Psalms 6

خداوندا، نسبت به من خشمگین مباش و در غضب خود مرا تنبیه نکن.

Til sangmesteren, med strengelek; efter Sjeminit; en salme av David.

خداوندا، افسرده دلم، بر من رحم فرما؛ بسیار ناتوانم، پس ای خداوند یاریم کن.

Herre, straff mig ikke i din vrede og tukt mig ikke i din harme!

جان من بشدّت پریشان است. ای خداوند تا به کی صبر کنم؟

Vær mig nådig, Herre! for jeg er bortvisnet. Helbred mig, Herre! for mine ben er forferdet,

بیا ای خداوند و مرا نجات بده؛ مرا به به‌خاطر رحمت خود رهایی ده.

og min sjel er såre forferdet; og du, Herre, hvor lenge?

در دنیای مردگان یادی از تو نیست و کسی در آنجا تو را سپاس نمی‌گوید.

Vend om, Herre, utfri min sjel, frels mig for din miskunnhets skyld!

از ناله خسته شده‌ام. هر شب سیل اشک در رختخواب من جاری است.

For i døden kommer ingen dig i hu; hvem vil prise dig i dødsriket?

به سختی می‌توانم ببینم؛ چشمانم ورم کرده‌اند زیرا از دست دشمنانم گریهٔ بسیار نموده‌ام.

Jeg er trett av mine sukk, jeg gjennembløter min seng hver natt; med mine tårer væter jeg mitt leie.

ای بدکاران، از من دور شوید، زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است.

Borttæret av sorg er mitt øie; det er eldet for alle mine fienders skyld.

خداوند التماس مرا شنیده و دعای مرا مستجاب نموده است.

Vik fra mig, alle I som gjør urett! For Herren har hørt min gråts røst,

دشمنانم بشدّت شرمنده گردیده و با خجالت از پیشگاه خداوند رانده می‌شوند.

Herren har hørt min inderlige begjæring, Herren tar imot min bønn. Alle mine fiender skal bli til skamme og såre forferdet; de skal vike tilbake, bli til skamme i et øieblikk.