Psalms 106

خداوند را شکر کنید! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست؛ و محبّت پایدار او جاودانه است.
Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.
چه کسی می‌تواند کارهای عظیمی را که او انجام داده است، بیان کند؟ چه کسی می‌تواند شکر او را آن‌طور که شایسته است، بجا آورد؟
Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?
خوشا به حال کسانی‌که احکام او را بجا می‌آورند و همیشه آنچه را که درست است انجام می‌دهند.
Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.
خداوندا، وقتی قوم خود را یاری می‌کنی، مرا هم به یادآور. وقتی آنها را نجات می‌دهی، مرا هم نجات بده
Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,
تا سعادت قوم خود را ببینم و در شادمانی امّت تو شریک گردم و در افتخاری که به قوم خود می‌بخشی، سهیم باشم.
så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!
ما هم مانند اجداد خود گناهکار هستیم، ما نیز خطا کرده و شرارت ورزیده‌ایم.
Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.
اجداد ما در مصر، کارهای عجیب تو را درک نکردند، آنها مهر و محبّت پایدار تو را فراموش کردند و در ساحل دریای سرخ علیه قادر متعال شورش کردند.
Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.
امّا او همان‌طور که وعده داده بود، آنها را رهایی داد تا قدرت عظیم خود را نشان دهد.
Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,
او به دریای سرخ فرمان داد و دریا خشک شد؛ و قوم خود را از میان دریا از روی خشکی گذرانید.
og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,
آنها را از دست آنانی که از ایشان نفرت داشتند، رهانید و از چنگ دشمنانشان نجات داد.
og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,
امّا آب، تمام دشمنان آنها را غرق کرد به طوری که حتی یکی از آنان هم باقی نماند.
og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.
در آن وقت آنها به وعدهٔ او ایمان آوردند و برای او سرود شکرگزاری خواندند.
Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.
امّا آنها بزودی همهٔ کارهای او را فراموش کردند و منتظر مشورت و نصایح او نشدند.
Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;
بلکه با خواهش‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا آزمودند.
men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.
پس او آنچه را که خواسته بودند، به ایشان عطا کرد، امّا مرض کشنده‌ای در بین آنها فرستاد.
Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.
در بیابان به موسی و به هارون، خدمتگزار مقدّس خداوند حسادت ورزیدند.
Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.
پس زمین دهان باز کرد و داتان و ابیرام و همراهانش را در خود فروبرد.
Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,
آتش بر پیروانشان بارید و همهٔ آن مردم شریر را سوزانید.
og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.
آنها در دامنهٔ کوه سینا گوساله‌ای از طلا ساختند و آن بت را پرستش کردند.
De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,
مجسمهٔ یک گاوِ علفخوار را، بر خدای با عظمت و پُرجلال ترجیح دادند.
og de byttet sin ære mot billedet av en okse, som eter gress.
آنها خدایی را که با کارهای عجیب خود آنان را از مصر آزاد کرده بود، فراموش کردند،
De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,
کارهای عجیبی را که در زمین مصر انجام داد و یا آنچه را که در دریای سرخ کرد.
undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.
وقتی خدا فرمود که می‌خواهد آن مردم را از بین ببرد، خادم برگزیدهٔ او موسی، در مقابل خدا به شفاعت ایستاد تا خشم او را برگرداند تا آنان را از بین نبرد.
Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.
آنها نخواستند که به آن سرزمین نیکو وارد شوند و به وعدهٔ خداوند اعتماد ننمودند.
Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,
در چادر‌های خود نشستند و شکایت کردند و به دستورات خداوند گوش ندادند.
og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.
پس خداوند به طور بسیار جدّی قسم خورد که همه را در آن بیابان از بین ببرد
Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen
و نسل ایشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده کند تا در سرگردانی بمیرند.
og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.
در فغور، بت بعل را پرستیدند و از قربانی‌هایی که به بُتهای بی‌جان تقدیم شده بود، خوردند.
Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde,
با رفتار خود، خداوند را به خشم آوردند و به‌خاطر آن به بلا دچار شدند.
og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.
پس فینحاس، برخاسته و مجرمین را مجازات نمود و وبا از بین رفت.
Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;
این کار نیک فینحاس در پیشگاه خدا مقبول گردید و تا به ابد از آن یاد خواهد شد.
og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.
در کنار چشمهٔ مریبه، خشم خداوند را برانگیختند، به طوری که به‌خاطر آن، موسی دچار زحمت گردید.
Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;
چون آن‌چنان او را به ستوه آورده بودند که سخنان ناسزا گفت.
for de var gjenstridige mot hans Ånd, og han talte tankeløst med sine leber.
آن قومهایی را که خداوند دستور داده بود از بین ببرند نکشتند،
De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,
بلکه با آنها ازدواج کردند و از رفتار بت‌پرستانهٔ آنها پیروی نمودند.
men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,
بُتهای آنها را پرستش کردند و در نتیجه اسباب سقوط خود را فراهم کردند.
og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,
پسران و دختران خود را برای بُتهای کنعان قربانی نمودند.
og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene.
خون پسران و دختران بی‌گناه خود را به‌خاطر بُتهای کنعان ریختند و آن سرزمین را با خون آلوده کردند.
og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.
به این ترتیب به‌خاطر رفتار بد خود، ناپاک گشتند و به خداوند خیانت ورزیدند.
De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.
آنگاه خداوند بر قوم خود خشم نموده از آنها متنفّر گردید.
Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.
پس آنها را به دست اقوامی که از آنها متنفّر بودند، سپرد و آنها بر ایشان حکمرانی نمودند.
Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,
دشمنانشان بر آنها ظلم نموده، آنها را خوار و ذلیل کردند.
og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.
خداوند بارها قوم خود را نجات داد، ولی هر بار آنها مجدداً به ضد خدا شورش نمودند، بیشتر در گناه فرو رفتند.
Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.
با وجود این، هرگاه از روی درماندگی به حضور خداوند زاری کردند، خداوند زاری آنها را شنید.
Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.
پیمانی را که با آنها بسته بود، به یاد آورد و به‌خاطر محبّت پایدارش، بر آنها رحمت فرموده، از گناهانشان چشم پوشید
Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,
و دل مردمانی را که بر آنها ظلم می‌کردند، به رحم آورد.
og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.
ای خداوند خدای ما، ما را نجات بده، ما را از میان ممالک بیگانه به سرزمین خودمان بازگردان، تا از تو شکرگزار باشیم و نام پاک تو را ستایش کنیم.
Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!
خداوند، خدای اسرائیل را سپاس باد؛ از ازل تا ابدالآباد! همهٔ مردم بگویند: «آمین!» خداوند را سپاس باد!
Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!