Job 9

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

Iov a luat cuvîntul şi a zis:

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

,,Ştiu bine că este aşa. Şi cum ar putea omul să-şi scoată dreptate înaintea lui Dumnezeu?

چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

Dacă ar voi să se certe cu El, din o mie de lucruri n'ar putea să răspundă la unul singur.

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

A Lui este înţelepciunea, şi atotputernicia: cine I s'ar putea împotrivi fără să fie pedepsit?

بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

El mută deodată munţii, şi -i răstoarnă în mînia Sa.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

Zguduie pămîntul din temelia lui, de i se clatină stîlpii.

اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

Porunceşte soarelui, şi soarele nu mai răsare; şi ţine stelele supt pecetea Lui.

به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

Numai El întinde cerurile, şi umblă pe înălţimile mării.

دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

El a făcut Ursul mare, luceafărul de seară şi Raliţele, şi stelele din ţinuturile de miazăzi.

عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

El face lucruri mari şi nepătrunse, minuni fără număr.

از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

Iată, El trece pe lîngă mine, şi nu -L văd, se duce şi nu -L zăresc.

هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

Dacă apucă El, cine -L va opri? Cine -I va zice: ,,Ce faci?``

خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

Dumnezeu nu-Şi întoarce mînia; supt El se pleacă toţi sprijinitorii mîndriei.

پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

Şi eu, cum să -I răspund? Ce cuvinte să aleg?

هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

Chiar dacă aş avea dreptate, nu I-aş răspunde. Nu pot decît să mă rog judecătorului.

حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

Şi chiar dacă m'ar asculta, cînd Îl chem, tot n'aş putea crede că mi'a ascultat glasul;

او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

El, care mă izbeşte ca într'o furtună, care îmi înmulţeşte fără pricină rănile,

مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

care nu mă lasă să răsuflu, mă satură de amărăciune.

با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

Să alerg la putere? El este atotputernic. La dreptate? Cine mă va apăra?

اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

Oricîtă dreptate aş avea, gura mea mă va osîndi; şi oricît de nevinovat aş fi, El mă va arăta ca vinovat.

گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

Nevinovat! Sînt; dar nu ţin la viaţă, îmi dispreţuiesc viaţa.

خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

Ce-mi pasă la urma urmei? Căci, îndrăznesc s'o spun: El nimiceşte pe cel nevinovat ca şi pe cel vinovat.

وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

Şi dacă biciul ar pricinui măcar îndată moartea!... Dar El rîde de încercările celui nevinovat.

اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

Pămîntul este dat pe mînile celui nelegiuit; El acopere ochii judecătorilor; de nu El, apoi cine altul?

زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

Zilele mele aleargă mai iuţi decît un alergător; fug fără să fi văzut fericirea;

سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

trec ca şi corăbiile cele iuţi, ca vulturul care se răpede asupra prăzii.

اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

Dacă zic: ,Vreau să-mi uit suferinţele, să-mi las întristarea, şi să fiu voios,`

زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

sînt îngrozit de toate durerile mele. Ştiu că nu mă vei scoate nevinovat.

پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

Şi dacă voi fi judecat vinovat, pentruce să mă mai trudesc degeaba?

هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

Chiar dacă m'aş spăla cu zăpadă, chiar dacă mi-aş curăţi mînile cu leşie,

تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

Tu tot m'ai cufunda în mocirlă, de s'ar scîrbi pînă şi hainele de mine!

تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

Căci El nu este un om ca mine, ca să -I pot răspunde, şi să mergem împreună la judecată.

کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

Nici nu este vreun mijlocitor între noi, care să-şi pună mîna peste noi amîndoi.

اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،

Să-Şi tragă însă varga deasupra mea, şi să nu mă mai turbure spaima Lui.

آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.

Atunci voi vorbi şi nu mă voi teme de El. Altfel, nu sînt stăpîn pe mine.