Job 23

من هنوز هم از خدا شکایت دارم و پیش او ناله می‌کنم، امّا با این‌همه او از آزار من دست بردار نیست.

Da tok Job til orde og sa:

من هنوز هم از خدا شکایت دارم و پیش او ناله می‌کنم، امّا با این‌همه او از آزار من دست بردار نیست.

Ennu idag gjelder min klage for å være gjenstridighet; min hånd hviler dog tungt på mitt sukk.

ای کاش می‌دانستم که خدا را در کجا می‌توانم بیابم تا پیش تخت او بروم.

Bare jeg visste å finne ham og kunde komme frem til hans trone!

دعوای خود را به پیشگاه او عرضه می‌کردم و دلایل خود را به او می‌گفتم.

Jeg skulde legge min sak frem for hans åsyn og fylle min munn med beviser.

آنگاه می‌دانستم به من چه جواب می‌دهد و چه می‌گوید.

Jeg skulde få vite de ord han vilde svare mig, og merke mig hvad han vilde si til mig.

آیا از قدرت و عظمت خود علیه من استفاده می‌کند؟ نه، یقین دارم که به سخنان من گوش می‌دهد.

Skulde han da med full kraft stride mot mig? Mon ikke just han skulde akte på mine ord?

چون من شخص درستکاری هستم، می‌توانم با او گفت‌وگو کنم و او که داور من است، مرا برای همیشه تبرئه خواهد کرد.

Da skulde en rettskaffen mann gå i rette med ham, og jeg skulde slippe fra min dommer for all tid.

امّا جستجوی من بی‌فایده است، او را نه در شرق پیدا می‌کنم و نه در غرب.

Men går jeg mot øst, så er han ikke der; går jeg mot vest, så blir jeg ikke var ham;

کارهای دست او را در شمال و جنوب می‌بینم، امّا خودش دیده نمی‌شود.

er han virksom i nord, så ser jeg ham ikke; går han mot syd, så øiner jeg ham ikke.

او هر قدمی که برمی‌دارم می‌بیند و وقتی‌که مرا آزمایش کند، مانند طلای ناب بیرون می‌آیم.

For han kjenner den vei jeg holder mig til; prøvde han mig, så skulde jeg gå frem av prøven som gullet.

من با ایمان کامل راه او را دنبال نموده و از راه او انحراف نورزیده‌ام.

Min fot holdt sig i hans spor; jeg fulgte hans vei og bøide ikke av.

اوامر او را بجا آورده و کلام او را چون گنجی در دل خود نگاه داشته‌ام.

Fra hans lebers bud vek jeg ikke; fremfor min egen lov aktet jeg på hans munns ord.

او تغییر نمی‌پذیرد و هیچ‌کس نمی‌تواند او را از تصمیمی که می‌گیرد، باز دارد.

Men han er den eneste, og hvem hindrer ham? Hvad hans sjel lyster, det gjør han.

او نقشه‌ای را که برای من کشیده است، عملی می‌سازد و این تنها یکی از نقشه‌های اوست.

For han fullbyrder det han har fastsatt for mig, og av sådant er det meget hos ham.

وقتی به این چیزها فکر می‌کنم، از حضور او وحشت می‌کنم.

Derfor reddes jeg for ham; tenker jeg på det, så bever jeg for ham.

خدای قادر مطلق جرأت مرا از بین برده و مرا هراسان ساخته است.

Og Gud har knekket mitt mot, og den Allmektige har forferdet mig,

ای‌کاش فقط می‌توانستم در تاریکی ناپدید شوم و ظلمت غلیظ رویم را بپوشاند.

fordi jeg ikke blev rykket bort før mørket kom, og fordi han ikke skjulte ulykkens natt for mig.