔ گناهان من می‌دانند.

Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, Que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

تو با خشم خود، گوشت بدنم را پاره کرده‌ای، با دیدهٔ نفرت به من نگاه می‌کنی و مرا دشمن خود می‌پنداری.

Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.

مردم مرا مسخره می‌کنند و به دور من جمع شده به روی من سیلی می‌زنند.

Abrieron contra mí su boca; Hirieron mis mejillas con afrenta; Contra mí se juntaron todos.

خدا مرا به دست مردم ظالم و شریر سپرده است.

Hame entregado Dios al mentiroso, Y en las manos de los impíos me hizo estremecer.

من زندگی آرام و آسوده‌ای داشتم، امّا او گلوی مرا گرفت و مرا تکه‌تکه کرد. حالا هم مرا هدف خود قرار داده،

Próspero estaba, y desmenuzóme: Y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, Y púsome por blanco suyo.

تیرهای خود را از هر سو به سوی من پرتاب می‌کند، مرا زخمی می‌کند و رحمی نشان نمی‌دهد.

Cercáronme sus flecheros, Partió mis riñones, y no perdonó: Mi hiel derramó por tierra.

او مانند یک جنگجو حمله می‌کند و پی‌در‌پی مرا زخمی می‌کند.

Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; Corrió contra mí como un gigante.

لباس سوگواری پوشیده و در خاک ذلّت نشسته‌ام.

Yo cosí saco sobre mi piel, Y cargué mi cabeza de polvo.

از بس گریه کرده‌ام، چشمانم سرخ شده و دیدگانم را تاریکی فراگرفته است.

Mi rostro está enlodado con lloro, Y mis párpados entenebrecidos:

امّا من شخص شریری نیستم و دعای من از صمیم قلب است.

Á pesar de no haber iniquidad en mis manos, Y de haber sido mi oración pura.

ای زمین، خون مرا مپوشان و مگذار فریاد عدالت‌خواهی من خاموش گردد.

¡Oh tierra! no cubras mi sangre, Y no haya lugar á mi clamor.

شاهد من در آسمان است و برای من شفاعت می‌کند.

Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, Y mi testimonio en las alturas.

دوستان من مسخره‌ام می‌کنند، امّا من سیل اشک را در حضور خدا جاری می‌سازم

Disputadores son mis amigos: Mas á Dios destilarán mis ojos.

و پیش او التماس می‌کنم که به عنوان یک دوست به من گوش بدهد و حرفهای مرا بشنود.

¡Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, Como con su prójimo!

زیرا بزودی می‌میرم و به جایی می‌روم که از آنجا امید بازگشت نیست.

Mas los años contados vendrán, Y yo iré el camino por donde no volveré.