Job 3

بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب

Derefter oplot Job sin munn og forbannet den dag han blev født.

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

Job tok til orde og sa:

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

Til grunne gå den dag da jeg blev født, og den natt som sa: Et guttebarn er undfanget!

آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.

Måtte den dag bli til mørke! Måtte Gud i det høie ikke spørre efter den, og intet lys stråle over den!

در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.

Gid mørke og dødsskygge må kreve den tilbake, gid skyer må leire sig over den, gid alt som gjør en dag mørk, må skremme den!

آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.

Den natt - måtte mulm ta den! Den glede sig ikke blandt årets dager, den komme ikke med i måneders tall!

آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.

Ja, ufruktbar bli den natt! Aldri lyde det jubel i den!

آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.

Måtte de som forbanner dager, ønske ondt over den, de som er kyndige i å mane frem Leviatan!

در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،

Gid dens demrings stjerner må bli mørke! La den vente på lys, uten at det kommer! Måtte den aldri skue morgenrødens øielokk -

زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.

fordi den ikke stengte døren til min mors liv og skjulte møie for mine øine.

چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟

Hvorfor døde jeg ikke i mors liv? Hvorfor utåndet jeg ikke straks i fødselsstunden?

چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟

Hvorfor tok knær imot mig, og hvorfor bryster som jeg kunde die?

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

For da kunde jeg nu ligge og hvile; jeg kunde sove og hadde da ro -

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

sammen med konger og jordens styrere, som bygget sig ruiner,

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

eller med fyrster som eide gull, som fylte sine hus med sølv;

چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.

eller jeg var nu ikke til, likesom et nedgravd, ufullbåret foster, lik barn som aldri så lyset.

زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.

Der har de ugudelige holdt op å rase, og der hviler de trette.

در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.

Der har alle fanger ro, de hører ikke driverens røst.

کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.

Liten og stor er der like, og trælen er fri for sin herre.

چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟

Hvorfor gir han den lidende lys, og liv til dem som bærer sorg i sitt hjerte,

آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند

dem som venter på døden uten at den kommer, og som leter efter den ivrigere enn efter skjulte skatter,

و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.

dem som gleder sig like til jubel, som fryder sig når de finner en grav -

چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟

til den mann hvis vei er skjult for ham, og som Gud har stengt for på alle kanter?

به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

For mine sukk er blitt mitt daglige brød, og mine klager strømmer som vannet.

از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.

For alt det fryktelige jeg reddes for, det rammer mig, og det jeg gruer for, det kommer over mig.

آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.

Jeg har ikke fred, ikke ro, ikke hvile - det kommer alltid ny uro.