Job 19

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

Então Jó respondeu:

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

Até quando afligireis a minha alma, e me atormentareis com palavras?

بارها به من اهانت کرده‌اید و از رفتار خود با من خجالت نمی‌کشید.

Já dez vezes me haveis humilhado; não vos envergonhais de me maltratardes?

اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می‌رسد و به شما آسیبی نمی‌رساند.

Embora haja eu, na verdade, errado, comigo fica o meu erro.

شما خود را بهتر و برتر از من می‌دانید و مصیبتهای مرا نتیجهٔ گناه من می‌پندارید.

Se deveras vos quereis engrandecer contra mim, e me incriminar pelo meu opróbrio,

درحالی‌که خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

sabei então que Deus é o que transtornou a minha causa, e com a sua rede me cercou.

حتّی وقتی از ظلمی که به من شده است، فریاد می‌زنم و کمک می‌طلبم، کسی به داد من نمی‌رسد.

Eis que clamo: Violência! Mas não sou ouvido; grito: Socorro! Mas não há justiça.

خدا راه مرا بسته و آن را تاریک کرده است و امید رهایی از این وضع برای من نیست.

Com muros fechou ele o meu caminho, de modo que não posso passar; e pôs trevas nas minhas veredas.

او عزّت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفته.

Da minha honra me despojou, e tirou-me da cabeça a coroa.

از هر طرف مرا خُرد نموده و نهال آرزوهای مرا از ریشه کنده است.

Quebrou-me de todos os lados, e eu me vou; arrancou a minha esperança, como a, uma árvore.

آتش غضب خود را بر من افروخته و مرا دشمن خود می‌شمارد.

Acende contra mim a sua ira, e me considera como um de seus adversários.

لشکر خود را می‌فرستد تا چادر مرا محاصره کنند.

Juntas as suas tropas avançam, levantam contra mim o seu caminho, e se acampam ao redor da minha tenda.

او خانواده‌ام را از من جدا کرد و آشنایانم را با من بیگانه ساخت.

Ele pôs longe de mim os meus irmãos, e os que me conhecem tornaram-se estranhos para mim.

خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من، فراموشم کرده‌اند

Os meus parentes se afastam, e os meus conhecidos se esquecem de, mim.

و مهمان خانه‌ام مرا از یاد برده است. کنیزان خانه‌ام مرا نمی‌شناسند و برای آنها بیگانه شده‌ام.

Os meus domésticos e as minhas servas me têm por estranho; vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.

خدمتکار خود را با زاری و التماس صدا می‌کنم، امّا او جوابم را نمی‌دهد.

Chamo ao meu criado, e ele não me responde; tenho que suplicar-lhe com a minha boca.

زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

O meu hálito é intolerável à minha mulher; sou repugnante aos filhos de minha mãe.

حتّی بچّه‌ها با حقارت به من می‌نگرند و مسخره‌ام می‌کنند.

Até os pequeninos me desprezam; quando me levanto, falam contra mim.

دوستان صمیمی‌ام از من نفرت دارند و کسانی را که دوست می‌داشتم، از من روی‌گردان شده‌اند.

Todos os meus amigos íntimos me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.

از من فقط پوست و استخوان باقیمانده است و به سختی از مرگ گریخته‌ام.

Os meus ossos se apegam à minha pele e à minha carne, e só escapei com a pele dos meus dentes.

شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

Compadecei-vos de mim, amigos meus; compadecei-vos de mim; pois a mão de Deus me tocou.

چرا شما هم مانند خدا مرا عذاب می‌دهید؟ چرا مرا به حال خودم نمی‌گذارید؟

Por que me perseguis assim como Deus, e da minha carne não vos fartais?

ای کاش سخنان مرا کسی به یاد می‌آورد و در کتابی می‌نوشت

Oxalá que as minhas palavras fossem escritas! Oxalá que fossem gravadas num livro!

و یا با قلم آهنین آنها را بر سنگی حک می‌کرد، تا برای همیشه باقی بمانند.

Que, com pena de ferro, e com chumbo, fossem para sempre esculpidas na rocha!

امّا می‌دانم که نجات‌دهندهٔ من در آسمان است و روزی برای دفاع من به زمین خواهد آمد.

Pois eu sei que o meu Redentor vive, e que por fim se levantará sobre a terra.

یقین دارم که حتّی پس از آن که گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می‌بینم.

Depois, revestido este meu corpo da minha pele, em minha carne verei a Deus.

او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

Vê-lo-ei por mim mesmo, os meus olhos o verão, e não outros; de saudade me desfalece o coração dentro de mim.

وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب دهیم؟» از حال رفتم. شما می‌خواستید با بهانه‌ای مرا متّهم سازید.

Se disserdes: Como o havemos de perseguir! E que a causa deste mal se acha em mim,

پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.

temei vós a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que há um juízo.