Psalms 88

ای خداوند، خدای من، ای نجات‌دهندهٔ من، تمام روز نزد تو دعا می‌کنم و شب هنگام به درگاهت ناله می‌کنم.

O LORD God of my salvation, I have cried day and night before thee:

دعای مرا بشنو و به نالهٔ من توجّه نما.

Let my prayer come before thee: incline thine ear unto my cry;

مشکلات زیادی بر من هجوم آورده و جانم را به لب رسانده‌اند.

For my soul is full of troubles: and my life draweth nigh unto the grave.

تمامی قوتّم از بین رفته و مانند کسانی شده‌ام که در انتظار مرگ هستند.

I am counted with them that go down into the pit: I am as a man that hath no strength:

مانند مردگان، فراموش شده‌ام و مانند یکی از کشته شدگانی هستم که در قبر گذاشته باشند؛ کسانی‌که ایشان را فراموش کرده‌ای و از الطاف تو محرومند.

Free among the dead, like the slain that lie in the grave, whom thou rememberest no more: and they are cut off from thy hand.

مرا در ته گور و در تاریکی مطلق رها کردی.

Thou hast laid me in the lowest pit, in darkness, in the deeps.

خشم تو بر من قرار گرفته و امواج غضب تو مرا احاطه کرده‌اند.

Thy wrath lieth hard upon me, and thou hast afflicted me with all thy waves. Selah.

آشنایانم را از من جدا کردی و مرا مورد تنفّر آنان قرار داده‌ای. آن‌چنان گرفتار شده‌ام که راه گریزی ندارم.

Thou hast put away mine acquaintance far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.

چشمانم از غصّه تار گردیده‌اند. خداوندا، هر روز نزد تو دعا می‌کنم و دست نیاز به درگاه تو بلند می‌کنم.

Mine eye mourneth by reason of affliction: LORD, I have called daily upon thee, I have stretched out my hands unto thee.

آیا برای مردگان معجزه می‌کنی؟ آیا مردگان برخاسته، تو را ستایش خواهند نمود؟

Wilt thou shew wonders to the dead? shall the dead arise and praise thee? Selah.

آیا در قبر گفت‌وگویی از محبّت پایدار و وفاداری تو هست؟

Shall thy lovingkindness be declared in the grave? or thy faithfulness in destruction?

آیا معجزات تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ و یا نیكویی تو در دیار خاموش بیان می‌گردد؟

Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?

خداوندا، هر روز صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و از پیشگاه تو یاری می‌طلبم.

But unto thee have I cried, O LORD; and in the morning shall my prayer prevent thee.

خداوندا، چرا مرا از خود می‌رانی؟ چرا روی خود را از من پنهان می‌کنی؟

LORD, why castest thou off my soul? why hidest thou thy face from me?

از زمان کودکی خود رنج کشیده و به مرگ نزدیک شده‌ام، از ترس تنبیه تو در عذاب هستم.

I am afflicted and ready to die from my youth up: while I suffer thy terrors I am distracted.

آتش خشم تو مرا از پا انداخته است و از ترس حملات تو نابود گردیده‌ام.

Thy fierce wrath goeth over me; thy terrors have cut me off.

آنها مانند توفان هر روز مرا از هر طرف احاطه کرده‌اند.

They came round about me daily like water; they compassed me about together.

تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.

Lover and friend hast thou put far from me, and mine acquaintance into darkness.