Job 27

به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگی را به من تلخ نموده است، قسم می‌خوردم

Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:

به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگی را به من تلخ نموده است، قسم می‌خوردم

Så sant Gud lever, som har tatt min rett fra mig, den Allmektige, som har voldt mig bitter sorg

که تا جان به تن دارم و تا زمانی که خدا به من نَفَس ‌دهد،

- for ennu er hele mitt livspust i mig og den Allmektiges ånde i min nese - :

دهان من هیچ چیز شریرانه‌ای نخواهد گفت و زبانم هرگز دروغ نخواهد گفت.

Mine leber taler ikke urett, og min tunge taler ikke svik.

من هیچ‌گاه حرف شما را تصدیق نمی‌کنم و تا زمانی که بمیرم، ادّعای بی‌گناهی می‌کنم

Det være langt fra mig å gi eder rett! Inntil jeg opgir ånden, lar jeg ikke min brødefrihet tas fra mig.

من هرگز از برحق بودن ادّعایم صرف‌نظر نخواهم کرد، وجدان من پاک است.

Jeg holder fast på min rettferdighet og slipper den ikke; mitt hjerte laster mig ikke for nogen av mine dager.

باشد تا کسانی‌که با من مخالفند و علیه من می‌جنگندند، مانند شریران و خطاکاران جزا ببینند.

La min fiende stå der som en ugudelig, og min motstander som en urettferdig!

اگر خدا شخص بی‌خدا را هلاک کند و به زندگی‌اش خاتمه بدهد، چه امیدی برایش باقی می‌ماند؟

For hvad håp har den gudløse, når Gud avskjærer hans liv, når han tar hans sjel fra ham?

آیا خدا فریادشان را در وقت سختی و مشکلات می‌شنود؟

Hører vel Gud hans skrik når trengsel kommer over ham?

آنها باید از وجود قادر مطلق لذّت ببرند و در همهٔ اوقات از او کمک بخواهند.

Eller kan han glede sig i den Allmektige, kan han påkalle Gud til enhver tid?

بگذارید که دربارهٔ قدرت خدا شما را تعلیم دهم، و نقشه‌های قادر مطلق را برایتان توضیح دهم.

Jeg vil lære eder om Guds hånd; jeg vil ikke dølge hvad den Allmektige har i sinne.

یقین دارم که خود شما هم تا اندازه‌ای از کارهای او آگاه هستید، پس چرا بیهوده سخن می‌گویید؟ صوفر

I har jo alle selv sett det; hvorfor fører I da så tom en tale?

این است سرنوشت مردم خطاکار و ظالم، که خدای قادر مطلق برایشان تعیین فرموده است:

Dette er det ugudelige menneskes lodd hos Gud og den arv som voldsmennene får av den Allmektige:

این مردم دارای فرزندان زیادی می‌شوند، امّا آنها یا با شمشیر به قتل می‌رسند و یا از گرسنگی می‌میرند.

Får han mange barn, så er de hjemfalt til sverdet; hans ætlinger får ikke brød å mette sig med.

کسانی هم که باقی بمانند، در اثر مرض و بلا به زیر خاک می‌روند که حتّی بیوه‌های آنها هم برای آنها گریه و ماتم نمی‌کنند.

De av dem som slipper unda, legges i graven ved pest, og enkene holder ikke sørgefest over dem.

مردم خطاکار هرچند مثل ریگ دریا پول جمع کنند و صندوقهای پُر از لباس داشته باشند،

Når han dynger op sølv som støv og samler sig klær som lere,

امّا عاقبت، اشخاصِ نیک پول آنها را مصرف می‌کنند و لباس ایشان را می‌پوشند.

så blir det de rettferdige som klær sig med det han har samlet, og sølvet skal de skyldfrie dele.

آنها خانه‌هایی می‌سازند که مانند تار عنکبوت و سایبانِ نگهبانان، دوامی ندارد.

Som møllet har han bygget sitt hus og som den hytte en markvokter lager sig.

آنها ثروتمند به بستر می‌روند، امّا وقتی بیدار می‌شوند و چشم باز می‌کنند، می‌بینند که ثروتشان از دست رفته است.

Rik legger han sig, og intet er tatt bort; han slår sine øine op, og det er der ikke.

سیلاب وحشت آنها را فرا می‌گیرد و توفانِ نیستی در شب آنها را با خود می‌برد.

Som en vannflom innhenter redsler ham, om natten fører en storm ham bort.

باد شرقی آنها را به هوا بلند می‌کند و از خانه‌هایشان دور می‌سازد.

Østenvinden løfter ham op, så han farer avsted, og den blåser ham bort fra hans sted.

با بی‌رحمی بر آنها که در حال فرار هستند می‌وزد.

Gud skyter sine piler mot ham og sparer ham ikke; for hans hånd flyr han i hast.

به‌خاطر مصیبتی که بر سر آنها آمده است، دست می‌زنند و آنها را مسخره می‌کنند.

Folk klapper i hendene og håner ham og piper ham bort fra hans sted.