Job 30

امّا اکنون آنهایی که از من جوانتر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگهای من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

Mas agora zombam de mim os de menos idade do que eu, cujos pais teria eu desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

آنها یک عدّه اشخاص تنبل بودند که کاری از دستشان ساخته نبود.

Pois de que me serviria a força das suas mãos, homens nos quais já pereceu o vigor?

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

De míngua e fome emagrecem; andam roendo pelo deserto, lugar de ruínas e desolação.

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Apanham malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento são as raízes dos zimbros.

از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آنها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

São expulsos do meio dos homens, que gritam atrás deles, como atrás de um ladrão.

در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و در بین صخره‌ها پناه می‌بردند.

Têm que habitar nos desfiladeiros sombrios, nas cavernas da terra e dos penhascos.

مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

Bramam entre os arbustos, ajuntam-se debaixo das urtigas.

گروهی بیکاره و بی‌نام و نشان هستند که از اجتماع طرد شده‌اند.

São filhos de insensatos, filhos de gente sem nome; da terra foram enxotados.

اکنون آنها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا بازیچهٔ دست خود ساخته‌اند.

Mas agora vim a ser a sua canção, e lhes sirvo de provérbio.

آنها با نفرت با من رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند برای من خیلی خوب هستند، آنها حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

Eles me abominam, afastam-se de mim, e no meu rosto não se privam de cuspir.

چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آنها به مخالفت من برخاسته‌اند.

Porquanto Deus desatou a minha corda e me humilhou, eles sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

فتنه‌گران از هر سو به من حمله می‌کنند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

ë direita levanta-se gente vil; empurram os meus pés, e contra mim erigem os seus caminhos de destruição.

راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آنها را باز دارد.

Estragam a minha vereda, promovem a minha calamidade; não há quem os detenha.

ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

Vêm como por uma grande brecha, por entre as ruínas se precipitam.

ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزّت و آبرویم بر باد رفته، و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

Sobrevieram-me pavores; é perseguida a minha honra como pelo vento; e como nuvem passou a minha felicidade.

اکنون جانم به لب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

E agora dentro de mim se derrama a minha alma; os dias da aflição se apoderaram de mim.

شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

De noite me são traspassados os ossos, e o mal que me corrói não descansa.

خداوند یقهٔ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند

Pela violência do mal está desfigurada a minha veste; como a gola da minha túnica, me aperta.

خدا مرا در گل ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

Ele me lançou na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

Clamo a ti, e não me respondes; ponho-me em pé, e não atentas para mim.

تو بر من رحم نمی‌کنی و با قدرت بر من جفا می‌‌کنی.

Tornas-te cruel para comigo; com a força da tua mão me persegues.

مرا در میان تندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e dissolves-me na tempestade.

می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

Pois eu sei que me levarás à morte, e à casa do ajuntamento destinada a todos os viventes.

چرا به کسی‌که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟

Contudo não estende a mão quem está a cair? Ou não clama por socorro na sua calamidade?

آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

Não chorava eu sobre aquele que estava aflito? Ou não se angustiava a minha alma pelo necessitado?

امّا به عوض خوبی، بدی دیدم و به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

Todavia aguardando eu o bem, eis que me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.

دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده‌ام.

As minhas entranhas fervem e não descansam; os dias da aflição me surpreenderam.

ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

Denegrido ando, mas não do sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

همنشین من شغال و شترمرغ دوست من شده است.

Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند.

A minha pele enegrece e se me cai, e os meus ossos estão queimados do calor.

آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.

Pelo que se tornou em pranto a minha harpa, e a minha flauta em voz dos que choram.