Job 14

انسان که از زن زاییده می‌شود، عمرش کوتاه و سراسر زحمت است.

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

همچون گُل می‌شکفد و بزودی پژمرده می‌شود و مانند سایه‌ای زودگذر و ناپایدار است.

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

پس ای خدا، چرا بر چنین موجودی این‌قدر سخت می‌گیری و از او بازخواست می‌‌کنی؟

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

هیچ‌کس نمی‌تواند از یک چیز ناپاک چیزی پاک به دست آورد.

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

طول عمر و شمارهٔ ماههای عمرش را تو از پیش تعیین نموده‌ای و کسی نمی‌تواند آن را تغییر بدهد.

Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذار تا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظه‌ای آسوده باشد.

Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شود و شاخه‌های تازهٔ دیگری بیاورد.

Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

هرچند ریشه‌اش در زمین کهنه شود و تنه‌اش در خاک بپوسد،

Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

بازهم وقتی‌که آب به آن برسد، مثل یک نهال تازه جوانه می‌زند و شکوفه می‌آورد.

Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

امّا انسان وقتی‌که مُرد فاسد می‌شود و از بین می‌رود و کجایند آنها؟

Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

مانند آب دریا که بخار می‌شود و رودخانه‌ای که خشک می‌گردد،

Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

انسان هم به خواب ابدی فرو می‌رود و تا نیست شدن آسمانها برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

ای کاش مرا تا وقتی‌که غضبت فرو نشیند در زیر خاک پنهان می‌کردی؛ و باز مرا در یک زمان معیّن دوباره به یاد می‌آوردی.

Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!

وقتی انسان می‌میرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ امّا من در انتظار آن هستم که روزهای سخت زندگی‌ام پایان یابد و دوران شادکامی فرا رسد.

Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

آن وقت تو مرا صدا می‌زنی و من جواب می‌دهم و تو از دیدن این مخلوقت خوشحال می‌شوی.

Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

تو مراقب هر قدم من می‌باشی و گناهانم را در نظر نمی‌گیری.

Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

مرا از گناه پاک می‌سازی و خطاهایم را می‌پوشانی.

Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

زمانی می‌رسد که کوهها فرو می‌ریزند و از بین می‌روند. سنگها از جایشان کنده می‌شوند،

Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

آب، سنگها را می‌ساید و سیلابها خاک زمین را می‌شوید. به همین ترتیب تمام امیدهای انسان را نقش برآب می‌سازی.

Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

تو بر او غالب می‌شوی، و او را به چنگ مرگ می‌فرستی و برای ابد از بین می‌بری.

Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

اگر فرزندانش به جاه و جلال برسند، او آگاه نمی‌شود و هرگاه خوار و حقیر گردند، بازهم بی‌اطّلاع می‌ماند.

Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

او فقط درد خود را احساس می‌کند و برای خود ماتم می‌گیرد.

Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.