Lamentations 3

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

Eu sînt omul care a văzut suferinţa supt nuiaua urgiei Lui.

او مرا به اعماق تاریکی برده

El m'a dus, m'a mînat în întunerec, şi nu în lumină.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Numai împotriva mea îşi întinde şi îşi întoarce mîna, toată ziua.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

Mi -a prăpădit carnea şi pielea, şi mi -a zdrobit oasele.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

A făcut zid împrejurul meu, şi m'a înconjurat cu otravă şi durere.

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

Mă aşează în întunerec, ca pe cei morţi pentru totdeauna.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

M'a înconjurat cu un zid, ca să nu ies; m'a pus în lanţuri grele.

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Să tot strig şi să tot cer ajutor, căci El tot nu-mi primeşte rugăciunea.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Mi -a astupat calea cu pietre cioplite, şi mi -a strîmbat cărările.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Mă pîndeşte ca un urs şi ca un leu într'un loc ascuns.

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Mi -a abătut căile, şi apoi s'a aruncat pe mine, şi m'a pustiit.

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

Şi -a încordat arcul, şi m'a pus ţintă săgeţii Lui.

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

În rărunchi mi -a înfipt săgeţile din tolba Lui.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

Am ajuns de rîsul poporului meu, şi toată ziua sînt pus în cîntece de batjocură de ei.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

M'a săturat de amărăciune, m'a îmbătat cu pelin.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

Mi -a sfărîmat dinţii cu pietre, m'a acoperit cu cenuşă.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

Mi-ai luat pacea, şi nu mai cunosc fericirea.

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

Şi am zis: ,,S'a dus puterea mea de viaţă, şi nu mai am nici o nădejde în Domnul.``

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

,,Gîndeşte-Te la necazul şi suferinţa mea, la pelin şi la otravă!``

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

Cînd îşi aduce aminte sufletul meu de ele, este mîhnit în mine.

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

Iată ce mai gîndesc în inima mea, şi iată ce mă face să mai trag nădejde:

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

Bunătăţile Domnului nu s'au sfîrşit, îndurările Lui nu sînt la capăt,

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

ci se înoiesc în fiecare dimineaţă. Şi credincioşia Ta este atît de mare!

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

,,Domnul este partea mea de moştenire,`` zice sufletul meu; de aceea nădăjduiesc în El.

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

Domnul este bun cu cine nădăjduieşte în El, cu sufletul care -L caută.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Bine este să aştepţi în tăcere ajutorul Domnului.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

Este bine pentru om să poarte un jug în tinereţa lui.

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

Să stea singur şi să tacă, pentrucă Domnul i l -a pus pe grumaz;

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

să-şi umple gura cu ţărînă, şi să nu-şi peardă nădejdea;

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

să dea obrazul celui ce -l loveşte, şi să se sature de ocări.

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

Căci Domnul nu leapădă pentru totdeauna.

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

Ci, cînd mîhneşte pe cineva, Se îndură iarăş de el, după îndurarea Lui cea mare:

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

căci El nu necăjeşte cu plăcere, nici nu mîhneşte bucuros pe copiii oamenilor.

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

Cînd se calcă în picioarele toţi prinşii de război ai unei ţări,

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

cînd se calcă dreptatea omenească în faţa Celui Prea Înalt,

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

cînd este nedreptăţit un om în pricina lui, nu vede Domnul?

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

Cine a spus şi s'a întîmplat ceva fără porunca Domnului?

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

Nu iese din gura Celui Prea Înalt răul şi binele?

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

De ce să se plîngă omul cît trăieşte? Ficare să se plîngă mai bine de păcatele lui!

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

Să luăm seama la umbletele noastre, să le cercetăm, şi să ne întoarcem la Domnul.

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

Să ne înălţăm şi inimile cu mînile spre Dumnezeu din cer, zicînd:

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

,,Am păcătuit, am fost îndărătnici, şi nu ne-ai iertat!``

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

În mînia Ta, Te-ai ascuns, şi ne-ai urmărit, ai ucis fără milă.

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Te-ai învăluit într'un nor, ca să nu străbată la Tine rugăciunea noastră.

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

Ne-ai făcut de batjocură şi de ocară printre popoare.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

Toţi vrăjmaşii noştri deschid gura împotriva noastră.

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

De groază şi de groapă am avut parte, de prăpăd şi pustiire.

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

Şivoaie de apă îmi curg din ochi din pricina prăpădului fiicei poporului meu.

«پیوسته اشک می‌ریزم

Mi se topeşte ochiul în lacrămi, necurmat şi fără răgaz,

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

pînăce Domnul va privi din cer şi va vedea.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

Mă doare ochiul de plîns pentru toate fiicele cetăţii mele.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

Cei ce mă urăsc fără temei, m'au gonit ca pe o pasăre.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

Voiau să-mi nimicească viaţa într'o groapă, şi au aruncat cu pietre în mine.

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Mi-au năvălit apele peste cap şi ziceam: ,,Sînt perdut!``

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

Dar am chemat Numele Tău, Doamne, din fundul gropii.

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

Tu mi-ai auzit glasul: ,,Nu-Ţi astupa urechea la suspinurile şi strigătele mele.``

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

În ziua cînd Te-am chemat, Te-ai apropiat, şi ai zis: ,,Nu te teme!``

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

Doamne, Tu ai apărat pricina sufletului meu, mi-ai răscumpărat viaţa!

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

Doamne, ai văzut apăsarea mea: fă-mi dreptate.

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Ai văzut toate răzbunările lor, toate uneltirile lor împotriva mea.

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

Doamne, le-ai auzit ocările, toate uneltirile împotriva mea,

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

cuvîntările protivnicilor mei, şi planurile pe cari le urzeau în fiecare zi împotriva mea.

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Uită-Te cînd stau ei jos sau cînd se scoală. Eu sînt cîntecul lor de batjocură.

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

Răsplăteşte-le, Doamne, după faptele mînilor lor!

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

Împetreşte-le inima, şi aruncă blestemul Tău împotriva lor!

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»

Urmăreşte -i, în mînia Ta, şi şterge -i de supt ceruri, Doamne!``