Psalms 55

خدایا به دعای من گوش بده و وقتی‌که زاری می‌کنم خود را از من پنهان مکن.

Til sangmesteren; med strengelek; en læresalme av David.

دعای مرا بشنو و مستجاب فرما. از شدّت نگرانی، فکرم پریشان است.

Vend øret, Gud, til min bønn, og skjul dig ikke for min inderlige begjæring!

از تهدید دشمنان هراسانم و ظلم مردم ظالم مرا آشفته کرده است. آنها مرا عذاب می‌دهند و از من نفرت دارند.

Gi akt på mig og svar mig! Mine sorgfylte tanker farer hit og dit, og jeg må stønne,

دلم افسرده و غمگین است. وحشت مرگ مرا فراگرفته است.

for fiendens røst, for den ugudeliges undertrykkelse; for de velter elendighet over mig, og i vrede forfølger de mig.

ترس و وحشت مرا احاطه کرده و از پا انداخته است.

Mitt hjerte bever i mitt bryst, og dødens redsler er falt på mig.

می‌گویم: «ای کاش مانند کبوتر بال می‌داشتم، پر می‌زدم و به جای آرامی می‌رفتم.

Frykt og beven kommer over mig, og forferdelse legger sig over mig.

ای کاش به دوردستها پرواز می‌کردم، و خانهٔ خود را در بیابان می‌ساختم،

Og jeg sier: Gid jeg hadde vinger som duen! Da vilde jeg flyve bort og feste bo.

پناهگاهی می‌جُستم و از توفان بلا در امان می‌ماندم.»

Se, jeg vilde flykte langt bort, jeg vilde ta herberge i ørkenen. Sela.

خداوندا، زبان شریران را مغشوش گردان، زیرا آنها شهر را به آشوب کشیده‌اند.

Jeg vilde i hast søke mig et tilfluktssted for den rasende vind, for stormen.

شب و روز دیوارهای شهر را دور می‌زنند و جنایت و فساد می‌آفرینند.

Opsluk dem, Herre, kløv deres tungemål! For jeg ser vold og kiv i byen.

فساد و شرارت همه‌جا را فراگرفته و خیابانهای شهر پُر از فریب و نیرنگ است.

Dag og natt vandrer de omkring den på dens murer, og elendighet og ulykke er inneni den.

اگر دشمن به من توهین می‌کرد، آن را تحمّل می‌کردم و یا اگر رقیب من به ضد من برخاسته بود، خود را پنهان می‌نمودم.

Fordervelse er inneni den, og undertrykkelse og svik viker ikke fra dens torv.

امّا این تو هستی، شریک و همکار و دوست نزدیک من.

For ikke er det en fiende som håner mig, ellers vilde jeg bære det; ikke er det min avindsmann som ophøier sig over mig, ellers vilde jeg skjule mig for ham;

ما با هم گفت‌وگوهای شیرین داشتیم و با یکدیگر برای عبادت به معبد بزرگ می‌رفتیم.

men det er du, du som var min likemann, min venn og min kjenning -

مرگ ناگهانی نصیبشان شود، زنده به گور شوند، زیرا دلها و خانه‌های آنان پُر از شرارت و جنایت است.

vi som levde sammen i fortrolig omgang, som vandret til Guds hus blandt den glade høitidsskare.

امّا من از خداوند، خدای خود یاری می‌‌‌‌خواهم و او مرا رهایی خواهد داد.

Ødeleggelse komme over dem! La dem fare levende ned i dødsriket! For ondskap hersker i deres bolig, i deres hjerte.

صبح و ظهر و شب به درگاه خدا ناله می‌کنم و او دعای مرا مستجاب خواهد کرد.

Jeg vil rope til Gud, og Herren skal frelse mig.

وقتی با دشمنان بسیار در میدان جنگ نبرد می‌کنم، او مرا با پیروزی بسلامت بازمی‌گرداند.

Aften og morgen og middag vil jeg klage og sukke, så hører han min røst.

خدا که پادشاه ازلی است، مرا خواهد شنید و آنها را سرکوب خواهد كرد، زیرا آنها از او نمی‌ترسند و راه خود را تغییر نمی‌دهند.

Han forløser min sjel fra striden imot mig og gir mig fred; for i mengde er de omkring mig.

دوست سابق من، دست خود را علیه دوستانش بلند کرده و پیمان خود را شکسته است.

Gud skal høre og svare dem - han troner jo fra fordums tid, sela - dem som ikke vil bli anderledes, og som ikke frykter Gud.

سخنان چرب و نرم می‌زند، امّا در باطن از من نفرت دارد. حرفهایش در ظاهر بسیار شیرین، امّا مانند شمشیر تیز و کُشنده است.

Han legger hånd på dem som har fred med ham, han vanhelliger sin pakt.

مشکلات خود را به خداوند بسپار و او آنها را برایت حل خواهد کرد، او هرگز نمی‌گذارد که اشخاص وفادار شکست بخورند.

Hans munns ord er glatte som smør, men hans hjertes tanke er strid; hans ord er bløtere enn olje, og dog er de dragne sverd.

امّا تو ای خدا، این آدمهای قاتل و حیله‌گر را پیش از وقت به گور خواهی فرستاد، قبل از اینکه نیمی از عمرشان را سپری کنند. امّا من بر تو توکّل می‌کنم.

Kast på Herren det som tynger dig! Han skal holde dig oppe; han skal i evighet ikke la den rettferdige rokkes. Og du, Gud, skal støte dem ned i gravens dyp; blodgjerrige og falske menn skal ikke nå det halve av sine dager; men jeg setter min lit til dig.