Lamentations 3

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

Io sono un uomo che ha veduto l’afflizione sotto la verga del suo furore.

او مرا به اعماق تاریکی برده

Egli m’ha condotto, m’ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Sì, contro di me di nuovo volge la sua mano tutto il giorno.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

Egli ha consunta la mia carne e la mia pelle, ha fiaccato le mie ossa.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

Ha costituito una cinta contro di me, m’ha circondato d’amarezza e d’affanno.

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

M’ha fatto abitare in luoghi tenebrosi, come quelli che son morti da lungo tempo.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

Egli m’ha circondato d’un muro, perché non esca: m’ha caricato di pesanti catene.

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Anche quando grido e chiamo al soccorso, egli chiude l’accesso alla mia preghiera.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Egli m’ha sbarrato la via di blocchi di pietra, ha sconvolti i miei sentieri.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Egli è stato per me come un orso in agguato, come un leone in luoghi nascosti.

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Egli m’ha sviato dal mio cammino e m’ha squarciato, m’ha reso desolato.

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

Ha teso il suo arco, m’ha preso come mira delle sue frecce.

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

M’ha fatto penetrar nelle reni le saette del suo turcasso.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

Io son diventato lo scherno di tutto il mio popolo, la sua canzone di tutto il giorno.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

Egli m’ha saziato d’amarezza, m’ha abbeverato d’assenzio.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

M’ha spezzato i denti con della ghiaia, m’ha affondato nella cenere.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

Tu hai allontanata l’anima mia dalla pace, io ho dimenticato il benessere.

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

Io ho detto: "E’ sparita la mia fiducia, non ho più speranza nell’Eterno!"

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

Ricordati della mia afflizione, della mia vita raminga, dell’assenzio e dell’amarezza!

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

L’anima mia se ne ricorda del continuo, e n’è abbattuta dentro di me.

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

Questo voglio richiamarmi alla mente, per questo voglio sperare:

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

E’ una grazia dell’Eterno che non siamo stati interamente distrutti; poiché le sue compassioni non sono esaurite;

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

si rinnovano ogni mattina. Grande è la tua fedeltà!

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

"L’Eterno è la mia parte", dice l’anima mia, "perciò spererò in lui".

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

L’Eterno è buono per quelli che sperano in lui, per l’anima che lo cerca.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Buona cosa è aspettare in silenzio la salvezza dell’Eterno.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

Buona cosa è per l’uomo portare il giogo nella sua giovinezza.

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

Si segga egli solitario e stia in silenzio quando l’Eterno glielo impone!

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

Metta la sua bocca nella polvere! forse, v’è ancora speranza.

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

Porga la guancia a chi lo percuote, si sazi pure di vituperio!

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

Poiché il Signore non ripudia in perpetuo;

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

ma, se affligge, ha altresì compassione, secondo la moltitudine delle sue benignità;

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

giacché non è volentieri ch’egli umilia ed affligge i figliuoli degli uomini.

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

Quand’uno schiaccia sotto i piedi tutti i prigionieri della terra,

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

quand’uno perverte il diritto d’un uomo nel cospetto dell’Altissimo,

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

quando si fa torto ad alcuno nella sua causa, il Signore non lo vede egli?

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

Chi mai dice una cosa che s’avveri, se il Signore non l’ha comandato?

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

Il male ed il bene non procedon essi dalla bocca dell’Altissimo?

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

Perché il vivente si rammaricherebbe? Ognuno si rammarichi del proprio peccato!

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

Esaminiamo le nostre vie, scrutiamole, e torniamo all’Eterno!

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

Eleviamo insiem con le mani, i nostri cuori a Dio ne’ cieli!

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

Noi abbiam peccato, siamo stati ribelli, e tu non hai perdonato.

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

Tu ti sei avvolto nella tua ira, e ci hai inseguiti; tu hai ucciso senza pietà;

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

ti sei avvolto in una nuvola, perché la preghiera non potesse passare;

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

tu hai fatto di noi delle spazzature, dei rifiuti, in mezzo ai popoli.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

Tutti i nostri nemici aprono larga la bocca contro di noi.

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

Ci son toccati il terrore, la fossa, la desolazione e la ruina.

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

I miei occhi si sciolgono in rivi d’acqua, a motivo della ruina della figliuola del mio popolo.

«پیوسته اشک می‌ریزم

L’occhio mio si scioglie in lacrime, senza posa, senza intermittenza,

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

finché dal cielo l’Eterno non guardi e non veda il nostro stato.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

L’occhio mio m’affanna l’anima a motivo di tutte le figliuole della mia città.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

Quelli che mi son nemici senza cagione, m’han dato la caccia come a un uccello.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

M’hanno annientato la vita nella fossa, m’han gettato delle pietre addosso.

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Le acque salivano fin sopra al mio capo, io dicevo: "E’ finita per me!"

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

Io ho invocato il tuo nome, o Eterno, dal fondo della fossa;

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

tu hai udito la mia voce; non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, al mio grido!

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

Nel giorno ch’io t’ho invocato ti sei avvicinato; tu hai detto: "Non temere!"

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

O Signore, tu hai difesa la causa dell’anima mia, tu hai redento la mia vita.

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

O Eterno, tu vedi il torto che m’è fatto, giudica tu la mia causa!

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Tu vedi tutto il loro rancore, tutte le loro macchinazioni contro di me.

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

Tu odi i loro oltraggi, o Eterno, tutte le loro macchinazioni contro di me,

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

il linguaggio di quelli che si levano contro di me, quello che meditano contro di me tutto il giorno!

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Guarda! quando si seggono, quando s’alzano, io sono la loro canzone.

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

Tu li retribuirai, o Eterno, secondo l’opera delle loro mani.

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

Darai loro induramento di cuore, la tua maledizione.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»

Li inseguirai nella tua ira, e li sterminerai di sotto i cieli dell’Eterno.